Ένα χρόνο μετά την αυτοπυρπόληση του Μοχάμεντ Μπουαζίζι, η Τυνησία είναι πιο ελεύθερη;
Ένας μήνας μας χωρίζει από την πρώτη επέτειο της επανάστασης. Μπορούμε να πούμε ότι αυτή πέτυχε σημαντικούς στόχους. Μεταξύ άλλων, την κατάκτηση της ελεύθερης ενημέρωσης, έκφρασης γνώμης και διαδήλωσης, όπως και τη διάλυση του κόμματος του Μπεν Άλι, παρ’ ότι σχηματίστηκαν μερικά κόμματα προερχόμενα από αυτό και δρουν ελεύθερα, αν και με περιορισμένη επιρροή στην κοινωνία. Επίσης, η διάλυση της πολιτικής αστυνομίας, έστω και τυπική, καθώς πλέον η δράση τού μηχανισμού αυτού σχεδόν δεν είναι ορατή. Ακόμα, η επανάσταση πέτυχε επίσης τη διεξαγωγή των πρώτων δημοκρατικών εκλογών. Παρά τις διάφορες παραβιάσεις της εκλογικής νομοθεσίας, οι εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση ήταν ένα πάγιο αίτημα γενιών αγωνιστών.
Ωστόσο, ας σημειωθεί πως παραμένει μακρύς ο δρόμος της επανάστασης δεδομένης της ισχύος των αντεπαναστατικών δυνάμεων, οι οποίες αποσκοπούν στην κατάπνιξη της επανάστασης. Μεταξύ των ανεκπλήρωτων καθηκόντων, είναι η λογοδοσία των ηγετών του κράτους της διαφθοράς, η εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού, η απόδοση έκτακτης και λαϊκής δικαιοσύνης, στο πνεύμα της αποκατάστασης των θυμάτων και των αγωνιστών, και ειδικότερα η λογοδοσία των εγκληματιών και ιδιαίτερα των δολοφόνων των Μαρτύρων. Επίσης, πρέπει να ανοιχθεί το ζήτημα της οικονομικής και διοικητικής διαφθοράς.
Έχετε προβεί σε κάποια αυτοκριτική για πιθανά λάθη και παραλείψεις του επαναστατικού κινήματος;
Πράγματι, ως κόμμα, μελετούμε έντονα τα λάθη και τις ελλείψεις του επαναστατικού κινήματος στην Τυνησία, όπως και του κόμματός μας.
Μεταξύ άλλων, τα σημαντικότερα είναι τα εξής. Πρώτον, η αδυναμία του κινήματος να ενώσει τις τάξεις του και να διεξάγει την επανάσταση βάσει ενός ενιαίου επαναστατικού προγράμματος που να λαμβάνει υπ’ όψιν το βαθμό συνειδητότητας του λαού και την ικανότητα των αντεπαναστατικών δυνάμεων να υποσκάπτουν αυτή τη συνειδητότητα. Αυτό επέτρεψε στις συγκεκριμένες δυνάμεις να πάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων και να στρέψουν τη σύγκρουση στο πεδίο του θρησκευτικού σεχταρισμού.
Δεύτερον, δεν κατάφερε το επαναστατικό κίνημα να μετατραπεί σε λαϊκό και πλατύ κίνημα, εξαιτίας του ελιτισμού που επέδειξε και της απομάκρυνσής του από τις λαϊκές μάζες, οι οποίες παρέμειναν εύκολο θήραμα των αντιδραστικών και ιδιαίτερα των θρησκειοκάπηλων ομάδων.
Τρίτον, το ίδιο το επαναστατικό κίνημα δεν προέβη σε καμιά εκ βαθέων αυτοκριτική, κατά τη διάρκεια της επανάστασης, ώστε να ξεπεράσει τα λάθη του και να βελτιώσει τη θέση του, η οποία είχε αποδυναμωθεί λόγω της πολύχρονης αναγκαστικής δράσης στην παρανομία και της έλλειψης υλικών και ανθρώπινων πόρων.
