πολιτισμός

Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια Τηλ.: 210-6453330

Στη ζωγραφική, περισσότερη σημασία έχει όχι το τι ζωγραφίζει κανείς αλλά το πώς το ζωγραφίζει. Η ατμόσφαιρα του εικονιζόμενου πράγματος είναι πιο σημαντική από τη ρεαλιστική απεικόνισή του. Οι ανθρώπινες φιγούρες της Πηνελόπης Σχιζοδήμου αποδεικνύουν την αλήθεια του λόγου, καθώς περικλείουν ολόκληρο το δράμα αλλά και το θρίαμβο του ανθρώπου πάνω στη γη. Η έκθεσή της εγκαινιάζεται την προσεχή Τετάρτη, 12/4, στην Gallery Kourd, επί της οδού Φαναριωτών και Κασσιανής 2, στον Λυκαβηττό.

Πάρτι

Δύσκολοι οικονομικοί καιροί για όλους, πόσο μάλλον για συλλόγους και συλλογικότητες που η δράση τους εξαρτάται από την εθελοντική συμβολή των μελών τους. Πάρτι λοιπόν για την οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου και Χάρτου οργανώνεται σήμερα το βράδυ στο στο bar «Καφεκούτι» (Σόλωνος 123).

Μπαμπάδες

Στο πλαίσιο των κυριακάτικων διαλέξεων στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», o δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Στοφόρος θα αναπτύξει αύριο το μεσημέρι στις 12.30 το θέμα «Ο ρόλος των μπαμπάδων σήμερα». Είσοδος ελεύθερη

«Διαβάζω»

Για 14η χρονιά, τα λογοτεχνικά βραβεία του περιοδικού Διαβάζω απονέμονται, μετά από μυστική ψηφοφορία των μελών των κριτικών επιτροπών, σε μεγάλη δημόσια εκδήλωση που θα γίνει τη

Δευτέρα στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138), στις 7.00 μ.μ.

Burger Project

Μια πολύπτυχη μουσική πρόταση από... rock & roll, ska, balkan, swing και ‘80s μπαλάντες, θα εξελιχθεί στο Half Note Jazz Club (Τριβωνιανού 17, Μετς) την Τρίτη στις 10.30 το βράδυ στο πλαίσιο του 4ου Δεκαήμερου Ελληνικής Τζαζ Σκηνής. Οικοδεσπότες οι General Konzou, Al the X-King, Cosmic Communist και Mosh Holiday.

Principal Club

Τραγούδια Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, αλλά και κομμάτια από τις δύο προσωπικές δισκογραφικές δουλειές του θα παρουσιάσει την Παρασκευή ο ηθοποιός και τραγουδιστής Πάνος Μουζουράκης μαζί με τον Σπύρο Γραμμένο,

στη Θεσσαλονίκη. Χώρος το Principal Club Theater (Ε.Ο. Θεσσαλονίκης-Μουδανιών), και ώρα 10.30 μ.μ.

του Grzegorz Krolikiewicz

Μαγιακόβσκι: Θέλω το μέλλον σήμερα

Τα ποιήματα αυτής της συλλογής είναι ιδιαίτερα: δεν γράφονται σε λευκές σελίδες, αλλά σε σελίδες εφημερίδων. Ή, καλύτερα, διαγράφονται, αφού ο συγγραφέας και καρτουνίστας Όστιν Κλίον σβήνει με μαρκαδόρο από τα άρθρα των εφημερίδων τις λέξεις που δεν του χρειάζονται και κρατάει μονάχα αυτές που θέλει για το ποίημά του, μεταμορφώνοντας έτσι την πρώτη ύλη του σε μια παιγνιώδη και συχνά έξοχη ποίηση.

Του Λάμπρου Πολύζου

Ατλαντίδες έχουν ανακαλύψει πολλοί... Κατά καιρούς έχουν παρατεθεί τόσες λεπτομέρειες για αυτή την επίγεια Εδέμ, όπου εκπληρώθηκε η ανθρώπινη ουτοπία, ο «θετικός» και ο «αρνητικός» καθρέφτης, ώστε να μπορεί να νομίζει κανείς ότι αυτός ο θαυμαστός τόπος πράγματι υπήρξε.

Γράφει ο Αντώνης Ζέρβας

του Χουάν Χοσέ Καμπανέλα

Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 2010. Δεκατρία βραβεία Premio Sur της Ακαδημίας Κινηματογράφου της Αργεντινής. Δύο βραβεία Goya. Νο1 του Box Office στην Αργεντινή για τρεις μήνες. Κλέβει τη διάκριση από την αριστουργηματική Λευκή Κορδέλα του Μ. Χάνεκε. Οι προσδοκίες ανεβαίνουν επικίνδυνα.

Στο πρώτο χλιαρό μισάωρο καταλαβαίνουμε το λόγο όλου αυτού του πανικού: χολιγουντιανή συνταγή με διακριτική δόση «εξωτισμού» μια και ο Καμπανέλα έχει πλούσιο βιογραφικό τόσο στο σινεμά της Αργεντινής, όσο και στην αμερικανική τηλεόραση. Δουλεύει με τις εκκρεμότητες: ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα που πραγματοποιείται την εποχή της χούντας, ένας δοσίλογος που σώζεται από το καθεστώς, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που διαρκεί είκοσι πέντε χρόνια. Η αφήγηση περνάει από το 1974 στο σήμερα και τούμπαλιν, με διάσπαρτες σκηνές στις οποίες δεν θα μπορούσε να είναι παρών ο αφηγητής: τις φαντάζεται και τις αναπλάθει στην προσπάθειά του να γράψει ένα μυθιστόρημα που θα ανασυνθέτει όλες τις πτυχές της ιστορίας. Σε αυτό το πλαίσιο, αναρωτιόμαστε συχνά τι είναι αληθινό και τι επινοημένο. Κι η εν λόγω αμφιβολία προσδίδει στην ταινία μια γοητεία που καλύπτει εν μέρει τους (συχνά) φλύαρους διαλόγους, τις (συχνές) επεξηγήσεις και τα κοντινά πλάνα χωρίς στόχο. Εξαιρετική η μεγάλη σεκάνς κυνηγητού του ύποπτου στο γήπεδο, όπου, με κάμερα στο χέρι, ο σκηνοθέτης δίνει την πιο αυθεντική σκηνή του έργου.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνύπαρξη των ειδών -θρίλερ αστυνομικής πλοκής με πινελιές ερωτικού δράματος- η οποία εξυπηρετεί και την σκιαγράφηση της κατάστασης του Δημοσίου, της διαφθοράς του πολιτικού κόσμου, της διαπλοκής. Η σχέση ανάμεσα στους δύο αστυνομικούς είναι η πιο αληθινή όλης της ταινίας. Η φράση που ακούγεται στις μέρες μας από υψηλόβαθμους καρεκλοκένταυρους: «Εσείς δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα…», αφήνει στους πρωταγωνιστές τη μόνη επιλογή: να πάρουν το νόμο στα χέρια τους. Ακόμη και προς το τέλος, όπου υπάρχει επιτέλους μια απρόσμενη εξέλιξη, επικρατεί η αίσθηση ότι παρά τα χρόνια που περνούν, τις κυβερνήσεις που αλλάζουν, τις συνθήκες διαβίωσης που υποτίθεται ότι βελτιώνονται, οι άνθρωποι αναγκάζονται να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους για να αποδώσουν δικαιοσύνη. Σημεία των καιρών…

Τζούλια Γκανάσου

Ο Κώστας Στοφόρος διαβάζει και παρατηρεί, κινούμενος καθημερινά με τον Ηλεκτρικό