κοινωνία

Με διαδικασίες-εξπρές η γνωστή οδηγία γίνεται νόμος του κράτους

 Toυ Γιώργου Κατερίνη

Ένας νόμος-«χαρά του εργοδότη» στερεί μισθούς και δικαιώματα.

Στο στόχαστρο του φορολογικού και οι εργαζόμενοι στη Θάλασσα.

Ρεπορτάζ: Μαίρη Ευθυμιάτου

 Οι κάτοικοι της Δάφνης πριν λίγες μέρες ένιωσαν περίεργα, όταν είδαν να περνά από τους δρόμους της συνοικίας τους μια μαζική διαδήλωση (περίπου 700 άτομα) και να καταλήγει στον τόπο όπου σκοτώθηκε, από σφαίρες της αστυνομίας, ο αντιεξουσιαστής Λάμπρος Φούντας.

 Η κρίση οδηγεί και τους ληστές σε αναπροσαρμογές των κινήσεών τους. Χτυπούν ό,τι τύχει, ή ό,τι μπορούν. Τώρα μπαίνουν με καλάσνικωφ σε ταβέρνες, μαζεύουν τα χρήματα ιδιοκτητών και θαμώνων και ό,τι πιάσουν… Οι αναδουλειές, ο ανταγωνισμός, οι δυσκολίες γενικά, ευνοούν και τις… σαβουροληστείες.

Ατελείωτες ώρες ταλαιπωρίας στα διόδια, ουρές χιλιομέτρων, πρώτο θέμα στα δελτία των 8. Ειδικά σε μαζικές εξόδους, όπως στην τωρινή του Πάσχα, τα διόδια απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες οδηγών και επιβατών. Κι όλα αυτά γιατί;

 «Φέσι», σχεδόν ενάμιση εκατομμυρίου, έχει βάλει στους υπαλλήλους του το ξενοδοχείο Καψής στην Αγία Πελαγία Ηρακλείου. Οι 200 εργαζόμενοι του ξενοδοχείου παραμένουν απλήρωτοι από πέρυσι, ενώ είναι μάλλον απίθανο να λειτουργήσει φέτος το ξενοδοχείο.

 Γράφει ο Γιώργος Κατερίνης

Ένας εργαζόμενος χάνει τη ζωή του εν ώρα εργασίας, βρίσκεται μετά από 15 ώρες και το θέμα εξαφανίζεται από την επικαιρότητα 15 μέρες!

Ξεκάθαρα χαρακτηριστικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας, τραμπουκισμού με τη συνδρομή του υποκόσμου και την κάλυψη της αστυνομίας, συγκεντρώνονται στο περιστατικό που πρόσφατα εξελίχθηκε στην καφετέρια «Via Vai», αποδεικνύοντας πως στη χώρα αυτή, νταβατζιλίκι και τρομοκρατία δεν πουλάνε μόνο οι εργολαβικές εταιρίες αλλά και όλοι όσοι έχουν την προστασία της διεφθαρμένης πολιτείας.

Όποιοι λείπουν, λείπουν...

Του Θεόφιλου Σιχλετίδη

Τελικά, το θέμα με το 34ο συνέδριο της ΓΣΕΕ δεν ήταν το πού πραγματοποιήθηκε. Άλλωστε, το Άθως και το Παλλήνη, μνημεία της ανάπτυξης του μαζικού τουρισμού στη δεκαετία του ’70, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «εργατικά» ξενοδοχεία, καθώς εδώ και χρόνια δουλεύουν κυρίως με τους Οργανισμούς Εργατικής Εστίας της Ελλάδας και άλλων χωρών, όπως της Αυστρίας. Το θέμα είναι ποιοι έλειπαν και απ’ αυτό το συνέδριο.