Βασανιστήρια, εξαφανίσεις, θάνατοι σε στρατόπεδα κράτησης. Της Αριάδνης Αλαβάνου
Καθώς πληθαίνουν οι φωνές για δυτική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία -πάντα για ανθρωπιστικούς λόγους βεβαίως- και οι απειλές για επίθεση στο Ιράν, αξίζει κανείς να δει τι γίνεται στη Λιβύη για την οποία τα φώτα δημοσιότητας έσβησαν, μόλις σταμάτησαν να πέφτουν οι βόμβες και εγκαθιδρύθηκε η τάξη πραγμάτων των νατοϊκών εισβολέων.
Πλήθος αναφορών αποκαλύπτουν εκτεταμένα βασανιστήρια στα στρατόπεδα κράτησης, εξαφανίσεις και συλλογική τιμωρία πόλεων και χωριών, κάτοικοι των οποίων κατηγορούνται ότι υποστήριζαν τον Καντάφι. Στοιχεία και μαρτυρίες από τις υπηρεσίες βοήθειας και τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταδεικνύουν πώς ένας εγκληματικός πόλεμος που τελείωσε με λιντσαρίσματα δημιούργησε ένα καθεστώς τρόμου, βασανιστηρίων και καταπίεσης.
Η Διεθνής Αμνηστία πήρε συνεντεύξεις από δεκάδες θύματα βασανιστηρίων και από οικογένειες κρατουμένων που πέθαναν από βασανιστήρια, στην Τρίπολη, στη Βεγγάζη, στην Αλ-Ζαουίγια, στην Γκάριαν, στη Μιζουράτα και στη Σύρτη και δημοσίευσε μια έκθεση στην οποία αναφέρεται ότι «τα βασανιστήρια διεξάγονται από επίσημα αναγνωρισμένες στρατιωτικές οντότητες και δυνάμεις ασφαλείας, αλλά και από ένα πλήθος ένοπλων πολιτοφυλακών που λειτουργούν εκτός οποιουδήποτε νομικού πλαισίου». «Εκατοντάδες ένοπλες πολιτοφυλακές», αναφέρει στην ιστοσελίδα της, στις 15/2/2012, «που τα μέλη τους χαιρετίστηκαν ως ήρωες για το ρόλο τους στην ανατροπή του προηγούμενου καθεστώτος βρίσκονται εκτός ελέγχου… Έχουν εγκατασταθεί κατά τόπους και συνεχίζουν να λειτουργούν ανεξάρτητα από τις αρχές, ελέγχοντας περιοχές ή γειτονιές. Συνάπτουν μεταξύ τους συμφωνίες συνεργασίας και χαλαρά δίκτυα. Συχνές συγκρούσεις ανάμεσά τους προκαλούν θανάτους και τραυματισμούς τόσο των ίδιων των μελών τους όσο και των μη εμπλεκόμενων περαστικών».
Στην έκθεση αναφέρονται πολυάριθμοι θάνατοι κρατουμένων από βασανιστήρια, καθώς και «ορατά σημάδια βασανιστηρίων, ανοιχτά τραύματα στο κεφάλι, στα άκρα, στην πλάτη και σε άλλα τμήματα του σώματος» σε επιζήσαντες. Οι «κρατούμενοι κρεμιούνται από ψηλά, με το σώμα συνεστραμμένο, ξυλοκοπούνται επί ώρες με μαστίγια, καλώδια, πλαστικούς σωλήνες, σιδερένιες αλυσίδες, βέργες και ξύλινα ραβδιά, τους κάνουν ηλεκτροσόκ με φορτισμένα καλώδια και με όπλα τύπου Taser που εξαπολύουν ηλεκτρικές εκκενώσεις». Εκπρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας χαρακτήρισε «τρομακτική την αδράνεια που δείχνει το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο». Μια πολύ κομψή έκφραση για όσα φαίνεται να λαμβάνουν χώρα στη νατοϊκή Λιβύη.