Τέταρτον, η αφόρητη οργανωτική αδυναμία και η έλλειψη πρωτοπόρων στελεχών ικανών να επιβλέπουν, να οργανώνουν και να ηγούνται.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες οδήγησαν στην παρακμή του επαναστατικού κινήματος και στην ανάληψη της πρωτοβουλίας από τις συμβιβαστικές δυνάμεις, που σε κρυφή συμμαχία με τις αντιδραστικές δυνάμεις, προετοιμάζονταν να αρπάξουν την εξουσία μέσω των εκλογών.
Το καθεστώς ξεδιπλώνει τη στρατηγική του για την οικονομία, ο ισλαμιστής Γανούσι διαβεβαιώνει τους μεγάλους επιχειρηματίες για την πολιτική του και σπεύδει να δώσει επιδότηση ώς και 85% σε επιχειρηματικά σχέδια στις φτωχές περιφέρειες. Αντιτάσσετε κάποιο πρόγραμμα;
Ως κόμμα έχουμε ένα πρόγραμμα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων από τα οποία υποφέρει η κοινωνία. Ειδικότερα την ανεργία, τη φτώχεια, την ακρίβεια και την επιδείνωση των παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών. Το πρόγραμμα αυτό έχει δύο σκέλη. Το άμεσο μπορεί να επιτευχθεί από μια μεταβατική κυβέρνηση, ενώ το στρατηγικό από μια επαναστατική κυβέρνηση, με επικεφαλής την εργατική τάξη. Σχετικά με το άμεσο πρόγραμμα ζητήσαμε την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος επί το προοδευτικότερο, τη δήμευση των περιουσιακών στοιχείων των ανθρώπων του προηγούμενου καθεστώτος τα οποία προήλθαν από τη διαφθορά, τη μείωση του ωραρίου εργασίας και του ορίου συνταξιοδότησης, τη βελτίωση των υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, μεταφορών και την αύξηση του αριθμού των υπαλλήλων σε αυτές για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Επίσης, ζητάμε την εθνικοποίηση των ιδρυμάτων Υγείας και Παιδείας, ώστε να παύσουν να είναι πεδία δράσης για κερδοσκοπία. Αν αυτά τα μέτρα υλοποιηθούν, θα παρέχουμε σε χιλιάδες συμπολίτες μας εργασία και θα στηρίξουμε τα δημόσια έσοδα. Έχουμε, επίσης, κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμα, εξειδικευμένο για τους φτωχούς αγρότες και ψαράδες, τους μικρούς εμπόρους και βιοτέχνες, για το συμφέρον και την προστασία τους από τον αθέμιτο και παράνομο ανταγωνισμό και τη διατήρηση της όποιας περιουσίας τους. Χωρίς, φυσικά να ξεχνάμε την πλευρά των φτωχών και τα ιδιαίτερα συμφέροντα και τις ιδιαιτερότητες αυτών των στρωμάτων.
Σχετικά με το στρατηγικό πρόγραμμα, θεωρούμε πως το καπιταλιστικό σύστημα είναι η αιτία όλων των δεινών. Για αυτό καλούμε στην ανατροπή του και τη δημιουργία ενός σοσιαλιστικού συστήματος.
