Άλλο ένα έγκλημα, Σάμπρα και Σατίλα 30 χρόνια μετά

Τέτοιες μέρες, το 1982, πριν από 30 ακριβώς χρόνια στη Βηρυτό έγινε η σφαγή της Σάμπρα και της Σατίλα.

Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) είχε μόλις απομακρυνθεί από τη Βηρυτό προκείμενου οι Ισραηλινοί να σταματήσουν τους βομβαρδισμούς και τον αποκλεισμό της πόλης και πήγαιναν προς την Τυνησία που θα γινόταν το νέο στρατηγείο. Οι Ισραηλινοί εισέβαλαν στη Βηρυτό. Δεν τολμούσαν όσο βρίσκονταν οι μαχητές της ΟΑΠ εκεί. Η διεθνής δύναμη που αποτελούνταν κυρίως από Αμερικανούς αποχώρισε αδικαιολόγητα παραβιάζοντας το σημαντικότερο σημείο της συμφωνίας με την ΟΑΠ, την προστασία του άμαχου πληθυσμού. Οι Ισραηλινοί εισέρχονται στη Βηρυτό και οργανώνουν Χριστιανούς φαλαγγίτες ώστε να μπουν στους δύο καταυλισμούς. Η αγριότητα της σφαγής ανυπεράσπιστων γυναικών παιδιών και αντρών είναι απερίγραπτη. Ο αριθμός των νεκρών είναι απροσδιόριστος, Περίπου 3.000 συγκλίνουν πολλές ιστορικές πηγές. Οι νεκροί αυτοί ήρθαν να προστεθούν στους νεκρούς των ισραηλινών βομβαρδισμών. Πόσες χιλιάδες ήταν; Πόσοι Παλαιστίνιοι; Πόσοι Λιβανέζοι; Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς, μόνο ότι ο αριθμός ήταν χιλιάδες. Φαίνεται επίσης ότι ανάμεσα στους νεκρούς της Σάμπρα και της Σατίλα ήταν και αρκετοί Λιβανέζοι που είχαν βρει καταφύγιο στους καταυλισμούς. Πόσα ορφανά; Ο ΟΑΠ ανέλαβε να μεγαλώσει στην Τυνησία αυτά που δεν είχαν συγγενείς.
Η φρικαλεότητα της σφαγής μας θυμίζει σήμερα ότι τριάντα χρόνια μετά οι καταυλισμοί υπάρχουν ακόμα και οι Ισραηλινοί συνεχίζουν τα εγκλήματα. Μετά τη σφαγή ακολούθησαν και άλλες καταστροφές. Γενιές μεγάλωσαν στους καταυλισμούς ζώντας στις άθλιες συνθήκες του καταυλισμού, χωρίς πολιτικά δικαιώματα, γνωρίζοντας ότι το δικαίωμα της επιστροφής είναι αναγνωρισμένο, απαράγραπτο, ανεκπλήρωτο δικαίωμα. Η μνήμη της Σάμπρα και της Σατίλα κρατιέται ζωντανή στους δύο καταυλισμούς και οι νέοι Παλαιστίνιοι μαθαίνουν να μην ξεχνούν. Αυτό που ορισμένοι ονομάζουν «καλλιέργεια του μίσους». Αυτές τις μέρες οργανώνονται εκδηλώσεις μνήμης με τη συμμετοχή διεθνών αντιπροσωπειών αλληλέγγυων, αλλά κανείς επίσημος. Αυτοί έχουν ακόμα πολύ επιλεκτική μνήμη.
Η ταινία Waltz with Bashir προσπαθεί να περιγράψει τις τύψεις και τη σύγχυση κάποιων Ισραηλινών στρατιωτών με τον πόλεμο του 1982 στο Λίβανο και ειδικά με τη φρικαλεότητα στη Σάμπρα και τη Σατίλα. Ο κεντρικός χαρακτήρας δεν θυμάται πού ήταν και τι έκανε εκείνη την ημέρα. Η ταινία ντοκιμαντέρ H Σφαγή δημιουργήθηκε από τη λιβανέζικη οργάνωση για τη διατήρηση της μνήμης του εμφυλίου «Ουμάμ». Σε αυτή μερικοί από τους εκτελεστές περιγράφουν τα γεγονότα εκείνων των ημερών και εξηγούν την άμεση εμπλοκή και οργάνωση του εγκλήματος από τους Ισραηλινούς και τον Σαρόν προσωπικά, μια εμπλοκή που ήδη έχει αποκαλυφθεί και περιγραφεί και από άλλες ιστορικές αναφορές.

Σχόλια