Τον Ιανουάριο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα απέσυραν το προσωπικό τους από φυλακές της Λιβύης, αφού έγιναν μάρτυρες σε πάνω από 100 περιπτώσεις βασανιστηρίων κρατουμένων από «επαναστάτες». Δήλωσαν ότι αποσύρονται από τη Μιζουράτα, γιατί τους ζητήθηκε να γιατρέψουν κρατούμενους μόνο και μόνο για να μπορούν οι αρχές να συνεχίζουν τα βασανιστήρια. Αξιωματούχοι του ΟΗΕ, και η Νάβι Πιλέι, επικεφαλής της υπηρεσίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ αυτών, ανέφεραν ότι η κυβέρνηση αφήνει ανεξέλεγκτες τις πολιτοφυλακές που κατηγορούνται για αχαλίνωτη κακοποίηση 8.500 ανθρώπων οι οποίοι κρατούνται αυθαίρετα.
Με μένος καταδιώκονται, συλλαμβάνονται και βασανίζονται από τις πολιτοφυλακές Λίβυοι με μαύρο δέρμα. Η πόλη Ταουέργκα, οι κάτοικοι της οποίας είναι μαύροι (η πόλη ήταν ένα από τα περάσματα του δουλεμπορίου στο μακρινό παρελθόν), σχεδόν σβήστηκε από το χάρτη, επειδή κάποιοι από τους κατοίκους της υποστήριξαν τις δυνάμεις του Καντάφι στις επιθέσεις κατά της Μιζουράτα. Πολιτοφυλακές της Μιζουράτα ανέλαβαν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Η κυνική δήλωση του Μαχμούτ Τζιμπρίλ «σχετικά με την Ταουέργκα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβει εκτός από το λαό της Μιζουράτα» που έγινε μετά τα συλλογικά αντίποινα, δείχνει ότι οι κυβερνώντες τη Λιβύη βρίσκονται σε πλήρη γνώση. Περίπου 30.000 κάτοικοι της Ταουέργκα ζουν πλέον εξόριστοι σε προσφυγικά στρατόπεδα σε όλη τη χώρα.
Μια μη κυβερνητική οργάνωση που ιδρύθηκε για να διερευνήσει τις συνθήκες εξαφάνισης κρατουμένων επί Καντάφι ασχολείται σήμερα αποκλειστικά με τους ανθρώπους που εξαφανίζονται υπό το νέο καθεστώς. Σ’ αυτήν καταφεύγουν μητέρες και σύζυγοι που αναζητούν τους δικούς τους. Η οργάνωση φωτογραφίζει νεκρά σώματα που βρίσκονται συχνά σε όλη τη Λιβύη, προκειμένου να ανακαλύψει την ταυτότητα των θυμάτων.
Στην «απελευθερωμένη» Λιβύη επισήμως αναφέρονται μόνο 2.400 κρατούμενοι σε φυλακές που ελέγχονται από το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, αλλά κρατούνται χιλιάδες περισσότεροι από το λιβυκό στρατό, την αστυνομία και ομάδες που βρίσκονται εκτός των επίσημων δομών, ενώ οι συλλήψεις συνεχίζονται ακάθεκτα και μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι το επιδιωκόμενο είναι η αρπαγή και η λεηλασία περιουσιών από τους νικητές, η δημιουργία ισχυρών θέσεων και η οροθέτηση περιοχών ελέγχου στην εσωτερική διαπάλη που διεξάγεται ανάμεσα στις διάφορες φατρίες. Και αυτή είναι μόνο μία όψη του εγκληματικού αποτελέσματος της νατοϊκής επέμβασης.
