Έτυχε να συμπέσουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές με το γιορτασμό του Πολυτεχνείου. Έτσι, το άρωμα που αναδύονταν από τα κανάλια και τις δηλώσεις του πολιτικού κόσμου, άρωμα πεπαλαιωμένο και ταγκό στην γεύση, ήρθε να συναντηθεί με ένα ξένο φρέσκο άρωμα που ανάδυε μια βρεγμένη αλλά ζωντανή, νεανική, ορμητική, μαζική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.

Η Αθήνα –και άλλες πόλεις της χώρας όπως η Θεσσαλονίκη και η Πάτρα– διασχίστηκαν από ένα ποτάμι νέων κυρίως ανθρώπων που ήταν καταστατικά-συστατικά σε κατάφορη αντίθεση με το άρωμα της κάλπης και κυρίως με τα μηνύματα που εξέπεμπε ο πολιτικός κόσμος και τα ΜΜΕ. Τι σχέση έχει το αίτημα για έναν καινούργιο κόσμο με όσα διαλαλούν οι διαχειριστές της κρίσης; Τι σχέση έχουν η καταγγελία ματαιωμένων ονείρων και προσδοκιών για μια ανθρώπινη ζωή, με την κοροϊδία, τον κυνισμό, την απάτη των πολιτικών της διαχείρισης; Τι σχέση έχει η μυρωδιά ζωής και πάθους για ένα καλύτερο αύριο με την οσμή φόβου που αποπνέει ο γερασμένος κόσμος που πατάει σε κορμιά και υποταγμένες, αλλοτριωμένες συνειδήσεις για να υπηρετήσει το κέρδος; Τι σχέση έχει η περήφανη, ανυπότακτη στάση και διάθεση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων απέναντι στους τρανούς της γης, με την κοψομεσιασμένη, ραγιάδικη, δουλοπρεπή στάση όλου του συστημικού κόσμου απέναντι στους ισχυρούς.
Τα ελικόπτερα πετούσαν και θορυβούσαν σαν ανίερα εξαπτέρυγα της κοσμικής εξουσίας των λακέδων. Αυτά δεν μύριζαν, δεν βρωμούσαν σαν τους καταϊδρωμένους Ματατζήδες-γορίλες που περιφρουρούσαν τα πιο «επικίνδυνα» τμήματα της πορείας. Όπως δεν μύριζαν με τα χημικά και τις βόμβες κρότου και λάμψης (ισραηλινής παραγωγής) που σκόρπιζαν δεξιά και αριστερά οι δυνάμεις καταστολής. Όπως δεν μύριζαν οι εξατμίσεις των μηχανών των μηχανοκίνητων ομάδων Δίας που ανοίγουν κεφάλια και προχωρούν σε συλλήψεις. Τα ελικόπτερα όμως ετούτη τη φορά έριχναν τους προβολείς τους πάνω στους διαδηλωτές και τις ομάδες που αποχωρούσαν. Σε λίγο καιρό θα πετάνε και τα χημικά-δακρυγόνα, όπως έκαναν στο Στρασβούργο πριν 2 χρόνια όταν γιόρταζαν τα 60χρονα του ΝΑΤΟ. Ίσως δούμε κι άλλα πιο προχωρημένα πράγματα, πέρα από τους κουκουλοφόρους της αντιτρομοκρατικής και την ενεργοποίηση του νόμου για τις κουκούλες (που τάχα θα καταργούσε το ΠΑΣΟΚ).
Όπως κάθε άνοιξη οι νεραντζιές της Αθήνας ευωδιάζουν, όπως σε ορισμένες γειτονιές ακόμα ζαλίζεσαι από το νυκτολούλουδο, έτσι η μυρωδιά του πάθους, του ασίγαστου πάθους για μια καλύτερη ζωή, για ένα ελπιδοφόρο μέλλον θα αναγνωρίζει στο Πολυτεχνείο μια από τις εξεγέρσεις που φωτίζουν το δρόμο των επόμενων, γενεών και εξεγέρσεων. Μυρίζει πολύ, μυρίζει βαθιά, μυρίζει με νόημα… Μυρίζει ζωή και μέλλον!                                   
Κ.Κ.
Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!