Ο πυρήνας αυτής της καθεστωτικής μετάλλαξης, της τροϊκανής εμβάθυνσης, βρίσκεται στο ότι τα όσα σχεδιάζονται (ξεπούλημα δημόσιου πλούτου, ακόμη και εδάφους – περίπτωση ΑΤΕ, κοινωνική καταστροφή) είναι αδύνατον να προωθηθούν σε συνθήκες, τυπικής έστω, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ενδεικτική, άλλωστε, είναι η ήττα που υπέστη η κυβέρνηση στην υπόθεση Siemens με την επίμονη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η κοινοβουλευτική φθορά της στη μεθόδευση ξεπουλήματος των λιμανιών.
Ας δούμε συγκεκριμένες όψεις του τροϊκανού «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Πρωθυπουργεύει η τρόικα
Το ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» ή «απαγκίστρωση» ξεχάστηκαν το ίδιο βράδυ των εκλογών, είναι γνωστό σε όλους. Είναι αναμφισβήτητα πολύ σοβαρό ζήτημα Δημοκρατίας το ότι σκίζεται σαν παλιόχαρτο η λαϊκή εντολή. Είναι όμως ακόμη πιο σοβαρό –αν και δεν έχει γίνει πλατιά γνωστό- ότι η πρώτη δήλωση του κ. Σαμαρά αφορούσε την αναγνώριση «ιδιοκτησίας» του μνημονιακού προγράμματος. Αυτή η δήλωση καθορίζει το πλαίσιο και όχι η «προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων», που έγινε για το θεαθήναι.
Έτσι, το νέο Πρόγραμμα έχει ήδη εδώ και καιρό διαμορφωθεί από την τρόικα και η πειθήνια συγκυβέρνηση απλά αναζητά τα τεχνικά μέσα για την υλοποίηση του, που κι αυτά ελέγχονται για την αποτελεσματικότητα τους από την τρόικα, επιστρέφονται, βρίσκονται νέα κοκ. Αυτό γίνεται τρεις μήνες τώρα, και όχι «διαπραγμάτευση». Τόμσεν, Ράιχενμπαχ και Φούχτελ ασκούν την πολιτική εξουσία στην Ελλάδα, όχι το Μέγαρο Μαξίμου. Όχι με την ψήφο του ελληνικού λαού αλλά ελέω Βερολίνου, Ουάσιγκτον, Βρυξελλών και «αγορών».
Διοικεί η Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΑΙΠΕΔ
Εκεί έχουν εκχωρηθεί βασικές αρμοδιότητες της κυβέρνησης και της Βουλής που, ουσιαστικά, καθορίζουν την οικονομική υπόσταση της χώρας. Αφενός το τραπεζικό σύστημα – που ουσιαστικά στηρίζεται στον κοινωνικό πλούτο (αποταμιεύσεις, δάνεια 150 δισ. στις τράπεζες). Αφετέρου συνολικά ο δημόσιος πλούτος της χώρας (ιδιοκτησιακά δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου σε ΔΕΚΟ, οργανισμούς, λιμάνια, αεροδρόμια, τουριστικές εκτάσεις – όλα προς εκποίηση αντί πινακίου φακής). Διοικούνται από ανθρώπους απολύτως αφοσιωμένους στους δανειστές, ενώ υπάρχει και άμεση παρουσία εκπροσώπων της τρόικας στα διοικητικά τους συμβούλια. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, παρά τα επίμονα αιτήματα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, τα θεμελιώδη στοιχεία ούτε καν δόθηκαν στη Βουλή, με την προκλητική δήλωση Στουρνάρα «δεν δικαιούστε να γνωρίζετε». Επί της ουσίας γνωρίζει και αποφασίζει μόνον ο κ. Προβόπουλος.
Ενημερώνει η ΥΕΝΕΔ
Μετά το διάλειμμα των εκλογών, τα μεγάλα ΜΜΕ κάνουν αποκλειστικά μνημονιακή προπαγάνδα. Η φωνή των δυνάμεων που αντιστέκονται στο Μνημόνιο έχει σχεδόν εκλείψει. Στα παράθυρα καλούνται μόνον συστημικοί και καλοταϊσμένοι δημοσιογράφοι, εν είδει τάχα εκφραστών της κοινής γνώμης, σε μια στοχευμένη διαδικασία εκφοβισμού, αποπροσανατολισμού, συκοφάντησης. Ιδιαίτερα αρνητική η δρομολογηθείσα μετεξέλιξη της ΝΕΤ, με ανθρώπους της ραγιάδικης γκλαμουριάς να κανονίζουν τον τομέα ειδήσεων.
Η τρικομματική συγκυβέρνηση, εκτός του ότι εκχωρεί όπως προαναφέρθηκε κύριες αρμοδιότητές της στην ΤτΕ και το ΤΑΙΠΕΔ, λειτουργεί κυρίως με τη διαδικασία των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, δηλαδή με Διατάγματα τα οποία αποφασίζει η ίδια και υπογράφει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, χωρίς να εγκριθούν από τη Βουλή (το Σύνταγμα δίνει περιθώριο 3 μηνών για την μετέπειτα έγκριση). Το γεγονός αυτό που δείχνει ότι ή ίδια η κυβέρνηση έχει συναίσθηση της αδυναμίας και της προσωρινότητάς της. Παράλληλα, αποτελεί τον ορισμό του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Έτσι, με ΠΝΠ πέρασαν κρίσιμες ρυθμίσεις όπως η κατάργηση του ελάχιστου υποχρεωτικού ποσοστού του Ελληνικού Δημοσίου σε μια σειρά οργανισμούς (ήταν 20%), καθώς και η κατάργηση της ενισχυμένης πλειοψηφίας 2/3 που απαιτούνταν για την έγκριση της Διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ από την Βουλή. Τα συγκυβερνώντα κόμματα δεν τη διέθεταν και οι αποφάσεις του ΤΑΙΠΕΔ ήταν «στον αέρα». Ο Ν. Δένδιας προαναγγέλλει μέτρα περιορισμού του δικαιώματος της διαδήλωσης και την ίδια στιγμή δηλώνει ότι θα τα περάσει με ΠΝΠ. Μέχρι σήμερα, δε, η Βουλή ασχολείται κυρίως με την κύρωση ΠΝΠ προηγούμενων κυβερνήσεων.
