Ειδήσεις και σκέψεις προ-απεργιακών ημερών
«Θέλω να πω ότι είχα μείνει 3 χρόνια χωρίς δουλειά, ότι μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια είδα τον πατέρα μου να πεθαίνει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο όπου δεν υπήρχαν κουβέρτες για να τον σκεπάσουμε, όπου δεν υπήρχε νερό για να πιει· έπρεπε να του το φέρνουμε εμείς. Μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια που δεν δούλευα, βγήκε από τα σπλάχνα μου ένα παιδί που δεν ξέρω ποια δημόσια Παιδεία το περιμένει.
Αυτά τα 3 χρόνια χωρίς δουλειά είδα πως πεθαίνουν άνθρωποι γιατί δεν έχουν σπίτι, γι’ αυτό και τη χαρά αυτής της βραδιάς δεν θα μου την αμαυρώσει κανείς. Σε όποια γλώσσα, από εδώ που βρίσκομαι, ζητώ δουλειά. Έχω ένα παιδί να μεγαλώσω. Ευχαριστώ».
Διαβάζοντας τις δηλώσεις της Ισπανίδας Καντέλα Πένια, κατά την τελετή απονομής του Βραβείου Γκόγια (τιμήθηκε με το Βραβείο β’ Γυναικείου Ρόλου για την κωμωδία Una Pistola en Cada Mano), θυμήθηκα τους 32 ανησυ-χούντες Έλληνες διανοουμένους (ένας από τους «διανοούμενους» ήταν ο Στουρνάρας!):
«…Ως υπεύθυνοι πολίτες νιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο…».
Πόσο γελοίες μοιάζουν σήμερα, δυο χρόνια μετά, οι προτροπές τουςˑ τώρα που «ομόψυχα» η «ηγεσία του τόπου» καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό σε αγαστή σύμπνοια με τους «Ευρωπαίους εταίρους».
Την ίδια μέρα που οι δηλώσεις της Πένια έκαναν το γύρο του Διαδικτύου, η ελληνική απάντηση ήταν ο… Αγάθωνας. Ένα εκατομμύριο συμπατριώτες μας στήθηκαν να δουν το πανηγύρι της Eurovision. 58 χιλιάδες από αυτούς πλήρωσαν(!) για να ψηφίσουν στέλνοντας SMS.
70 εργαζόμενοι ήταν έξω από το χώρο με τα φώτα και τη λάμψη. Αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ. Ο εργοδότης τους, κ. Κουρής, μπορεί να τους χρωστά 600 χιλιάδες ευρώ και να δηλώνει πως αδυνατεί να τα πληρώσει, όμως για τον Αγάθωνα, την Ηλιάδη και τους λοιπούς καλλιτέχνες… πέρα βρέχει. Ίχνος τσίπας. Αλήθεια: Μήπως θα έπρεπε τα υπέρογκα έσοδα από τα SMS να καλύψουν ένα μέρος των χρεών του Κουρή;
Είμαστε, όμως, η χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα. Οι λαϊκοί(;) μας τραγουδιστές είναι με τους εργοδότες και εναντίον των εργαζομένων. Ο λαός, απλώς… χειροκροτά.
Και μετά διαβάζω άλλη μια είδηση: Παραιτήθηκε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ, μετά τις πανεθνικές διαδηλώσεις κατά της λιτότητας και της υψηλής τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος. «Δεν θα συμμετάσχω σε μια κυβέρνηση επί της θητείας της οποίας οι πολίτες υφίστανται ξυλοδαρμό από την αστυνομία», τόνισε απευθυνόμενος στο Κοινοβούλιο ο Βούλγαρος πρωθυπουργός.
«Η εξουσία μας δόθηκε από τον λαό. Σήμερα, τού την επιστρέφουμε» είπε.
Σε τέτοιες περιπτώσεις εδώ κάνει μια ΕΔΕ ο Δένδιας που αποδεικνύει ότι ο διαδηλωτής έπεσε εφτά φορές με το κεφάλι στο γκλομπ που είχε περασμένο στη ζώνη του ο φιλήσυχος οικογενειάρχης ΜΑΤατζης.
Και ο Σαμαράς θα ταΐσει ψαράκι τον Ολάντ και θα συζητήσουν για μπίζνες. Οπλικά συστήματα και μουλαρίσια μπιφτέκια. Καμιά εκατοστή αρπακτικά (συγγνώμη επιχειρηματίες) κουβάλησε μαζί του ο Γάλλος πρόεδρος.
Κάποιους τους είχε πειράξει το «Ολαντρέου». Όντως: Έπρεπε να τον λένε Παπα-λαντ (σύνθετη λέξη εκ του Παπατζής και «λαντ» που θα πει γη. Αυτή που προθύμως ξεπουλάνε).
Κώστας Στοφόρος