Άλλαξε η επιρροή των ξένων δυνάμεων στην Τυνησία, μετά την επανάσταση;
Η Τυνησία παραμένει υπό την κυριαρχία των ιμπεριαλιστών και ειδικότερα των Γάλλων και των Αμερικανών. Κατά τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης του Μπεν Άλι άρχισε να εκφεύγει του ελέγχου των Γάλλων και να περνά σε αμερικανικό έλεγχο. Μετά την ανατροπή του Μπεν Άλι, η πολιτική αυτή συνεχίστηκε. Η Ουάσινγκτον εξεπλάγη από την ανατροπή του και προσπάθησε να αναμειχθεί στην κατάσταση, μέσω άσκησης πιέσεων στις επόμενες κυβερνήσεις, που εν πολλοίς συνεχίζουν την εξωτερική πολιτική του Μπεν Άλι. Ακόμα και το Κίνημα Ενάχντα που κέρδισε τις εκλογές έσπευσε να διαβεβαιώσει τον αμερικανικό και γαλλικό ιμπεριαλισμό ότι θα σεβαστεί τις διεθνείς δεσμεύσεις της Τυνησίας, κάτι που πρακτικά σημαίνει πως θα κινηθεί στο δρόμο των Μπεν Άλι, Γανούσι και Ασέμπσι. Μάλιστα, ο πρόεδρος του Ρασίντ Γανούσι δήλωσε από την Ουάσινγκτον ότι δεν διάκειται ενάντια στη δημιουργία σχέσεων μεταξύ Τυνησίας και Ισραήλ. Η δήλωση αυτή αντιτίθεται στη συμπερίληψη στο νέο Σύνταγμα πρόνοιας για την ποινικοποίηση της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη σιωνιστική οντότητα.
Συνοψίζοντας, η εξάρτηση της Τυνησίας από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν άλλαξε, παραμένει ως είχε και θα συνεχιστεί με την κυβέρνηση Ενάχντα. Αυτό μας επιβάλει να συνεχίσουμε τον αγώνα για την επίτευξη της πραγματικής ανεξαρτησίας από κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη ιδιαίτερα τώρα που αποκαλύφθηκε η πρόθεση των ιμπεριαλιστών να καταστήσουν την Τυνησία βάση του ΝΑΤΟ.
Πώς θα σταθείτε απέναντι στην ισχυροποίηση του πολιτικού Ισλάμ;
Το φαινόμενο του πολιτικού Ισλάμ κάνει την πολιτική συνειδητοποίηση των λαϊκών στρωμάτων να οπισθοδρομεί. Αξιοποιεί τη θρησκεία για να ασκεί πολιτικές ενάντιες στους λαούς. Στην Τυνησία έχουμε το Ενάχντα που βγήκε πρώτο στις εκλογές και τους σαλαφιστές. Οι τελευταίοι άρχισαν ήδη να εκφράζονται εμπράκτως εναντίον των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών. Όμως η τυνησιακή κοινωνία έχει παράδοση στην αντιμετώπιση του θρησκευτικού εξτρεμισμού και την απόρριψη των προκαταλήψεων εναντίον των ελευθεριών, ειδικά των γυναικών. Απέτυχε κάθε προσπάθεια των σαλαφιστών να τρομοκρατήσουν την κοινωνία και να της επιβάλουν τις κοινωνικές τους αντιλήψεις.
Το Ενάχντα είναι σχετικά μετριοπαθές κίνημα και προσπαθεί να περάσει ως τέτοιο, διαβεβαιώνοντας το λαό ότι δεν θα θίξει τις βασικές αρχές του κοσμικού κράτους. Ωστόσο, υπάρχουν οι φόβοι για την πιθανότητα άρνησης υλοποίησης των προεκλογικών δεσμεύσεών του. Ό,τι μας κάνει αισιόδοξους είναι η πρόσφατη ύπαρξη μιας έντονης και αυξανόμενης αντίστασης ενάντια σε κάθε απόπειρα εναντίον των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών. Αυτή η αντίσταση εκφράζεται με πορείες, συγκεντρώσεις, συλλογές υπογραφών και εκδόσεις εντύπων. Ως ΚΚΕΤ συζητάμε με τις άλλες επαναστατικές και ιδιαίτερα τις αριστερές δυνάμεις για τη δημιουργία επαναστατικού πόλου για την αντιμετώπιση των θρησκευτικών πολιτικών παρατάξεων οι οποίες θέλουν την εγκαθίδρυση δικτατορίας με θρησκευτικό μανδύα. Ας σημειωθεί πως όλοι οι ισλαμιστές που επικράτησαν σε Αίγυπτο, Τυνησία και Λιβύη άρχισαν να αλλάζουν στάση έναντι της σιωνιστικής οντότητας ευελπιστώντας στη στήριξη από τους Αμερικανούς και τα κράτη του Κόλπου. Αυτό μας προειδοποιεί ώστε να εργαστούμε άμεσα για την ένωση των λαϊκών τάξεων, ώστε να αντιμετωπιστεί αυτή η σιωνιστική-ιμπεριαλιστική ρεζέρβα.
