Μοναδικές εμπειρίες για την ελληνική αποστολή αλληλεγγύης στην Ανατολική Ουκρανία
Του Τάκη Πολίτη
Από τις 6 έως και τις 10 Μάη, μια 15μελής ελληνική αποστολή βρέθηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ, στην Ανατολική Ουκρανία. Ήταν το απαύγασμα μιας πολύμηνης προσπάθειας αντιπληροφόρησης και ευαισθητοποίησης της ελληνικής κοινωνίας που οργάνωσε η Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία. Η αποστολή συμμετείχε στο 2ο Διεθνές Αντιφασιστικό Καραβάνι Αλληλεγγύης στο Ντονμπάς, μια διεθνή αποστολή στην οποία πήραν μέρος περίπου 120 ακτιβιστές και ακτιβίστριες από 10 χώρες, οι περισσότερες ευρωπαϊκές.
Στόχος η έμπρακτη αλληλεγγύη
Ο σκοπός της αποστολής ήταν πρωτίστως πολιτικός: η έκφραση αλληλεγγύης –την ημέρα μάλιστα που γιορτάζονταν τα 70χρονα της αντιφασιστικής νίκης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο– στο λαό των δύο Λαϊκών Δημοκρατιών της Ανατολικής Ουκρανίας οι οποίες, με κοινό χαρακτηριστικό τους τον αντιφασισμό, μάχονται ενάντια στον ουκρανικό στρατό και στα οργανωμένα τάγματα φασιστών και μισθοφόρων που τον συνδράμουν. Επιπρόσθετα, η διεθνής αποστολή μετέφερε ένα τόνο ανθρωπιστικής βοήθειας (φάρμακα, ρούχα, τρόφιμα) την οποία, σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, παρέδωσε σε παιδιά, ηλικιωμένους και μαχητές της ελευθερίας.
Συγκλονιστική εμπειρία
H φημισμένη ταξιαρχία Prizrak ανέλαβε την ευθύνη της ασφάλειας της διεθνούς αποστολής αλληλεγγύης στη διάρκεια της παραμονής της στην Ανατολική Ουκρανία. Μαχητές της Prizrak μας συνόδευαν σε κάθε ομαδική μετακίνησή μας, ενώ φιλοξενηθήκαμε σε χώρο της ταξιαρχίας στην πόλη Αλτσέφσκ, που βρίσκεται σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από το Λουγκάνσκ. Οι μέρες της παραμονής μας εκεί ήταν γεμάτες από μοναδικές εμπειρίες: Παραβρεθήκαμε σε γιορτή σε νηπιαγωγείο, όπου τα παιδιά παρουσίασαν και έπαιξαν αντιφασιστικά σκετσάκια και παιγνίδια. Επισκεφθήκαμε δημόσιο χώρο, όπου οργανώνεται κοινωνικό συσσίτιο στη βάση εθελοντικής εργασίας. Ξεναγηθήκαμε σε υπό κατασκευή γεωργική και κτηνοτροφική μονάδα όπου, και πάλι στη βάση μη αμειβόμενης εργασίας, επιδιώκεται η κατάκτηση της διατροφικής επάρκειας της γύρω περιοχής.
Ακόμη, πήγαμε στις πόλεις Σταχάνοφ –η οποία ονομάστηκε έτσι προς τιμή του πολυβραβευμένου για την παραγωγικότητά του ανθρακωρύχου που άρχισε να δουλεύει εκεί– και Κιρόφσκ, όπου βρεθήκαμε και συνομιλήσαμε με κοζάκους μαχητές, πολλοί από τους οποίους, σε αντίθεση με την ιστορική τους φιλομοναρχική παράδοση, αυτοπροσδιορίστηκαν ως κομμουνιστές. Επισκεφθήκαμε, τέλος, και την πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας, το Λουγκάνσκ, όπου φιλοξενηθήκαμε στα γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Εκεί είδαμε ότι στην ταμπέλα του κόμματος το τρίτο συνθετικό της ονομασίας του, ο προσδιορισμός «Ουκρανίας», έχει σβηστεί, αφού τα μέλη του στο Λουγκάνσκ (αλλά και σε όλη την υπόλοιπη Ανατολική Ουκρανία) διαφώνησαν με την κεντρική στάση του Κ.Κ. Ουκρανίας, να μην υποστηρίξει την ένοπλη αντίσταση του λαού της περιοχής.
