Αποκαλυπτικό blog για το βίο και την πολιτεία της Eκκλησίας. https://roides.wordpress.com
Περιεχόμενο αυστηρώς ακατάλληλο για ηλίθιους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας. Τους απευθύνουμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς κι αέρα στα πανιά τους.
Η περσόνα που διαλέγει κανείς για να παρουσιάσει, μέσω Διαδικτύου, τις απόψεις του και πλευρές της προσωπικότητάς του, φαίνεται πως δεν απέχει πολύ από το βαθύτερο εαυτό του και τα πιστεύω του. Αν ο υπαρκτός Εμμανουήλ Ροΐδης, Συριανός αλλά και παγκόσμιος διανοούμενος, με σημαντικότατο πνευματικό έργο, είχε εκτός των άλλων και εμμονή με τις εξουσιαστικές τακτικές της Εκκλησιάς, ο… διαδικτυακός κ. Ρο κράτησε μόνον αυτήν την «εμμονή» δίνοντάς μας εξαιρετικά, αποκαλυπτικά κείμενα με τα όποια στηλιτεύει τις «ιερές» διεκδικήσεις, τις «ιερές» εξουσίες και υποκρισίες, χρησιμοποιώντας ένα μαχητικό και σαρκαστικό λόγο. Άλλες ομοιότητες με τον πραγματικό Ροΐδη μπορεί να ανιχνευθούν στο ύφος του αναγνώστη του, του κ. Λασκαράτου, που θυμίζουν τον σαρκαστικό «Ασμοδαίο» (περιοδικό που εξέδιδε ο Ροΐδης με το Θέμο Άννινο,το 1875). Κι αν ο συγγραφέας Ροΐδης αφορίστηκε για την Πάπισσα Ιωάννα, ο κ. Ρο, προειδοποιεί, προνοητικώς ποιών, τους αναγνώστες, με αυστηρή προειδοποίηση (διαβάστε τη στη διπλανή στήλη) για το περιεχόμενο του blog.
Ποιος είναι ποιος;
«Ζει και εργάζεται σαν οδοκαθαριστής και αλιεύς μαργαριταριών. Ταυτόχρονα, δε, τις Κυριακές είναι δεξιός ψάλτης του Ιερού Ναού Αγίου Σαβαώθ στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, καλύπτοντας μία από τις πάγιες ανάγκες της εκεί ομογενειακής μας κοινότητος». Στην προμετωπίδα του blog, το Σύνταγμα της Ελλάδας και η Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Φορολόγηση της εκκλησίας
Ενδεικτικά δημοσιεύουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα αποκαλυπτικής και μαχητικής δημοσιογραφίας από το εν λόγω μπλογκ. Από τον Po (25/3/2010): «Δάση, λιβάδια, βουνοπλαγιές, παραλίες, λιμνοθάλασσες, μετοχές, ομόλογα, καταθέσεις αμέτρητες, μητροπολιτικά μέγαρα, ναοί, εξωκλήσια, μοναστήρια, προσκυνήματα, κυβερνητικά κτίρια, θαυματουργά πτώματα, οικόπεδα, διαμερίσματα, προσοδοφόρες εικόνες που δακρύζουν, ξενοδοχεία, πολυκατοικίες, κινηματογράφοι, θέατρα, καταστήματα, νυκτερινά κέντρα, χρυσαφικά, άμφια, κειμήλια, σκεύη, τάματα, θησαυροί αστρονομικής αξίας, παγκάρια, έρανοι, δωρεές, διαθήκες, τεράστιες προσωπικές περιουσίες αυτών που έδωσαν όρκο ακτημοσύνης και εκπροσωπούν αυτόν που είπε: ‘‘Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης’’. Η σκανδαλοποιός Εκκλησία του Μαμωνά, αυτή που την προσκυνούν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, η μόνη που μπορεί να αναγνωριστεί στο πρόσωπο της Βαβυλώνιας πόρνης της Αποκάλυψης, βρίζει με τον πιο προκλητικό τρόπο αυτόν που δήθεν πιστεύει ως θεό της και ο οποίος την έχει διατάξει να έχει το δίλεπτο της χήρας ως μοναδικό της περιουσιακό στοιχείο. Μετά τας επισκέψεις Καρατζαφέρην και Τσίπραν εις Ιερώνυμον, η κυβέρνησις μαζεύει αντί να αμολά καλούμπα. Έπεται λαμπρόν δοκιμανδέρ Σταύρου Θεοδωράκην όπου ο αρχιεπίσκοπος υπόσχεται να μας τα πει “έξω από τα δόντια”. Οι δημόσιες σχέσεις του κ. Λιάπη συνεχίζονται λίαν επιτυχώς!
– Ο μικρός Παπανδρέου υλοποιεί, τώρα, τις δειλά εκφρασμένες νεοφιλελεύθερες απόψεις του και καταργεί τις πιο στοιχειώδεις κατακτήσεις των εργαζομένων και των πολιτών, επωφελούμενος και από το κυρίαρχο κλίμα της Ε.Ε., αλλά δεν αγγίζει την αμαρτωλή φοροκλέφτρα εκκλησία των φασιστών Μήδων επισκόπων που σαλπίζουν (χωρίς να αποδοκιμάζονται από την ηγεσία της εκκλησίας ή από την προϊσταμένη τους υπουργό Θρησκευμάτων) το βάρβαρο κήρυγμα του φυλετικού μίσους στους πιο αδύναμους συνανθρώπους μας: “Μαύρισε η Ελλάδα από τους ξένους”.
Κριτική στην Αριστερά
Άλλο κείμενο του κ. Ρο, που αυτή τη φορά ασκεί κριτική στην Αριστερά για τη στάση της απέναντι στην εκκλησία, είναι το εξής:
«Θα μπορούσα να απαριθμήσω μακρύ κατάλογο γεγονότων που αποδεικνύουν την ανοχή της Αριστεράς προς την Εκκλησία, ασφαλώς σε πολύ μικρότερο βαθμό από τη συνενοχή της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Γιατί,βέβαια, κανένα αριστερό κόμμα δεν μπορεί να θεωρεί πως ξέμπλεξε διατυπώνοντας απλά κάποιες σοβαρές προτάσεις διαχωρισμού του κράτους από την εκκλησία. Χρωστάει καθημερινό μέτωπο, θεωρητικές επεξεργασίες, συνεχείς παρεμβάσεις, προτάσεις και καταγγελίες. Φροντίζει, άλλωστε, το επισκοπάτο να μας δίνει διαρκώς αφορμές. (…) Τώρα που φορολογείται και ο αέρας που αναπνέουμε, τώρα που δολοφονούνται άνθρωποι –οι απολύσεις, η ανεργία, η αποσάθρωση της κοινωνικής και κρατικής αλληλεγγύης και το διαλυμένο σύστημα υγείας δολοφονούν– το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φέρνουν στο κέντρο της πολιτικής σκηνής το ζήτημα της πιο σκληρής δυνατής φορολόγησης της αμαρτωλής εκκλησιαστικής περιουσίας ενός προϊόντος αδίστακτης μακραίωνης ληστείας, αλλά αρκούνται σε ψιθύρους εδώ και εκεί».