Η ακύρωση του εξωτερικού χρέους τι θέση έχει στο πρόγραμμα σας;
Πράγματι, ως κόμμα, ήμαστε μεταξύ των ολίγων που ζητάνε την ακύρωση του χρέους. Αυτό μετατρέπεται σιγά-σιγά σε λαϊκό αίτημα. Εμείς πιστεύουμε πως τα χρέη που βαρύνουν τη χώρα, δεν ελήφθησαν για το συμφέρον του λαού, αλλά πήγαν σε τσέπες διεφθαρμένων του περίγυρου του Μπεν Άλι. Για αυτό ζητάμε την ακύρωση του χρέους και καθιστούμε τους διεθνείς τραπεζικούς κύκλους του ιμπεριαλισμού υπεύθυνους για την κλοπή αυτών των χρημάτων, καθώς διέθεσαν αφειδώς αυτά τα χρήματα σε ένα διεφθαρμένο σύστημα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πού θα καταλήξουν. Το ζήτημα του χρέους εντάσσεται στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης της οικονομίας, για την οποία εμείς δεν υπολογίζουμε σε εξωτερικό δανεισμό.
Πρόσφατα είχαμε νέες έντονες διαμαρτυρίες των ανέργων. Πώς εντάσσετε τα κοινωνικά ζητήματα στην πάλη για την πολιτική αλλαγή;
Πράγματι, η επανάσταση στην Τυνησία ξεκίνησε εξαιτίας των κοινωνικών προβλημάτων. Το πρόβλημα της ανεργίας είναι απ’ τα σημαντικότερα για το λαό, και ειδικά τη νεολαία, μεγάλο μέρος της οποίας διαθέτει πτυχία. Πέρασε ένας χρόνος από τότε και τίποτε δεν άλλαξε επί της ουσίας. Ο λαός νιώθει σήμερα εξαπατημένος, νιώθει πως του έκλεψαν την επανάσταση και πως τα αιτήματα για τα οποία επαναστάτησε δεν υλοποιήθηκαν. Αντίθετα, επιδεινώθηκαν. Για αυτό, άρχισαν οι άνεργοι, με επικεφαλής την Ένωση Ανέργων, μια σειρά από κινητοποιήσεις και ιδιαίτερα συγκεντρώσεις σε χώρους εύρεσης εργασίας και κρατικά ιδρύματα. Είναι προφανές πως οι ελευθερίες που απέσπασε ο τυνησιακός λαός μετά την επανάσταση, θα συμβάλουν στην εμβάθυνση των αγώνων του για την κατάκτηση των κοινωνικών του δικαιωμάτων. Δεν πρέπει να ελπίζουμε στην κυβέρνηση Ενάχντα καθώς, βάσει του προγράμματός της, η κοινωνική της πολιτική δεν διαφέρει αισθητά από αυτή του Μπεν Άλι. Οι καπιταλιστικές δυνάμεις στην Τυνησία άρχισαν να αποδίδουν στους εργαζόμενους την ευθύνη για την οικονομική κρίση, απαιτώντας αφαίρεση τεσσάρων ημερομισθίων. Επίσης, πιέζουν τους ανέργους, επιχειρηματολογώντας πως οι διαδηλώσεις ευθύνονται για την ύφεση.
