περίπτερο ιδεών

Το άρθρο «Τι κρατάει τον Έλληνα στον καναπέ;» (Δρόμος φ. 166, 18 Μαΐου) προκάλεσε πολλά ενδιαφέροντα σχόλια και άνοιξε το δρόμο για βελτίωση και εμπλουτισμό του προβληματισμού.

Η κοινωνία έδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ σαν την προτιμότερη εναλλακτική λύση στο πρόβλημά της. Και μ’ αυτή τη λύση προχωράμε.

Η ιστορία του καπιταλισμού γράφεται με το αίμα των ανθρώπων που εργάζονται.

Δημιουργούν ένα κλίμα ευφορίας, ότι η κατάσταση εξελίσσεται ομαλώς.

Η Κύπρος κατέρρευσε, ο Τσάβες πέθανε, η ΑΕΚ υποβιβάστηκε, η Μπαρτσελόνα συνετρίβη, η ιταλική Αριστερά φλερτάρει με τον Μπερλουσκόνι και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να περάσει τη σέντρα. Οι οιωνοί είναι ανησυχητικοί...

«Πάντως, εάν πάει κανείς στην Πλατεία της Κυψέλης, δεν έχει χώρο να πατήσει...».

Η κοινωνία έχει τρομερές δυνάμεις. Αναξιοποίητες. Όποιος έχει μάτια βλέπει κι όποιος έχει αφτιά ακούει. Μέσα σε λίγες μέρες, είδα τόσους πολλούς ανθρώπους σε δράση, σε πολύ διαφορετικούς χώρους, που αναθάρρησα.

Έχουμε ταυτίσει το ναζισμό και το φασισμό με ένα απεχθές καθεστώς με σαφή χαρακτηριστικά.

Τώρα τι Πάσχα μπορεί να γιορτάσει κανείς κάτω απ’ αυτές τις αντιπασχαλινές συνθήκες είναι υπό συζήτηση.

Έφυγε ο Πέτρος Βέττας.