fbpx

Mε όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)

Για τον φτωχό Μπ.Μπ. 1 Εγώ, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ είμ’ απ’ το Μέλανα Δρυμό. Μ’ έφερε η μητέρα μου στην πολιτεία, σαν ήμουν Μες στην κοιλιά της. Των...

Της επιστήμης και της κοινωνίας (φ. 441)

Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας Water grabbing Ο όρος του τίτλου χρησιμοποιείται διεθνώς για να ορίσει την κατάσταση, στην οποία ισχυροί παράγοντες αποκτούν τον έλεγχο ή ανακατανέμουν τη...

Της επιστήμης και της κοινωνίας (φ.440)

Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας Τα φράγματα δεν είναι αθώα Ο βασικός μύθος της τεχνοκρατικής ιδεολογίας είναι ο αφορισμός ότι το νερό των ποταμών χύνεται «αναξιοποίητο» στη θάλασσα....

Μικρές Διακηρύξεις Ανεξαρτησίας: Δεν κατοικούμε στα λόγια μας

Από το πολύ αξιόλογο free press Η Πόλη Ζει αλιεύσαμε ένα ενδιαφέρον κείμενο του Κώστα Ζαχαράκη: «17 Νοέμβρη. Αριστερός φειςμπουκικός φίλος (δεν έχουμε γνωριστεί από...

Mε όχημα την ποίηση: Φρειδερίκος Σίλλερ (1759-1805)

Η Ελπίδα               1 Όλοι μιλούν αδιάκοπα για ευτυχισμένα χρόνια και πλάθουν όνειρα χρυσά• και με γοργά φτερά τους βλέπεις όλους να πετούν κι’ αποζητούν αιώνια σε κόσμους άλλους...

Ανάμεσα Γραβιάς και Παραδείσου

του Ιάσονα Θεοδωρίδη Δύο εντοπίζω ως τα βασικά προβλήματα της ποίησης σήμερα. Το ένα είναι η σταδιακή εξάλειψη της ιδιοσυγκρασίας του δημιουργού από τη λαϊκή...

Η θεωρία του αυτονόητου

Περιμένεις το λεωφορείο και το βλέπεις να πλησιάζει. Ακριβώς μπροστά στη στάση υπάρχει σταματημένο με αλάρμ ένα αυτοκίνητο, όπου οδηγός και συνοδηγός καπνίζουν ανέμελα....

Της επιστήμης και της κοινωνίας (φ.439)

Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας Φυτά στη Σελήνη Δεν πρόλαβε να αποκτήσει ζωή η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού και την έχασε κιόλας, καθώς τα πρώτα πράσινα φυλλαράκια που...

Είναι η κοινή ευπρέπεια, ηλίθιε…!

του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου* Έτσι σκέφτηκε ο Τζώρτζ Όργουελ, ακούγοντας τις υστερικές φωνές των τροφίμων του κοινοβουλίου, των αναρχομπάχαλων και της χαβιαροαριστεράς, που συκοφαντούσαν τον...

Mε όχημα την ποίηση: Ναζίμ Χικμέτ (1902-1963)

Κυριακή Είναι Κυριακή σήμερα. Για πρώτη φορά, σήμερα, μ’ αφήσανε να βγω στον ήλιο, κ’ εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου τον ουρανό κοίταξα ακίνητος απορώντας πως είναι τόσο μακρυά...