Στις δυτικές πρωτεύουσες, γράφουν ο ξένος Τύπος, οι ιθύνοντες «ενοχλούνται» από αυτή την εικόνα των έργων τους -πιθανώς και από την ιδέα ότι οι Ομπάμα, Σαρκοζί, Κάμερον και λοιποί συγκαταλέγονται, μαζί με τον Μπλερ, τον Μπους, τον Κίσινγκερ και άλλους, στους εγκληματίες πολέμου, έστω κι αν δεν βρεθεί κανείς από τους διορισμένους δικαστές τους για να τους απευθύνει αυτή την κατηγορία…
Πλήθος αναφορών αποκαλύπτουν εκτεταμένα βασανιστήρια στα στρατόπεδα κράτησης, εξαφανίσεις και συλλογική τιμωρία πόλεων και χωριών, κάτοικοι των οποίων κατηγορούνται ότι υποστήριζαν τον Καντάφι. Στοιχεία και μαρτυρίες από τις υπηρεσίες βοήθειας και τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταδεικνύουν πώς ένας εγκληματικός πόλεμος που τελείωσε με λιντσαρίσματα δημιούργησε ένα καθεστώς τρόμου, βασανιστηρίων και καταπίεσης.
Η Διεθνής Αμνηστία πήρε συνεντεύξεις από δεκάδες θύματα βασανιστηρίων και από οικογένειες κρατουμένων που πέθαναν από βασανιστήρια, στην Τρίπολη, στη Βεγγάζη, στην Αλ-Ζαουίγια, στην Γκάριαν, στη Μιζουράτα και στη Σύρτη και δημοσίευσε μια έκθεση στην οποία αναφέρεται ότι «τα βασανιστήρια διεξάγονται από επίσημα αναγνωρισμένες στρατιωτικές οντότητες και δυνάμεις ασφαλείας, αλλά και από ένα πλήθος ένοπλων πολιτοφυλακών που λειτουργούν εκτός οποιουδήποτε νομικού πλαισίου». «Εκατοντάδες ένοπλες πολιτοφυλακές», αναφέρει στην ιστοσελίδα της, στις 15/2/2012, «που τα μέλη τους χαιρετίστηκαν ως ήρωες για το ρόλο τους στην ανατροπή του προηγούμενου καθεστώτος βρίσκονται εκτός ελέγχου… Έχουν εγκατασταθεί κατά τόπους και συνεχίζουν να λειτουργούν ανεξάρτητα από τις αρχές, ελέγχοντας περιοχές ή γειτονιές. Συνάπτουν μεταξύ τους συμφωνίες συνεργασίας και χαλαρά δίκτυα. Συχνές συγκρούσεις ανάμεσά τους προκαλούν θανάτους και τραυματισμούς τόσο των ίδιων των μελών τους όσο και των μη εμπλεκόμενων περαστικών».
Στην έκθεση αναφέρονται πολυάριθμοι θάνατοι κρατουμένων από βασανιστήρια, καθώς και «ορατά σημάδια βασανιστηρίων, ανοιχτά τραύματα στο κεφάλι, στα άκρα, στην πλάτη και σε άλλα τμήματα του σώματος» σε επιζήσαντες. Οι «κρατούμενοι κρεμιούνται από ψηλά, με το σώμα συνεστραμμένο, ξυλοκοπούνται επί ώρες με μαστίγια, καλώδια, πλαστικούς σωλήνες, σιδερένιες αλυσίδες, βέργες και ξύλινα ραβδιά, τους κάνουν ηλεκτροσόκ με φορτισμένα καλώδια και με όπλα τύπου Taser που εξαπολύουν ηλεκτρικές εκκενώσεις». Εκπρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας χαρακτήρισε «τρομακτική την αδράνεια που δείχνει το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο». Μια πολύ κομψή έκφραση για όσα φαίνεται να λαμβάνουν χώρα στη νατοϊκή Λιβύη.
