του Τζέιμς Πέτρας*
Όλοι βρίσκονται επί ποδός πολέμου, παρόλο που τίποτα δεν έγινε στη Γερουσία με τον Ντόναλντ Τραμπ – όπως ήταν αναμενόμενο, άλλωστε**. Αποδείχθηκε ότι οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα διασπαστούν εξαιτίας του Τραμπ. Διότι ναι μεν έχασε τις εκλογές, αλλά όχι με διαφορά αρκετή ώστε να αποπειραθούν να τον εκδιώξουν από το κόμμα, ή να τον τιμωρήσουν. Βέβαια, 7 Ρεπουμπλικάνοι ψήφισαν υπέρ της καταδίκης του: πρόκειται για αριθμό δίχως προηγούμενο, αλλά και χωρίς αποτέλεσμα. Διότι για την καταδίκη του πρώην προέδρου απαιτούνταν οι ψήφοι 17 Ρεπουμπλικανών γερουσιαστών. Πολλοί του άσκησαν κριτική, αλλά τελικά συντάχθηκαν με την απαλλαγή του. Μάλιστα αυτή τη στιγμή διεξάγεται μια επιχείρηση εκκαθάρισης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ώστε να τιμωρηθούν όσοι δεν πειθάρχησαν. Θα δούμε πώς ο Τραμπ θα επιχειρήσει να αναδιοργανώσει το κόμμα στα πλαίσια της προετοιμασίας του για τις επόμενες εκλογές.
Πάντως, ο ίδιος ο επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία πραγματοποίησε δηλώσεις πολύ επικριτικές προς τον Τραμπ, χρεώνοντάς του τις διαμαρτυρίες και τη βίαιη κατάληψη του Κογκρέσου, την οποία χαρακτήρισε απαράδεκτη. Πράγματι, δεν γνωρίζουμε εάν κυνηγούσαν τους Δημοκρατικούς του Κογκρέσου για να τους χτυπήσουν ή να τους σκοτώσουν, αλλά γεγονός είναι ότι τους τελευταίους αιώνες δεν είχε συμβεί τίποτα παρόμοιο. Εν πάση περιπτώσει, πέρα από την κοινοβουλευτική του δίωξη, ο Τραμπ ενδέχεται να αντιμετωπίσει και άλλου τύπου διώξεις, ποινικές, για τα γεγονότα που στοίχισαν τη ζωή σε πέντε ανθρώπους. Αλλά παραμένει άγνωστο σε ποιες δυνάμεις ποντάρουν οι Δημοκρατικοί ώστε να προωθήσουν αυτή τη νομική αντιμετώπιση, η οποία αποσκοπεί στη φυλάκιση του Τραμπ ή τουλάχιστον στην προσαγωγή του σε ποινικό δικαστήριο. Όλα είναι στον αέρα.
Σύγχυση και στα δύο στρατόπεδα
Από τη σκοπιά του ο Τραμπ ως ηγέτης, ως πολιτική μορφή, κρατά ανοιχτό κάθε ενδεχόμενο: είτε να παραμείνει η κυρίαρχη φιγούρα εντός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, είτε να αγκαλιάσει την ιδέα –που για κάποια στιγμή φάνηκε να προχωρά– της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού κόμματος. Λέγονταν πολλά για τη δεύτερη εκδοχή αλλά, όπως είπαμε, το μόνο που συμβαίνει τώρα είναι το κυνήγι όσων Ρεπουμπλικανών αποστάτησαν από την κομματική γραμμή. Οπωσδήποτε ο Τραμπ θα επιχειρήσει να αποφύγει οποιαδήποτε ποινική δίωξη, διότι γνωρίζει ότι μπορεί να κατηγορηθεί για σειρά ζητημάτων: οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών. Μεταξύ άλλων υπάρχουν οι απευθύνσεις του στην πολιτεία της Τζόρτζια, και σε άλλες, όπου ρωτά αν μπορούν να «ψαρευτούν» ψήφοι, να πολλαπλασιαστούν, ώστε να αποσπάσει τον αναγκαίο αριθμό εκλεκτόρων για να επανεκλεγεί πρόεδρος…
Αυτή τη στιγμή πάντως κυριαρχεί μεγάλη σύγχυση, καθώς αρκετοί Δημοκρατικοί επιδιώκουν να αφήσουν στην άκρη την υπόθεση Τραμπ για να επικεντρωθούν στα οξεία οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα – όπως υπόσχονταν προεκλογικά. Ο Μπάιντεν, από την άλλη, δήλωσε ότι ο Τραμπ συνιστά ακόμη μεγαλύτερη απειλή τώρα που απελευθερώθηκε από τους περιορισμούς και τη διαδικασία της δίκης του στη Γερουσία… Υπάρχουν δηλαδή δύο στρατόπεδα και στο Δημοκρατικό Κόμμα: αυτοί που επιδιώκουν τη συνέχιση των διώξεων εναντίον του Τραμπ, και οι υπόλοιποι, που δίνουν προτεραιότητα στην αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών ζητημάτων. Ακριβώς η ίδια διαίρεση παρατηρείται και στους Ρεπουμπλικάνους: κάποιοι θέλουν να συνεχίσουν με ηγέτη τον Τραμπ, και κάποιοι θέλουν να εφαρμόσουν μέρος της ατζέντας του, αλλά χωρίς Τραμπ.
