Αυτοδιοικητικές εκλογές και προοδευτικές δυνάμεις; Του Παντελή Κουτσιανά.
Οι ερχόμενες εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα πραγματοποιηθούν σε ένα ρευστό περιβάλλον, που είναι δύσκολο να το εκτιμήσεις και να το προβλέψεις με ακρίβεια. Με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, ο χαρακτήρας τους θα είναι κεντρικά πολιτικός και μπορεί να εξελιχθούν σε ένα λαϊκό δημοψήφισμα απόρριψης της τρόικας ΔΝΤ-ΕΚΤ-Ε.Ε. και του ήδη απαξιωμένου στα μάτια της πλειοψηφίας της κοινωνίας πολιτικού συστήματος.
Για τον κεντρικό δήμο της Θεσσαλονίκης, ήδη από πέρυσι, έχει ανοίξει η συζήτηση (μέσα από υπόγειους και φανερούς δρόμους) σχετικά με το αν θα επικρατήσει ξανά η συντήρηση ή θα πραγματοποιηθεί μια αλλαγή υπέρ του μπλοκ των «προοδευτικών» δυνάμεων. Σε ό,τι αφορά το συντηρητικό τμήμα, τα πράγματα είναι δεδομένα και, μετά από ένα πολυετές φαγοπότι, θα βρεθεί αντιμέτωπο τουλάχιστον με την απαξίωσή του από ένα σημαντικό τμήμα που μέχρι χθες το στήριζε.
Εκεί που θολώνει η εικόνα, παγώνει η σκέψη και αποφεύγεται η συζήτηση είναι στο ποιες δυνάμεις και με ποιους όρους θα συμβάλουν στην αλλαγή πορείας. Και, πολύ περισσότερο, τι σημαίνει αλλαγή. Και εδώ ούτε στο μηδέν βρισκόμαστε ούτε υπάρχει ανάγκη για μια απογειωμένη συζήτηση, ούτε μας παίρνει πλέον να μη βγάζουμε συμπεράσματα και να επαναλαμβάνουμε τα λάθη που μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Γιατί, ακριβώς επειδή υπάρχει η «άλλη» Θεσσαλονίκη, που αντιστέκεται και δημιουργεί, θα ήταν πιο χρήσιμο να δούμε πώς αυτή θα συγκροτηθεί και θα ισχυροποιηθεί, παρά, στο όνομα μιας θολής ενότητας για μια ακόμα πιο θολή προοδευτική αλλαγή, να γινόμαστε κομμάτι μιας κατάστασης που αναπαράγει την απογοήτευση και την ηττοπάθεια.
Για να το πούμε πιο συγκεκριμένα, σήμερα χρειαζόμαστε μια πλατιά ενωτική παρέμβαση, που να στοχοποιεί την τριπλή κατοχή, τον τρικομματισμό, να προτάσσει την οικονομική, παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της περιοχής, να αναδεικνύει τα κινήματα και τους αγώνες της υπεράσπισης της εργασίας, του περιβάλλοντος, του πολιτισμού. Να έχει σαν σημαία τους αγώνες σε ΕΥΑΘ, ΟΑΣΘ, ΒΦΛ, Siemens, Banquet, Αλλατίνη, φυσικό αέριο, λιμάνι, υποθαλάσσια αρτηρία, διόδια, εκκλησία, στρατόπεδα κ.ά. Να αναδείξει ένα πρόγραμμα για την παραγωγική, οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της πόλης.
