Ήττα της φιλοδυτικής αντιπολίτευσης στις περιφερειακές εκλογές
του Γιώργου Αναστασίου
Τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών της περασμένης Κυριακής επιβεβαιώνουν ότι «η βενεζουελάνικη κοινωνία έχει υποστεί έναν πραγματικό πολιτικό και κοινωνικό διχασμό»*. Την ίδια στιγμή όμως καταγράφουν το «ταβάνι» της φιλοδυτικής αντιπολίτευσης και την ανάκαμψη του κυβερνητικού στρατοπέδου, το οποίο συγκέντρωσε εκ νέου την απόλυτη πλειοψηφία και εξέλεξε δικούς του κυβερνήτες σε 17 από τις 23 ομόσπονδες πολιτείες της χώρας. Ακόμη χειρότερα για την αντιπολίτευση, οι εκλογές αυτές αποκτούν πρόσθετη νομιμοποίηση αφού ψήφισαν σχεδόν 12 εκατομμύρια πολίτες – σε αντίθεση με τα 8 εκατομμύρια που συμμετείχαν στις εκλογές για τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση (τις οποίες μποϊκοτάρισε η αντιπολίτευση) και τα 7,5 εκατομμύρια που συμμετείχαν στο δημοψήφισμα που είχε οργανώσει η αντιπολίτευση (με ανάλογο μποϊκοτάζ από το κυβερνητικό στρατόπεδο).
Ακόμη κι αν «ξεχαστεί» ότι η σημερινή κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική από το 2012, όταν ακόμη ζούσε ο Τσάβες, το εκλογικό αποτέλεσμα υπογραμμίζει την αναποτελεσματικότητα της αντιπολίτευσης. Παρά τη στήριξη από ΗΠΑ και Ε.Ε. (με πρωτεργάτη τον Ραχόι, που έχει το θράσος να μιλά για «κρατική βία»!) και τον ακραίο τρόπο με τον οποίο επιχειρεί εδώ και μήνες να ανατρέψει την κυβέρνηση Μαδούρο, ο αντιπολιτευτικός συνασπισμός MUD κέρδισε μόλις 6 περιφέρειες. Την αμηχανία της Δύσης μπροστά στη σαφή ήττα των εκλεκτών της δείχνει και η πρώτη αντίδραση της «ΥΠΕΞ» της Ε.Ε. Φεντερίκα Μογκερίνι, που δήλωσε: «Τα αποτελέσματα ήταν απρόσμενα, θα πρέπει να εξετάσουμε τι συνέβη». Δεν θα έπρεπε να εκπλαγεί και τόσο βέβαια, δεδομένου ότι ακόμη και οι στημένες δημοσκοπήσεις τις τελευταίες εβδομάδες έδιναν έως και 16 περιφέρειες στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλο Σιμόν Μπολίβαρ, δηλαδή στη συμμαχία που υποστηρίζει την κυβέρνηση Μαδούρο (περιλαμβανομένων κριτικών συνιστωσών της, όπως το Κ.Κ. Βενεζουέλας).
Ισπανία και… Ισραήλ καταδικάζουν!
Φυσικά η αμηχανία γρήγορα αντικαθίσταται από τη συνέχιση της ολομέτωπης επίθεσης για βίαιη ανατροπή του Μαδούρο. Ήδη το MUD, κατά την… πάγια τακτική του από τότε που συστήθηκε, δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει τα αποτελέσματα. Σε διεθνές επίπεδο, ανάλογες ήταν, μετά την αρχική ψυχρολουσία, και οι αντιδράσεις των δυτικών «δημοκρατιών». Πρωτοπόρος ο Ισπανός ΥΠΕΞ, που ανερυθρίαστα δήλωσε ότι «το αποτέλεσμα δεν αλλάζει τη γραμμή μας για επιβολή πρόσθετων κυρώσεων λόγω της καταστολής που έχει εξαπολύσει το καθεστώς Μαδούρο εναντίον της αντιπολίτευσης»… Είναι εξάλλου κρίμα που δεν ζει ο Γκαλεάνο ώστε να χρησιμοποιήσει σε περίοπτη θέση, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός κόσμου ανάποδα, τη σχετική δήλωση της… ισραηλινής κυβέρνησης: «Το Ισραήλ απαιτεί από την κυβέρνηση της Βενεζουέλας να επιτρέψει στην αντιπολίτευση να δρα ελεύθερα, και να σεβαστεί το δικαίωμα των πολιτών της να αποφασίζουν δημοκρατικά και με διαφάνεια το μέλλον της χώρας που θέλουν»!
Πέραν των κωμικοτραγικών αντιδράσεων της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας (το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, προφανώς απασχολημένο με τις άλλες φωτιές που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ ανά τον πλανήτη, περιορίστηκε μέχρι στιγμής να δηλώσει ότι «οι εκλογές δεν ήταν ελεύθερες, ούτε δίκαιες»), παραμένει το γεγονός της πόλωσης. Όμως η πλειοψηφία των πολιτών της Βενεζουέλας κατέστησε σαφές ότι δεν είναι διατεθειμένη να πετάξει και τον κουβά μαζί με τα απόνερα. Ή, με άλλα λόγια, δεν υποστηρίζει την παλινόρθωση του παλιού καθεστώτος, το οποίο ανατράπηκε από το 1998 με την ανάδειξη του Τσάβες στην προεδρία, ούτε ανέχεται τη βία των ακροδεξιών συμμοριών. Εάν βέβαια αυτό ερμηνευθεί από την κυβέρνηση Μαδούρο ως πράσινο φως για τη συνέχιση του αδιέξοδου μοντέλου της «χώρας εξαγωγής πρώτων υλών» (που βρίσκεται στη βάση των σημερινών προβλημάτων), αλλά και της ανοχής στη διαφθορά και των διαρκών συμφιλιωτικών εκκλήσεων προς τη φιλοδυτική αντιπολίτευση… τότε μπορεί η τωρινή ανάσα-ευκαιρία να σπαταληθεί γρήγορα.
«Εξαιρετική πολιτική ωριμότητα»
Το Κ.Κ. Βενεζουέλας τόνισε ότι «η ψηφοφορία έδειξε την εξαιρετική πολιτική ωριμότητα του λαού μας, που με την ψήφο του απέρριψε τους τέσσερις μήνες εγκληματικής βίας στην οποία βύθισαν τη χώρα μας εντελώς μειοψηφικοί τομείς». Ο εκπρόσωπός του Κάρλος Ακίνο πρόσθεσε, σε μια έμμεση αλλά σαφή κριτική προς την κυβέρνηση, ότι πλέον εξέλιπε κάθε δικαιολογία για τη μη αντιμετώπιση των οικονομικών δυσκολιών που ταλανίζουν το λαό της χώρας. Πριν τις εκλογές το Κ.Κ. Βενεζουέλας καλούσε το λαό «να στείλει ηχηρό μήνυμα στον ιμπεριαλισμό και τους υπηρέτες του, ότι δεν θα υποχωρήσει μπροστά στις πιέσεις και τη φασιστική βία – ταυτόχρονα, να καταστήσει σαφές στους διεφθαρμένους και συνθηκολόγους τομείς που υπάρχουν εντός των μπολιβαριανών γραμμών ότι υποστηρίζει την επαναστατική εμβάθυνση των κατακτήσεων, δίχως συμφιλίωση με τους εχθρούς του εργαζόμενου λαού»
* Βλ. φύλλο 371