Ο Τραμπ δεν θα εγκαταλείψει την πολιτική
Μέσα σε όλη αυτή την κακοφωνία, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Τραμπ θα συνεχίσει να υπάρχει, είτε εντός είτε εκτός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ως προνομιακό σημείο αναφοράς των πιο ακραίων και φανατικών τομέων. Είναι ο ανώτατος ηγέτης των πιο δραστήριων στοιχείων του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, και δεν νομίζω ότι σκοπεύει να εγκαταλείψει την πολιτική. Πιστεύω ότι, αντίθετα, θα αποπειραθεί να ανασυγκροτήσει το κόμμα και να το μετατρέψει σε ακόμη πιο ενεργητική και βίαιη δύναμη εναντίον των Δημοκρατικών. Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία: ο Τραμπ θα πάρει μέρος στις εκλογικές αναμετρήσεις των επόμενων ετών – αν και παραμένει άγνωστο αν θα το κάνει θέτοντας ξανά ο ίδιος υποψηφιότητα, ή απλώς προωθώντας άλλους Ρεπουμπλικάνους υποψήφιους.
Είναι ένα πρόβλημα που ο Τραμπ θα πρέπει να αντιμετωπίσει: πώς δηλαδή θα πάρει μέρος στις εκλογές εάν δεν του επιτραπεί να είναι υποψήφιος. Αλλά διαθέτει πολλά χρήματα και συμπεριφέρεται αρκετά δικτατορικά ώστε να διαχειριστεί και τα δύο ενδεχόμενα: είτε να είναι πάλι ο ίδιος υποψήφιος, είτε να κινεί τα νήματα των ακολούθων του. Αυτό που οπωσδήποτε θα προσπαθήσει τώρα είναι να ενισχύσει τους υποστηρικτές του στη Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία, ώστε να δυναμώσει σε αυτά τα θεσμικά πεδία. Μια τέτοια εξέλιξη θα διευκολύνει το βασικό σχέδιό του, που είναι να ξαναθέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος το 2024.
Πλήγματα στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ έχουν κι άλλους πονοκεφάλους πέραν του Τραμπ. Καταρχήν, πρέπει να αντιμετωπίσουν τις δυσάρεστες για την Ουάσιγκτον διαπιστώσεις της έρευνας που πραγματοποίησε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας στην Κίνα, όπου πρωτοεμφανίστηκε ο κορωνοϊός. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, αποδείχθηκαν έωλες οι κατηγορίες ότι η Κίνα είναι υπεύθυνη για την πανδημία. Άρα οι εντάσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου θα συνεχιστούν, και στο μέτωπο του κορωνοϊού. Η αιτία είναι ότι η Κίνα έχει αυξήσει κατά πολύ το διεθνές κύρος της μετά την κατάρριψη των συνεχών κατηγοριών εναντίον της. Πρόκειται για ήττα της βορειοαμερικανικής προπαγάνδας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Επιπλέον, παραμένοντας στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, πλήγμα για τις ΗΠΑ συνιστούν και οι διαπιστώσεις της Αλένα Ντόχαν, ειδικής εισηγήτριας του ΟΗΕ, για τις δραματικές επιπτώσεις των δυτικών κυρώσεων εναντίον της Βενεζουέλας. Οι διαπιστώσεις καταλήγουν με σύστασή της προς τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., να τερματίσουν τις μονομερείς κυρώσεις. Πρόκειται φυσικά για μια πολύ θετική εισήγηση της απεσταλμένης του ΟΗΕ διότι, εάν η Βενεζουέλα ανακτήσει την πρόσβασή της στις παγκόσμιες αγορές και τη διεθνή χρηματοδότηση, θα καταφέρει να ξεπεράσει την οικονομική κρίση της. Είναι λοιπόν ζωτικής σημασίας η απελευθέρωση της Βενεζουέλας από τον βορειοαμερικανικό αποκλεισμό, ενώ δεν μένει πλέον καμιά αμφιβολία ότι το δυτικό εμπάργκο χειροτέρευσε τη ζωή των Βενεζουελάνων και την ομαλή πολιτική εξέλιξη σε αυτή τη χώρα.
* Ο Τζέιμς Πέτρας είναι ελληνικής καταγωγής Αμερικανός συγγραφέας και διανοούμενος. Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα της τοποθέτησής του για την τρέχουσα κατάσταση στις ΗΠΑ, την οποία εκθέτει κάθε Δευτέρα στον ραδιοφωνικό σταθμό CX36 του Μοντεβιδέο (Ουρουγουάη). Οι μεσότιτλοι και η λεζάντα της φωτογραφίας είναι της Σύνταξης.
** «ΗΠΑ: Οι αλλαγές δεν έρχονται» (φύλλο 530).
