Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, αφού βύθισε τη χώρα στην κρίση με την πολιτική του Μνημονίου, τώρα ετοιμάζεται να ξεπουλήσει όσο-όσο τα φιλέτα που έχουν απομείνει στο Δημόσιο, τάχα για να δώσει ώθηση στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη. Έτσι κάτοχοι μεγάλων συναλλαγματικών αποθεμάτων, όπως η Κίνα αλλά και το Κατάρ, ετοιμάζονται να κάνουν πάρτι στη χώρα μας.
Πού στοχεύουν οι Κινέζοι
Και μόνο η σύνθεση της κινεζικής αντιπροσωπείας είναι ενδεικτική. Επικεφαλής ο πρωθυπουργός Ουέν Τζιαμπάο, ο οποίος πλαισιώνεται από σειρά υπουργών (Εθνικής Ανάπτυξης, Εμπορίου, Πολιτισμού, την υφυπουργό Εξωτερικών), το διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και το αφεντικό της COSCO κάπτεν Γουέι. Ας σημειωθεί ότι πριν λίγους είχε επισκεφθεί την Ελλάδα ο αντιπρόεδρος της κινεζικής κυβέρνησης Ζιάν Ντεγιάνγκ και υπόγραψε 14 συμφωνίες. Ο κεντρικός στόχος των Κινέζων είναι να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως πύλη εισόδου τους στην Ευρώπη. Έτσι εκφράζουν ενδιαφέρον κατ’ αρχήν για τον τεράστιο εμπορευματικό σταθμό στο Θριάσιο και τη σιδηροδρομική διασύνδεση του με το λιμάνι του Πειραιά, το οποίο εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ξεπούλησε στην COSCO.
Ο αντιπρόεδρος Θ Πάγκαλος, περιχαρής ιθαγενής που βρήκε πλούσιο αποικιοκράτη αγοραστή, δήλωσε στο CNN: «Αυτός ο συνδυασμός, ναυτιλιακής, σιδηροδρομικής και οδικής μεταφοράς εμπορευμάτων, ίσως είναι η μεγαλύτερη εγκατάσταση, αυτού τους είδους στην Ευρώπη». Παράλληλα οι Κινέζοι εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα, εκεί που τα μεροκάματα τείνουν να γίνουν πιο φθηνά ακόμη και από τη Σαγκάη. Η δε ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να τους πουλήσει ό,τι έχει και δεν έχει: από αυτόν τον ίδιο τον ΟΣΕ μέχρι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και από τη σύμβαση για την κατασκευή και εκμετάλλευση του νέου αεροδρόμιου στο Καστέλι Ηρακλείου μέχρι τουριστικά χωριά.
Παρ’ ότι τα ΜΜΕ υπερπροβάλλουν θετικά αυτές τις επενδύσεις, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Εκτός του ότι πρόκειται για ξεπούλημα όσο-όσο, αξίζει να σημειώσουμε ότι μέσα στο υπό κινεζική κατοχή λιμάνι του Πειραιά απασχολούνται κυρίως Κινέζοι εργάτες με τις γνωστές μεσαιωνικές συνθήκες. Ενώ με τη λεγόμενη «απελευθέρωση των οδικών μεταφορών» που ψηφίστηκε πρόσφατα, το πλέον πιθανό είναι ότι οι κινέζικες εταιρίες θα βγάλουν άδειες και θα αναλάβουν και την οδική μεταφορά των προϊόντων τους. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε αποικία, οι δε εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν αλλά βυθίζονται ακόμη περισσότερο στο Μεσαίωνα.
Παράλληλα, η παρουσία του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας δείχνει ότι κάτι «σκαρώνεται» με το δημόσιο χρέος. Πριν λίγες εβδομάδες είχε επισκεφθεί την Κίνα ο Ιταλός σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου και άνθρωπος του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου Παντόα Σκιόπα, ενώ γύρω από το ζήτημα αυτό συζήτησε και έλαβε εντολές από τους Αμερικανούς ο Γ. Παπανδρέου στο πρόσφατο ταξίδι στην Αμερική. Θα αγοράσουν και με ποια σκληρά ανταλλάγματα οι Κινέζοι ελληνικά ομόλογα; Το ζήτημα αυτό δεν είναι απλό να κλείσει και σίγουρα θα τεθεί σε διαπραγμάτευση στη μετέπειτα (4-5 Οκτώβρη) επίσκεψη της κινεζικής αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες. Εκεί θα συναντηθεί ανάμεσα σε άλλους και με το διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλωντ Τρισέ. Τα κινεζικά κεφάλαια είναι περιζήτητα όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά σε πολλές χώρες της Ευρώπης και φυσικά οι Γερμανοί ηγεμόνες της Ε.Ε. θέλουν να θέσουν τους δικούς τους όρους για την είσοδο των Κινέζων στην ευρωζώνη.
Ας σημειωθεί επίσης ότι στη συνέχεια η κινέζικη αντιπροσωπεία θα μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη προωθώντας πάλι δουλειές.
Σε άγρα πετροδολαρίων
Το Μνημόνιο με το Κατάρ με τις επενδύσεις των 5 δισ. ευρώ στην Ελλάδα και το ξεπούλημα του Ελληνικού, «επισημοποιεί» πλέον τη σημαντική πλέον διείσδυση αραβικών κεφαλαίων. Γιατί πριν από αυτό το Μνημόνιο η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε εκχωρήσει σε αραβικά κεφάλαια μια τεράστια περιοχή στον Αστακό Αιτολωακαρνανίας για μία επένδυση ύψους 3,5 δισ. Μια περιβαλλοντοκτόνα και καταστροφική επένδυση, που έχει ξεσηκώσει ολόκληρο το Ξηρόμερο, με 2 μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από το εξαιρετικά επικίνδυνο πετρελαϊκό αέριο και εκατοντάδες δεξαμενές καυσίμων.
