Η κατάσταση στο ισπανικό κράτος και στη Χώρα των Βάσκων
του Λουρ Ρέι*
Αυτές τις μέρες το ισπανικό κράτος βιώνει τη χειρότερη κρίση του εδώ και δεκαετίες. Δυστυχώς, την καταστολή που γνωρίζει σήμερα η Καταλονία τη ζούμε στο πετσί μας στη Χώρα των Βάσκων εδώ και πολύ καιρό. Για να περιοριστώ στην περίοδο μετά το πέρασμα στην ψευδοδημοκρατία του 1978: κρατική τρομοκρατία, επίθεση ενάντια στη γλώσσα μας, 5.000 πολιτικοί κρατούμενοι (ακόμη και σήμερα είναι περισσότεροι από 300 οι σύντροφοί μας που βρίσκονται έγκλειστοι στις ισπανικές φυλακές), 1.000 θύματα αποδεδειγμένων βασανιστηρίων, 3.000 εξόριστοι, φιμωμένα ΜΜΕ, κόμματα και λαϊκές οργανώσεις εκτός νόμου. Τέλος, η πατρίδα μας είναι η πλέον στρατιωτικοποιημένη ζώνη της Ευρώπης.
Τώρα ο καταλανικός λαός αγωνίζεται για να μπορεί να αποφασίσει ο ίδιος το πολιτικό μέλλον του. Και πώς απαντά η Ισπανία; Με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιεί εδώ και 40 χρόνια ενάντια στο βασκικό λαό, δηλαδή με τη χρήση βίας ώστε να κατασταλεί ένα δημοκρατικό αίτημα της καταλανικής κοινωνίας. Είναι αυτή η έλλειψη δημοκρατίας που οδηγεί τμήματα της Αριστεράς τα οποία δεν ήταν υπέρ της Ανεξαρτησίας, να ψηφίζουν «Ναι» στην Ανεξαρτησία της Καταλονίας, καθώς αυτή αποδεικνύεται το μοναδικό δυνατό πλαίσιο για την οικοδόμηση ενός λαϊκού σχεδίου και ενός νέου κράτους.
Η Ανεξαρτησία της Καταλονίας συνιστά ένα επαναστατικό σχέδιο, για δύο λόγους: Πρώτον, επειδή οι καταλανικές εργαζόμενες τάξεις βλέπουν μια μοναδική ευκαιρία δημιουργίας ενός νέου κράτους, το οποίο θα ανταποκρίνεται στα ταξικά τους συμφέροντα. Δεύτερον, επειδή η Ανεξαρτησία της Καταλονίας απειλεί ευθέως το ισπανικό καπιταλιστικό σχέδιο, που εδράζεται στη λεγόμενη εθνική ενότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι φασίστες λένε «Καλύτερα “κόκκινη” Ισπανία, παρά ανύπαρκτη»! Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι η μοναδική πιθανότητα να γίνει κάποτε κόκκινη η Ισπανία προϋποθέτει να έχει προηγηθεί η διάρρηξή της, η απελευθέρωση των εθνών από αυτή τη φυλακή, η δημιουργία συντακτικών διαδικασιών και η συζήτηση του μοντέλου σχέσεων που θέλουμε μεταξύ των λαών μας.
Θα ανοίξουμε το δεύτερο μέτωπο
Από τη Χώρα των Βάσκων, δουλεύουμε για να ανοίξουμε ένα δεύτερο μέτωπο κόντρα στο αδυνατισμένο σήμερα ισπανικό κράτος. Τα τελευταία χρόνια είχαμε απωλέσει τη δύναμη να αντιστεκόμαστε στην ισπανική καταστολή, και η βασκική Πατριωτική Αριστερά δεν βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή της (αυτό αντανακλά εξάλλου την κατάσταση της Αριστεράς συνολικά στην Ευρώπη). Από την άλλη, δεν κάτσαμε στα αβγά μας: δυναμώσαμε ιδεολογικά, συζητήσαμε και αντιπαρατεθήκαμε για τις στρατηγικές της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, και συνεχίσαμε να δίνουμε ζωή σε αγώνες που δημιουργούν δυαδικές εξουσίες σε χωριά και γειτονιές – στοιχεία που αποτελούν τη βάση για μια λαϊκή ενότητα με στόχο μια διαδικασία πλήρους χειραφέτησης.
Στη Χώρα των Βάσκων υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες για μια λαϊκή πορεία προς την Ανεξαρτησία δίχως να έχουμε ανάγκη συμπόρευσης με συντηρητικότερους, αστικούς εθνικιστικούς σχηματισμούς. Το μοναδικό δυνατό μοντέλο είναι μια πορεία προς την Ανεξαρτησία που θα καθοδηγείται από το λαϊκό κίνημα. Και το προετοιμάζουμε. Το σπουδαστικό κίνημα όχι μόνο απαντά στην απόπειρα εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης, αλλά ταυτόχρονα κάνει μεγάλα βήματα για την οικοδόμηση του βασκικού εθνικού σχολείου που θα βασίζεται σε μια παιδεία φτιαγμένη από και για το λαό. Το φεμινιστικό κίνημα θέτει τις βάσεις για μια κοινωνία ισότητας. Το νεολαιίστικο κίνημα είναι οργανωμένο σε όλα τα χωριά και τις γειτονιές, προωθώντας αγώνες αντι-εξουσίας κόντρα στο κεφάλαιο. Η πλειοψηφία των βασκικών συνδικάτων υποστηρίζει την Ανεξαρτησία με προοδευτικό κοινωνικό περιεχόμενο. Η διεθνιστική πάλη χρωματίζει μέρα με τη μέρα τα λαϊκά και κοινωνικά κινήματά μας. Και η ανάγκη για μια συμμετοχική και πρωταγωνιστική δημοκρατία πυρπολεί την πολιτική σφαίρα.
Γιατί συμμετέχουμε στο Resistance Festival
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχουμε στο Resistance Festival και δεν θα είναι η τελευταία, επειδή θεωρούμε αυτή τη διεθνιστική συνάντηση ζωτικής σημασίας για τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση. Ανταλλάσσουμε πολιτικές εμπειρίες, ενισχύουμε αμοιβαία τους αγώνες μας, μαθαίνουμε από τις επιτυχίες και τα λάθη, και εφαρμόζουμε την αλληλεγγύη που όλοι έχουμε ανάγκη. Με δυο λόγια, βρισκόμαστε εδώ επειδή θέλουμε να είμαστε έμπρακτα διεθνιστές. Και για έναν ακόμη λόγο: Επειδή ιεραρχούμε ως πρωταρχικής σημασίας τον αγώνα ενάντια στην Ε.Ε., και άρα θέλουμε να δυναμώσουμε τις συναγωνιστικές σχέσεις μεταξύ των λαών μας και να συνδέσουμε πιο αποτελεσματικά τους αγώνες που δίνουμε στις χώρες μας. Μ’ αυτήν την έννοια, οι αγώνες του ελληνικού λαού διδάσκουν πολλά, θετικά και αρνητικά, σε όσους θέλουμε να απαλλαγούμε από το βραχνά αυτής της Ευρώπης. Επαναβεβαιώνουμε τη δίχως όρους υποστήριξή μας στον ελληνικό λαό, στον αγώνα για εθνική και λαϊκή κυριαρχία.
* Εκπρόσωπος της βασκικής οργάνωσης διεθνιστικής αλληλεγγύης Askapena στο Resistance Festival.
