Η πανηγυρική υπερψήφιση τη ενίσχυσης του EFSF, με θεαματική πλειοψηφία, από το γερμανικό Κοινοβούλιο δημιούργησε την έντονη υποψία ότι στην υστερική αγωνία πολλών εβδομάδων για την έκβαση αυτής της ψηφοφορίας ίσως υπήρχε παραπλανητική σκηνοθεσία. Η ίδια ψηφοφορία, άλλωστε, στα υπόλοιπα Κοινοβούλια της Ευρωζώνης αποδεικνύεται μάλλον εύκολη για τα κυβερνώντα κόμματα. Ο κύκλος των αποφάσεων πιθανότατα θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις 17 του μηνός, οπότε θα διεξαχθεί η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. που θα εγκρίνει τις προτάσεις της Κομισιόν για την οικονομική διακυβέρνηση.
Στο μεταξύ, μ’ ένα μαγικό τρόπο υποχώρησαν τα σύννεφα που σκέπαζαν τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου για το νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδας, ορίστηκε και το eurogroup που θα αποφασίσει για την εκταμίευση της 6ης δόσης των 8 δισ. στην Ελλάδα, η τρόικα επέστρεψε ως επικυρίαρχος στην Αθήνα κι η κυβέρνηση θα έχει έτοιμες μέχρι την Κυριακή (εδώ θα χρειαστεί πολύ μαγεία) όλες τις «εργασίες» που της έχουν βάλει οι πιστωτές: εφεδρεία κι απολύσεις στο δημόσιο, το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων με περικοπές έως 40%, νέο φορολογικό και προσχέδιο προϋπολογισμού 2012.
Ανάρπαστα κουρελόχαρτα
Ως δια μαγείας, επίσης, ανεσύρθη από την αφάνεια και το PSI, το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων ύψους 135 δισ. ευρώ και η κυβέρνηση διαρρέει ότι η ανταπόκριση των κατόχων ομολόγων έχει μάλλον ξεπεράσει το απαιτούμενο 90%. Λογικό, αφού οι μεν τράπεζες θα καταγράψουν ελάχιστη ζημιά από τα υποτιμημένα ομόλογα, οι δε κερδοσκόποι, τα hedge funds που έχουν κάνει ανάρπαστα τα ελληνικά κουρελό
χαρτα θα βγάλουν τρελά κέρδη.
Τα τρελά κέρδη προέρχονται από το γεγονός ότι τα αζήτητα ελληνικά ομόλογα πωλούνταν τους τελευταίους μήνες περίπου στο 35% της ονομαστικής τους αξίας. Με τη συμμετοχή τους στο PSI θα τα ανταλλάξουν με ομόλογα σχεδόν στο 80% της ονομαστικής τους αξίας. Δηλαδή, θα διπλασιάσουν τα χρήματά τους. Και μάλιστα, σε λίγους μήνες γιατί, όπως αποκαλύπτουν οι New York Times, περίπου το 30% των ομολογιούχων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα ανταλλαγής, απέκτησαν τα ομόλογα μετά τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Η οποία αποκαλύπτεται ως μια επικερδέστατη «μπίζνα» γι’ αυτούς που υποτίθεται ότι θέλει να αντιμετωπίσει: τους κερδοσκόπους. Πού είναι το παράδοξο, θα πείτε. Εισηγητής αλλά και διαχειριστής του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων δεν είναι άλλος από το IIF, τη «Διεθνή» των τραπεζών.
Αυτό το δεδομένο ίσως είναι και ο αφανής παράγοντας που ώθησε τις ηγεσίες της Ευρωζώνης σε μια ανασύνταξη. Παρά τις πιέσεις των Αμερικανών, παρά τις φωνές πολλών Γερμανών παραγόντων και αξιωματούχων υπέρ ενός Plan B για ελεγχόμενη χρεοκοπία με κούρεμα των ελληνικών ομολόγων έως και 50%, προς το παρόν η γαλλογερμανική ηγεμονία της Ευρωζώνης, θέλοντας να ελαχιστοποιήσει το κόστος για τις τράπεζές της, επανασυσπειρώνεται στη συμφωνία της 21ης Ιουλίου για ανταλλαγή ομολόγων 135 δισ. και νέο δανεισμό ύψους 109 δισ. προς την Ελλάδα, με όρους όλο και επαχθέστερους, όπως αποκαλύπτει το διαπραγματευτικό κρυφτούλι με την τρόικα και η εθελοδουλεία της κυβέρνησης.