Η σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης
Η παρουσία της διεθνούς αποστολής στο μεγάλο εορτασμό για την 70ή επέτειο της αντιφασιστικής νίκης επεφύλαξε εξαιρετικά συγκινητικές στιγμές για όλους μας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας μας επευφημούσαν, μας πλησίαζαν με μάτια βουρκωμένα για να μας προσφέρουν λίγα λουλούδια, να μας σφίξουν τα χέρια, να μας πουν δυο κουβέντες, να βγάλουν μαζί μας μια αναμνηστική φωτογραφία. Αυτή η ένθερμη αντιμετώπιση του ντόπιου πληθυσμού φανερώνει τη σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης σε στιγμές όπου ένας λαός αντιμετωπίζει ηρωικά τη σύγχρονη φασιστική θηριωδία. Ιδιαίτερο τόνο στην παρουσία της διεθνούς αποστολής έδινε με τα αντιφασιστικά τραγούδια του, στις πολλές και αυθόρμητες μικρές συναυλίες που στήνονταν όπου πηγαίναμε, το ιταλικό, άκρως πολιτικοποιημένο στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μουσικό γκρουπ Banda Bassotti.
Στο Αλτσέφσκ διοργανώθηκε Διεθνές Φόρουμ, στο οποίο συμμετείχαν πάνω από 150 εκπρόσωποι διαφόρων αριστερών οργανώσεων, τόσο της Ουκρανίας (Ανατολικής και Δυτικής), όσο και ευρωπαϊκές. Η συμμετοχή διεθνών αντιπροσωπειών σε ένα πολιτικό φόρουμ σε εμπόλεμη ζώνη συνιστά υψηλού βαθμού έκφραση έμπρακτης διεθνιστικής αλληλεγγύης, και παράλληλα αποτελεί ένα σημαντικό βήμα αντιιμπεριαλιστικού συντονισμού ανάμεσα σε αριστερές πολιτικές δυνάμεις και στις τοπικές κοινωνίες.
Η πραγματικότητα και η ευθύνη της Αριστεράς
Οι εικόνες που προσλάβαμε στη διάρκεια της παραμονής μας στην περιοχή απέχουν κατά πολύ από αυτές που διαμορφώνουν τα δυτικά κυρίαρχα ΜΜΕ, των ελληνικών βεβαίως μη εξαιρουμένων, όσον αφορά την εκεί κοινωνία, τις στάσεις, τις απόψεις, τις προσδοκίες, τις επιδιώξεις της. Είδαμε κατεστραμμένα σπίτια και σχολεία, παρατημένα εργοστάσια, παραγωγικές μονάδες στις οποίες οι πολιτοφύλακες αγωνίζονται να ξαναδώσουν ζωή. Συναντήσαμε πολιτοφύλακες που δεν είναι ούτε τρομοκράτες, ούτε πράκτορες της Ρωσίας. Είναι εθελοντές άνδρες και γυναίκες, μέχρι πρότινος εργαζόμενοι, εργάτες, αγρότες, μικροαστοί, διανοούμενοι, φοιτητές, καθημερινοί άνθρωποι της περιοχής, αλλά και διεθνείς αντιφασίστες εθελοντές που έχουν σπεύσει να προσφέρουν διεθνιστική αλληλεγγύη στους μαχόμενους αντιφασίστες του Ντονμπάς.
Η ελληνική, αλλά και η ευρωπαϊκή Αριστερά, οφείλει –παρά τις αναμφισβήτητες αντιφάσεις που υπάρχουν στην περιοχή– να ξεπεράσει την αμήχανη και διστακτική στάση που κρατάει μέχρι σήμερα ένα μεγάλο τμήμα της. Οφείλει να στηρίξει πολιτικά, αλλά και έμπρακτα, τα σημαντικά μεγάλα κομμάτια της εκεί κοινωνίας, που παλεύουν με γενναιότητα και συνέπεια, αναδεικνύουν ξεκάθαρα την ταξική και διεθνιστική διάσταση του αγώνα τους και πρεσβεύουν τη σοσιαλιστική προοπτική.
