κοινωνία

Είμαι κάτοικος του Δήμου Αριστοτέλη της βορειοανατολικής Χαλκιδικής, ενός τόπου όπου επιχειρείται να ανοιχτούν μεταλλεία χρυσού. Μία επένδυση η οποία, πέρα από την επικείμενη περιβαλλοντική καταστροφή, έχει δημιουργήσει κοινωνικά προβλήματα στην τοπική κοινωνία. Μία κοινωνία 20.000 ανθρώπων, μέχρι χθες φίλων, γνωστών και συγγενών, σήμερα έχει χωριστεί σε δύο στρατόπεδα. Άνθρωποι που μεγαλώσανε μαζί, πλέον, δεν λένε ούτε καλημέρα.

Με ταχύτατες διαδικασίες, τύπου fast-track, το υπουργείο Περιβάλλοντος (ΥΠΕΚΑ) προχωρά στην αδειοδότηση επενδυτικού σχεδίου της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., στη Χαλκιδική. Στις 29 Οκτωβρίου, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, η Ειδική Υπηρεσία Περιβάλλοντος (ΕΥΠΕ) του ΥΠΕΚΑ διαβίβασε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Χαλκιδικής τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου «Μεταλλευτικές-μεταλλουργικές εγκαταστάσεις Μεταλλείων Κασσάνδρας της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. στη Χαλκιδική» και εξασφάλισε τη θετική γνωμοδότησή του. 

Ένα χρόνο τώρα η ταχύτητα του ιμάντα (που μεταφέρει τους άδειους δίσκους) στη φοιτητική λέσχη του ΑΠΘ συνεχώς μειώνεται και αυτό γιατί το προσωπικό διαρκώς λιγοστεύει! Το σχέδιο διαγράφεται πλέον ξεκάθαρα, καθώς η λέσχη δεν θα μπορούσε να λείψει από τον χορό των ιδιωτικοποιήσεων-λουκέτων: να σταματήσει εντελώς ο ιμάντας, να κλείσει ή να ιδιωτικοποιηθεί η λέσχη, να απολυθούν εργαζόμενοι.

Η ιστορία κινείται κυκλικά και επαναλαμβάνεται. Μερικές φορές αυτοί οι κύκλοι είναι τόσο σύντομοι, ώστε οι μνήμες που έχει αφήσει είναι τόσο νωπές που θυμόμαστε ακόμη και την παραμικρή λεπτομέρεια. Η ΕΥΑΘ πωλείται. Η ίδια ιστορία παιγμένη από διαφορετικούς ανθρώπους/ηθοποιούς. Ένα έργο με μόνιμους μνηστήρες-κυνηγούς τις δύο πολυεθνικές που λυμαίνονται τους υδάτινους πόρους παγκοσμίως, θήραμα την ΕΥΑΘ και θύματα τους πολίτες της Θεσσαλονίκης σήμερα, των Αθηνών αύριο κοκ.

Αυτός είναι ο τίτλος της έκθεσης ντοκουμέντων που φιλοξενείται στο Κέντρο Ιστορίας Δήμου Θεσσαλονίκης από τις 9 μέχρι τις 31 Μαΐου και διοργανώνεται από την Εταιρία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων 1940-74 Κ-Δ Μακεδονίας και το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ.

Την αντίθεσή τους στην απόφαση του υπουργείου Παιδείας να βάλει «λουκέτο» στα τρία τμήματα της Σχολής ΣΤΕΓ (Μηχανολογίας και Υδάτινων Πόρων, Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών και Ανθοκομίας και Υδατοκαλλιεργειών και Αλιευτικής Διαχείρισης) διαδήλωσαν την Τρίτη, 24 Μάη, σπουδαστές του ΑΤΕΙ Μεσολογγίου κατά τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας, ζητώντας από το σώμα να τοποθετηθεί.

Άνοιξε τις πύλες του το Φεστιβάλ Αντίστασης και Δημιουργίας στο Ελληνικό την Κυριακή, 22 Μαΐου, με μεγάλη συναυλία στον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στο πρώην Αεροδρόμιο Ελληνικού. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των γενικότερων κινητοποιήσεων για την αποτροπή των κυβερνητικών σχεδίων εκποίησης, ιδιωτικοποίησης  και δόμησης  του χώρου του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά.

Η δέσμευση του πρωθυπουργού να διατηρήσει τον κοινωνικό και συνεταιριστικό χαρακτήρα της γαλακτοβιομηχανίας Δωδώνη, μια δέσμευση σαν το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν», έρχεται τώρα και καταρρέει διά στόματος του διοικητή της ΑΤΕ Bank Θ. Πανταλάκη που διαμηνύει, με περίσσιο θράσος, ότι: «Όλα θα πουληθούν. Δεν μένει τίποτε όρθιο» - μεταξύ αυτών ΣΕΚΑΠ, ΕΛΒΙΣ και φυσικά η Δωδώνη. Η τράπεζα κατέχει το 67,77% της εταιρίας Δωδώνη και ως εκ τούτου το δικαίωμα να αποφασίζει (αρχικά συμμετείχε με 60%, ενώ το υπόλοιπο 40% το κατείχαν οι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί της Ηπείρου - το 7,77% το απέκτησε η τράπεζα κατόπιν πιέσεως προς τις Ενώσεις).

Όταν ορισμένα θέματα βρίσκονται στη θερμή εξέλιξή τους, θεωρείται από πολλούς σκόπιμο να μη συζητούνται και να μην αγγίζονται. Αντίθετα από αυτό επιχειρούμε σε αυτό το άρθρο, να αναδείξουμε ποιο είναι το μείζον θέμα από αυτά που συμβαίνουν τις μέρες αυτές.
Πριν από αρκετές μέρες ένας άτυχος πατέρας, ξημερώματα κάτω από το σπίτι του σφαγιάστηκε για να του κλέψουν μια κάμερα. Μια ζωή χάθηκε και είναι βέβαιο ότι συγκλονιστήκαμε όλοι.
Μια μέρα μετά, ένας εικοσάχρονος μετανάστης σφαγιάστηκε αφού προηγούμενα κυνηγήθηκε από άτομα που επέβαιναν σε δυο μηχανές. Μια ζωή χάθηκε και είμαι βέβαιος ότι συγκλονιστήκαμε όλοι. Αρκετές μέρες πριν μια υποψήφια μητέρα, άφησε τη τελευταία πνοή της σε ένα νοσοκομείο της χώρας, επειδή δεν υπήρχε Εντατική για να τη φιλοξενήσει. Μια ακόμα ζωή χάθηκε και είναι βέβαιο ότι συγκλονιστήκαμε όλοι.