Στους παραπάνω αγώνες, κάποιοι εκ των οποίων ήταν και νικηφόροι, συναντήθηκε ένα πλατύ δίκτυο κινήσεων, συλλογικοτήτων, παρατάξεων, που είναι κρίσιμο να επανακαθορίσει τη στάση του και με τολμηρό τρόπο να απευθυνθεί στην «άλλη» Θεσσαλονίκη, που είτε συμμετείχε στους μέχρι σήμερα αγώνες είτε θα βγει στο άμεσο μέλλον αγανακτισμένη στους δρόμους. Τώρα, που πολύς κόσμος δεν θέλει καν να ακούσει για ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Τώρα, που ο μεγαλοεπιχειρηματίας, που ήταν σύμφωνος με την πώληση του λιμανιού και έχει δηλώσει τη στήριξή του στο έκτρωμα του «Καλλικράτη», ανακοίνωσε την κάθοδό του μαζί με τους πράσινους συμμάχους του, γυρίζοντας την πλάτη σε όσους επιζητούσαν μια έστω τεχνητή συγκόλληση, είναι μεγάλο ερωτηματικό τι θα κάνει η «άλλη» Θεσσαλονίκη. Θα το πάει μια από τα ίδια;
Για τον κεντρικό δήμο της Θεσσαλονίκης, ήδη από πέρυσι, έχει ανοίξει η συζήτηση (μέσα από υπόγειους και φανερούς δρόμους) σχετικά με το αν θα επικρατήσει ξανά η συντήρηση ή θα πραγματοποιηθεί μια αλλαγή υπέρ του μπλοκ των «προοδευτικών» δυνάμεων. Σε ό,τι αφορά το συντηρητικό τμήμα, τα πράγματα είναι δεδομένα και, μετά από ένα πολυετές φαγοπότι, θα βρεθεί αντιμέτωπο τουλάχιστον με την απαξίωσή του από ένα σημαντικό τμήμα που μέχρι χθες το στήριζε.
Εκεί που θολώνει η εικόνα, παγώνει η σκέψη και αποφεύγεται η συζήτηση είναι στο ποιες δυνάμεις και με ποιους όρους θα συμβάλουν στην αλλαγή πορείας. Και, πολύ περισσότερο, τι σημαίνει αλλαγή. Και εδώ ούτε στο μηδέν βρισκόμαστε ούτε υπάρχει ανάγκη για μια απογειωμένη συζήτηση, ούτε μας παίρνει πλέον να μη βγάζουμε συμπεράσματα και να επαναλαμβάνουμε τα λάθη που μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Γιατί, ακριβώς επειδή υπάρχει η «άλλη» Θεσσαλονίκη, που αντιστέκεται και δημιουργεί, θα ήταν πιο χρήσιμο να δούμε πώς αυτή θα συγκροτηθεί και θα ισχυροποιηθεί, παρά, στο όνομα μιας θολής ενότητας για μια ακόμα πιο θολή προοδευτική αλλαγή, να γινόμαστε κομμάτι μιας κατάστασης που αναπαράγει την απογοήτευση και την ηττοπάθεια.
Για να το πούμε πιο συγκεκριμένα, σήμερα χρειαζόμαστε μια πλατιά ενωτική παρέμβαση, που να στοχοποιεί την τριπλή κατοχή, τον τρικομματισμό, να προτάσσει την οικονομική, παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της περιοχής, να αναδεικνύει τα κινήματα και τους αγώνες της υπεράσπισης της εργασίας, του περιβάλλοντος, του πολιτισμού. Να έχει σαν σημαία τους αγώνες σε ΕΥΑΘ, ΟΑΣΘ, ΒΦΛ, Siemens, Banquet, Αλλατίνη, φυσικό αέριο, λιμάνι, υποθαλάσσια αρτηρία, διόδια, εκκλησία, στρατόπεδα κ.ά. Να αναδείξει ένα πρόγραμμα για την παραγωγική, οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της πόλης.
Στους παραπάνω αγώνες, κάποιοι εκ των οποίων ήταν και νικηφόροι, συναντήθηκε ένα πλατύ δίκτυο κινήσεων, συλλογικοτήτων, παρατάξεων, που είναι κρίσιμο να επανακαθορίσει τη στάση του και με τολμηρό τρόπο να απευθυνθεί στην «άλλη» Θεσσαλονίκη, που είτε συμμετείχε στους μέχρι σήμερα αγώνες είτε θα βγει στο άμεσο μέλλον αγανακτισμένη στους δρόμους. Τώρα, που πολύς κόσμος δεν θέλει καν να ακούσει για ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Τώρα, που ο μεγαλοεπιχειρηματίας, που ήταν σύμφωνος με την πώληση του λιμανιού και έχει δηλώσει τη στήριξή του στο έκτρωμα του «Καλλικράτη», ανακοίνωσε την κάθοδό του μαζί με τους πράσινους συμμάχους του, γυρίζοντας την πλάτη σε όσους επιζητούσαν μια έστω τεχνητή συγκόλληση, είναι μεγάλο ερωτηματικό τι θα κάνει η «άλλη» Θεσσαλονίκη. Θα το πάει μια από τα ίδια;
Σχόλια
