κοινωνία

Είναι κοινή διαπίστωση ότι ο «απρόβλεπτος» δήμαρχος κ. Μπουτάρης δεν διακρίνεται για τη συνέπεια λόγων και έργων - αν και ορισμένοι από τους οπαδούς του το «πιστώνουν» στα προτερήματά του!
Έπειτα, λοιπόν, από τη συστράτευσή του με τον Στέφανο Μάνο, τους εναγκαλισμούς και τα φιλιά με τον χουντ-Άνθιμο, ο νέος δήμαρχος της ταλαίπωρης Θεσσαλονίκης μας «προσκαλεί» την ερχόμενη Δευτέρα στην «τελετή των αποκαλυπτηρίων του ανδριάντα του επί 14 χρόνια πρωθυπουργού της χώρας, του επί 10 χρόνια Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας -φευ!- Κωνσταντίνου Καραμανλή» στην αρχή της Νέας Παραλίας.

Ξεκίνησε χθες η δίκη, σε δεύτερο βαθμό, από το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Θεσσαλονίκης των τεσσάρων διαδηλωτών, ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2003. Οι τέσσερεις διαδηλωτές καταδικάστηκαν, πρωτόδικα, σε πολύχρονες ποινές κάθειρξης με αναστολή έως την εκδίκαση της έφεσης: Ο Βρετανός Simon Chapman, o Σύριος Κάστρο (Dakduk Soleiman), o Ισπανός Perez-Corraiz Fernando και ο Έλληνας Μ. Τραϊκάπης καταδικάστηκαν αντίστοιχα σε 8, 6 έτη, 7 έτη, 7 έτη και 5,6 έτη κάθειρξης με αναστολή και αφέθηκαν ελεύθεροι έως την έκδοση τελεσίδικης απόφασης από το Εφετείο. Η εκδίκαση της υπόθεσης είχε προγραμματιστεί για τις 24/9/10, αλλά οι συνήγοροι υπεράσπισης ζήτησαν την αναβολή της καθώς μόλις 3 ημέρες πριν συνελήφθη ο Μιχάλης Τραϊκάπης για ένοπλη ληστεία στη Χαλκίδα.
Το ιστορικό
της υπόθεσης
Το απόγευμα της 21/06/2003 δεκάδες διαδηλωτές συνελήφθησαν κατά την πορεία ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής και στερήθηκαν της συνδρομής δικηγόρων, καθώς κρατήθηκαν μέχρι τις πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας χωρίς να επιτραπεί στους δικηγόρους του Legal Team να έχουν επικοινωνία μαζί τους. Πολλά «ορφανά» πεταμένα σακίδια, τα οποία συλλέγησαν από το δρόμο, «διανεμήθηκαν» στους συλληφθέντες και τους χρεώθηκαν, χωρίς ποτέ να διαπιστωθεί ότι (δεν) ανήκαν στους συλληφθέντες. Οι υπόδικοι-προφυλακισμένοι (7 αρχικά) παρέμειναν έγκλειστοι στη φυλακή για 6 μήνες και αποφυλακίστηκαν μετά από 2μηνη, περίπου, απεργία πείνας.
Η δικηγόρος του Κάστρο (Dakduk Soleiman) Έφη Τέλη δηλώνει στον Δρόμο ότι «όλος ο κόσμος παρακολούθησε το video της σύλληψης του Βρετανού Simon Chapman, ο οποίος φορούσε κατά τη σύλληψή του ένα μπλε ανοιχτό σακίδιο, ενώ κατά το κατηγορητήριο φορούσε ένα μαύρο σακίδιο. Όπως ξεκάθαρα φαίνεται στο video, αστυνομικός μεταφέρει το μαύρο σακίδιο με τις μολότοφ και τα σφυριά και το εναποθέτει δίπλα στον Chapman. Μετά την παγκόσμια προβολή του video, 12 αστυνομικοί, μάρτυρες κατηγορίας, «θυμούνται» 14 μήνες μετά, ότι ο Chapman είχε 2 σακίδια (και όχι ένα μπλε όπως έδειχνε το video ή ένα μαύρο, όπως ισχυρίζονταν αρχικά 2 μάρτυρες κατηγορίας αστυνομικοί), ώστε να δικαιολογηθεί έτσι η σύλληψη. Ο Κάστρο (Dakduk Soleiman) κατηγορήθηκε ότι έριχνε μολότοφ σε σημείο (Αριστοτέλους, Άγαλμα Βενιζέλου) όπου δεν έγιναν συγκρούσεις, ούτε ρίψη μολότοφ, καθώς εκεί βρισκόταν η εξέδρα των επισήμων (επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό 5 εφημερίδες της επόμενης ημέρας). H δικογραφία είναι γεμάτη αντιφάσεις, ως προς τις κατηγορίες που αποδίδονταν σε όλους τους διαδηλωτές».
Σε περίπτωση που οι διαδηλωτές καταδικασθούν, θα οδηγηθούν στη φυλακή καθώς οι ποινές έχουν ανασταλεί έως την έκδοση απόφασης από το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο.

Λ.Α.

Είναι προφανές ότι οι εθνικοί αυτοκινητόδρομοι, εφόσον είναι εθνικοί και δεν έχουν παραχωρηθεί/ ξεπουληθεί σε ιδιωτικές πολυεθνικές εταιρίες, πρέπει να συντηρούνται. Όπως τα δημόσια σχολεία και τα νοσοκομεία, βασικές υποδομές μιας χώρας, πρέπει να κατασκευάζονται και να συντηρούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς πρόσθετη φορολόγηση, έτσι και οι εθνικοί αυτοκινητόδρομοι πρέπει να κατασκευάζονται και να συντηρούνται από το Ελληνικό Δημόσιο και να είναι περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού. Μια δίκαιη φορολόγηση σημαίνει έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης. Έτσι, ο κάτοικος μιας ορεινής περιοχής των Γρεβενών -που ουδέποτε θα ταξιδέψει στη Λέσβο- και ο κάτοικος της Λέσβου -που ουδέποτε θα ταξιδέψει στην Εγνατία Οδό– με μια υποτιθέμενη δίκαιη φορολόγηση, θα ήταν οικονομικά και κοινωνικά αλληλέγγυοι.

Το Σαββατοκύριακο 8-9 Ιανουαρίου εκατοντάδες κόσμου της Θεσσαλονίκης βρέθηκε στους δρόμους. Η φράση του τίτλου ανήκει σε νέο εργαζόμενο, κατά την επιστροφή από τα διόδια Μαλγάρων την Κυριακή το απόγευμα.

Από ανέκδοτα μέχρι απαξιωτικές, εξυπνακίστικες ατάκες διατυπώθηκαν αυτές τις μέρες από κάποιους καθαρόαιμους εκσυγχρονιστές, εστέτ διανοούμενους και δημοσιογράφους αλλά και από τους καθ’ έξιν σχολιαστές των πάντων αριστερούς της μεγάλης σχολής της αποδόμησης. Κάτω από την ειρωνεία και την κριτική υποβόσκει η βαθιά, μίζερη ματιά στο κοινωνικό γίγνεσθαι και η φτώχεια σε σκέψη και πολιτική συνείδηση.