Την ίδια στιγμή τα εμιρατικά κεφάλαια έχουν διεισδύσει στον τραπεζικό τομέα. Η Marfin του κ. Βγενόπουλου αναπτύχθηκε πριν 4 χρόνια με χρηματοδότηση από funds του Ντουμπάι, ενώ funds του Κατάρ ήδη ελέγχουν κάτι λιγότερο από 5% της ALPHA BANK. Στην ίδια κατεύθυνση εντάσσονται και οι συχνές επαφές με τη Λιβύη, τα πήγαινε-έλα του Πάγκαλου και του υιού Καντάφι, που διαχειρίζεται στο εξωτερικό την τεράστια κρατική περιουσία της χώρας του. Σημειώνουμε ότι καίριο ρόλο στην προσέλκυση πετροδολαρίων (και στο ξεπούλημα φυσικά) έχει παίξει, ήδη από την διακυβέρνηση Καραμανλή, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, που κρατούσε ήδη από την περίοδο διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου τις σχέσεις με τις αραβικές ελίτ –σχέσεις που πάντα είχαν εμπορική διάσταση, από εμπόρια όπλων (Κασόγκι) μέχρι ναυτιλία.
Ο μεσάζων Παπανδρέου
Η αστική τάξη της Ελλάδας πάντα προσδοκούσε να παίζει το ρόλο του μεσάζοντα, του αντιπροσώπου και υπεργολάβου του διεθνούς κεφαλαίου. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα, που οδηγείται να ξεπουλάει ακόμη κι αυτήν τη γη, τον αέρα και τη θάλασσα, με την ελπίδα να αναλάβει από Κινέζους ή εμίρηδες την κατασκευή ενός λιμανιού ή ενός καζίνο. Γι’ αυτό σύμπασα η μεγαλοαστική τάξη χαιρετίζει τις πρωτοβουλίες Γ. Παπανδρέου ελπίζοντας να… γλείψει ένα ξεροκόκκαλο.
Το ίδιο το περιβάλλον Παπανδρέου παίζει ένα πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Περνά μια σειρά νόμους που ευτελίζουν την αξία της εργατικής δύναμης, ενώ με άλλους νόμους δημιουργεί το αποικιοκρατικό υπόβαθρο υπέρ των πολυεθνικών (νόμος για τα μεγάλα έργα, fast track κ.λπ.). Από την άλλη μεριά η υπερκυβέρνηση του Μαξίμου στήνει «μεγάλα κόλπα», από τη Goldman Sachs μέχρι τους Κινέζους και τους εμίρηδες του Κατάρ, κρατώντας για τον εαυτό της το ανάλογο μερτικό. Θυμίζουμε ότι ο Τ. Μαντέλης απολογούμενος για τη SIEMENS είχε πει ότι μια «εύλογη αμοιβή για έναν υπουργό είναι 10 εκατ. ευρώ».Ο Νίκος Παπανδρέου, αδελφός του πρωθυπουργού και δημοσίως παρουσιαζόμενος ως μποέμ συγγραφέας, είναι ο ιθύνων νους όλων αυτών των επενδύσεων, «θέλοντας να βοηθήσει την πατρίδα», όπως δηλώνει. Ο δε υπουργός για τις παγκόσμιες επενδύσεις Χ. Παμπούκης, στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, είναι ο άνθρωπος των μεγάλων ξεπουλημάτων (από το Κάβο Σίδερο στο Λασήθι μέχρι το λιμάνι του Πειραιά και μάλιστα επί καραμανλικής διακυβέρνησης, γεγονός που δείχνει ότι υπάρχει συνέχεια της διακυβέρνησης, ακόμη και στα κομβικά πρόσωπα, σε ό,τι αφορά τις «μεγάλες δουλειές»).
Ποιος θα σώσει ποιον
Επειδή από τα ΜΜΕ, τα κόμματα του δικομματισμού και το ΛΑΟΣ, προβάλλεται η εικόνα ότι όσοι επενδύουν στην Ελλάδα «θα μας σώσουν», χρειάζεται να επισημάνουμε ότι οι όροι που γίνονται οι επενδύσεις αυτές είναι απολύτως αποικιοκρατικοί. Ζούμε σε μια χώρα-νεοαποικία που έφθασε πλέον σήμερα, όλοι σχεδόν οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας να ελέγχονται από το ξένο κεφάλαιο είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσω ελληνικών ομίλων που λειτουργούν υπεργολαβικά.
Ο λαός αντιστέκεται και θα αντισταθεί σε αυτό το ξεπούλημα. Το ζήτημα είναι το πόσο η Αριστερά θα το κοντράρει επί της ουσίας. Όχι απλά με φραστικές καταγγελίες. Ενώ δεν λείπουν και οι εξωραϊσμοί. Ποιος δεν θυμάται τη φράση της Αλέκας Παπαρήγα για το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά ότι «η ευθύνη βρίσκεται στον πωλητή και όχι στον αγοραστή». Θα δούμε άραγε τις ηγεσίες της Αριστεράς να χειροκροτούν στη Βουλή την ομιλία του Κινέζου πρωθυπουργού; Θυμίζουμε ότι ο Αλέκος Αλαβάνος, ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είχε αρνηθεί να παρευρεθεί στην προεδρική δεξίωση επί τη υπογραφή του προσύμφωνου με την COSCO –μια συμβολική κίνηση μεν αλλά δυστυχώς ακόμη και αυτές σήμερα λείπουν.