Εναλλακτικά σχέδια
Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι τα εναλλακτικά σενάρια για ελεγχόμενη χρεοκοπία φεύγουν απ’ την εικόνα. Ίσα-ίσα που εμπλουτίζονται με νέα. Πιο πρόσφατο το σχέδιο Eureca για το γενικό ξεπούλημα της ελληνικής κρατικής περιουσίας, αλλά κι η ιδέα των συμβούλων της κυβέρνησης BNP Paribas, Deutsche Bank, HSBC και Lazard για ανταλλαγή των ομολόγων που λήγουν με 100ετή! Η πρόταση προδίδει τη βεβαιότητα των τραπεζών ότι το ελληνικό χρέος δεν σώζεται για… έναν ακόμη αιώνα, αλλά και τη δαιμόνια σκέψη τους να μετατρέψουν την ελληνική χρεοκοπία σε δωρεάν, άφθονο χρήμα εκ του μη όντος. Γιατί ένα αιωνόβιο ομόλογο ουσιαστικά έχει ακριβώς τέτοια διάσταση.
Επ’ αυτών κι άλλων εναλλακτικών λύσεων, το πιθανότερο είναι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες να συνεχίσουν τη ζύμωση για αρκετό καιρό, ώστε να διευρύνουν τις δυνατότητες του μηχανισμού διάσωσης. Έχουν την ευκαιρία της Συνόδου Κορυφής στις 17 Οκτωβρίου για την οικονομική διακυβέρνηση, με προτάσεις που καθιστούν τη λιτότητα νόμο για τις κυβερνήσεις αν θέλουν να αποφύγουν κυρώσεις και πρόστιμα. Έχουν επίσης την «ευκαιρία» του μαρτυρίου της δόσης του Δεκεμβρίου για την Ελλάδα. Κι ακόμη, έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τους εκβιασμούς των αγορών σαν μέσα εξαγωγής του ελληνικού πειράματος και σ’ άλλες υπερχρεωμένες χώρες.
Όπως η Ιταλία που, αντιμέτωπη με το όλο και υψηλότερο κόστος δανεισμού της και με το ιλιγγιώδες χρέος 1,9 τρισ. ευρώ, εξήγγειλε προχθές την εκποίηση τεράστιου μέρους της κρατικής περιουσίας, κυρίως ακίνητης. Η Ιταλία, άλλωστε, είναι το βασικό πρόβλημα των ευρω-εταίρων. Η αναζήτηση ιδεώδους συνταγής για την εξασφάλιση κεφαλαίων άνω των 2 τρισ., στο πλαίσιο του EFSF ή της ΕΚΤ, τα διλήμματα για το αν πρέπει να κοπεί χρήμα ή να υιοθετηθούν τα ευρωομόλογα, το ιταλικό χρέος αφορούν κυρίως. Αν και όταν και καλυφθεί η ιταλική «τρύπα», το πιθανότερο είναι ότι η ισοπεδωμένη από την ύφεση Ελλάδα θα περισσεύει στην Ευρωζώνη…
Κοινωνική γενοκτονία
Συμπέρασμα: Ακόμη κι αν η κρίση στην Ευρωζώνη περάσει χωρίς να συμβεί «μοιραίο ατύχημα» – εκτός από το ελληνικό «δυστύχημα» – η εξέλιξή της θα αποδειχθεί το μεγαλύτερο σχέδιο λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου από τη χρηματοπιστωτική δικτατορία, η μεγαλύτερη επίθεση στην εργασία και τα κοινωνικά δικαιώματα στην Ευρώπη από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια πραγματική κοινωνική γενοκτονία.
Προφανώς αυτό εννοούν οι εραστές των αγορών που βλέπουν στις κρίσεις πάντα ευκαιρίες. Παίρνουν το ρίσκο, βέβαια, κάποια ευκαιρία να είναι η τελευταία.