Τον Ιανουάριο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα απέσυραν το προσωπικό τους από φυλακές της Λιβύης, αφού έγιναν μάρτυρες σε πάνω από 100 περιπτώσεις βασανιστηρίων κρατουμένων από «επαναστάτες». Δήλωσαν ότι αποσύρονται από τη Μιζουράτα, γιατί τους ζητήθηκε να γιατρέψουν κρατούμενους μόνο και μόνο για να μπορούν οι αρχές να συνεχίζουν τα βασανιστήρια. Αξιωματούχοι του ΟΗΕ, και η Νάβι Πιλέι, επικεφαλής της υπηρεσίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ αυτών, ανέφεραν ότι η κυβέρνηση αφήνει ανεξέλεγκτες τις πολιτοφυλακές που κατηγορούνται για αχαλίνωτη κακοποίηση 8.500 ανθρώπων οι οποίοι κρατούνται αυθαίρετα.
Με μένος καταδιώκονται, συλλαμβάνονται και βασανίζονται από τις πολιτοφυλακές Λίβυοι με μαύρο δέρμα. Η πόλη Ταουέργκα, οι κάτοικοι της οποίας είναι μαύροι (η πόλη ήταν ένα από τα περάσματα του δουλεμπορίου στο μακρινό παρελθόν), σχεδόν σβήστηκε από το χάρτη, επειδή κάποιοι από τους κατοίκους της υποστήριξαν τις δυνάμεις του Καντάφι στις επιθέσεις κατά της Μιζουράτα. Πολιτοφυλακές της Μιζουράτα ανέλαβαν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Η κυνική δήλωση του Μαχμούτ Τζιμπρίλ «σχετικά με την Ταουέργκα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβει εκτός από το λαό της Μιζουράτα» που έγινε μετά τα συλλογικά αντίποινα, δείχνει ότι οι κυβερνώντες τη Λιβύη βρίσκονται σε πλήρη γνώση. Περίπου 30.000 κάτοικοι της Ταουέργκα ζουν πλέον εξόριστοι σε προσφυγικά στρατόπεδα σε όλη τη χώρα.
Μια μη κυβερνητική οργάνωση που ιδρύθηκε για να διερευνήσει τις συνθήκες εξαφάνισης κρατουμένων επί Καντάφι ασχολείται σήμερα αποκλειστικά με τους ανθρώπους που εξαφανίζονται υπό το νέο καθεστώς. Σ’ αυτήν καταφεύγουν μητέρες και σύζυγοι που αναζητούν τους δικούς τους. Η οργάνωση φωτογραφίζει νεκρά σώματα που βρίσκονται συχνά σε όλη τη Λιβύη, προκειμένου να ανακαλύψει την ταυτότητα των θυμάτων.
Στην «απελευθερωμένη» Λιβύη επισήμως αναφέρονται μόνο 2.400 κρατούμενοι σε φυλακές που ελέγχονται από το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, αλλά κρατούνται χιλιάδες περισσότεροι από το λιβυκό στρατό, την αστυνομία και ομάδες που βρίσκονται εκτός των επίσημων δομών, ενώ οι συλλήψεις συνεχίζονται ακάθεκτα και μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι το επιδιωκόμενο είναι η αρπαγή και η λεηλασία περιουσιών από τους νικητές, η δημιουργία ισχυρών θέσεων και η οροθέτηση περιοχών ελέγχου στην εσωτερική διαπάλη που διεξάγεται ανάμεσα στις διάφορες φατρίες. Και αυτή είναι μόνο μία όψη του εγκληματικού αποτελέσματος της νατοϊκής επέμβασης.
Στις δυτικές πρωτεύουσες, γράφουν ο ξένος Τύπος, οι ιθύνοντες «ενοχλούνται» από αυτή την εικόνα των έργων τους -πιθανώς και από την ιδέα ότι οι Ομπάμα, Σαρκοζί, Κάμερον και λοιποί συγκαταλέγονται, μαζί με τον Μπλερ, τον Μπους, τον Κίσινγκερ και άλλους, στους εγκληματίες πολέμου, έστω κι αν δεν βρεθεί κανείς από τους διορισμένους δικαστές τους για να τους απευθύνει αυτή την κατηγορία…
(Πηγές: Reuters, Amnesty International, WSWS και διάφορες ιστοσελίδες)
Σχόλια
