Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο.
«Το δίλημμα είναι Μνημόνιο ή Νέος Συνασπισμός Εξουσίας» τονίζει ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Δρόμο, σημειώνοντας ότι οφείλουμε να εκμεταλλευόμαστε κάθε ρήγμα που δημιουργείται στο σύστημα. Ως προϋπόθεση γι αυτό το συνασπισμό εξουσίας ο ίδιος θέτει πρώτον να δυναμώσει και να ανέβει ποιοτικά το κίνημα των κοινωνικών αντιστάσεων και δεύτερον να υπάρξει πλατιά πολιτική και κοινωνική ενότητα. Παράλληλα επισημαίνει ότι η ψήφος στην Αριστερά δεν είναι ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά ψήφος για να αποτραπεί ένα τρομακτικό σχέδιο κοινωνικής λεηλασίας, ενώ τονίζει ότι μια εκλογική άνοδος της Αριστεράς θα ενισχύσει την ενωτική αντίληψη, ειδικά αν οι δυνάμεις του Μνημονίου βρεθούν σε αδυναμία να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Οι επιθέσεις στην Αριστερά κορυφώνονται, όπως και η ιδεολογική τρομοκρατία από κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας, με τη βοήθεια των κυρίαρχων ΜΜΕ. Πολλοί, μάλιστα, μιλούν για το τέλος των «ομαλών» εκλογικών αναμετρήσεων. Ποια είναι η αίσθησή σας, σε ποιο πλαίσιο θα διεξαχθούν αυτές οι εκλογές;
Είναι δεδομένο ότι το παραδοσιακό πολιτικό κατεστημένο καταρρέει. Η αγανάκτηση που συσσωρεύτηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, μετατρέπεται πλέον σε αποφασιστική πολιτική επιλογή για έναν εναλλακτικό δρόμο. Αυτό φέρνει τα κόμματα του Μνημονίου σε αδιέξοδο, αφού ούτε 151 βουλευτές μπορούν να συγκεντρώσουν αθροιστικά, ούτε φυσικά το 51% των ψήφων. Έτσι, η επιβίωση του δικομματισμού και η απρόσκοπτη συνέχεια της εφαρμογής του Μνημονίου είναι εντελώς αβέβαιη. Αυτό γεννά σε διάφορους την όρεξη για παρεμβάσεις απ’ έξω και εκβιασμούς. Αλλά μια κοινωνία θυμωμένη, μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τον φόβο και την ανασφάλεια, είναι πολύ δύσκολο να την εκβιάσεις. Με πόσο περισσότερο φόβο και περισσότερη ανασφάλεια μπορείς να την απειλήσεις; Ο κόσμος στις εκλογές θα κάνει αυτό που πρέπει και το αποτέλεσμα θα είναι ένα ισχυρότατο χτύπημα στην πολιτική των μνημονίων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά γενική ομολογία, επιχείρησε ένα ουσιαστικό άνοιγμα για τη διαμόρφωση ενός πλατιού μετώπου. Είστε ικανοποιημένος από τα δεδομένα που διαμορφώνονται; Μήπως χάθηκε μια ακόμα ευκαιρία για ένα πλατύ μέτωπο, στο οποίο θα πρωταγωνιστούσε η Αριστερά;
Θα μπορούσαμε να είμαστε περισσότερο ευχαριστημένοι. Η ενότητα δεν είναι τέχνασμα, είναι ανάγκη. Είναι αυτό που πρέπει να γίνει, για να συγκροτήσουμε έναν Νέο Συνασπισμό Εξουσίας, που θα συσπειρώσει την κοινωνική πλειοψηφία και θα δρομολογήσει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Είναι μεγάλο πρόβλημα το γεγονός ότι η ηγεσία του ΚΚΕ κλείνεται όλο και περισσότερο στο καβούκι της, ενώ η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ αποδεικνύεται απροκάλυπτα προσχηματική στον αντιμνημονιακό της λόγο. Η ζωή όμως και ο αγώνας δεν σταματάει στις εκλογές. Στη βάση της Αριστεράς η ιδέα της ενότητας βρίσκει ολοένα και περισσότερο έδαφος, ανεξάρτητα από προελεύσεις ή εντάξεις. Ευρύτερες δυνάμεις συσπειρώνονται σε αυτή την αντίληψη. Και οι ηγεσίες πολύ σύντομα δεν θα μπορούν να αγνοήσουν αυτή τη δυναμική. Αν ο λαός πει το μεγάλο «ναι» στην ενότητα και την ανατροπή, κανείς δεν θα επιμείνει στο μικρό του «όχι».
Είναι πλέον δεδομένο ότι οδηγούμαστε σε μια μεγάλης έκτασης κοινωνική και οικονομική καταστροφή. Μπορεί να υπάρξει διέξοδος χωρίς να δούμε συνολικά το ζήτημα της σωτηρίας της χώρας; Αρκεί η αποτροπή της επίθεσης ή απαιτείται η Αριστερά να ηγηθεί μιας συνολικής πρότασης σωτηρίας του λαού και της χώρας;
Διέξοδος είναι το να πετάξουμε από πάνω μας το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Αυτό δεν είναι εύκολο. Απαιτεί σύγκρουση με τους συσχετισμούς δύναμης και ολοκληρωμένο εναλλακτικό σχέδιο. Χρειάζονται άμεσες ενέργειες αποτροπής. Και χρειάζεται, παράλληλα, μια ολοκληρωμένη αναπτυξιακή στρατηγική που θα αποδίδει τα οφέλη στην κοινωνία και όχι στα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Αυτό απαιτεί τη στήριξη μιας ενεργής και συνειδητής κοινωνικής πλειοψηφίας. Και για να συγκροτηθεί η πλειοψηφία αυτή χρειάζονται δύο πράγματα: Πρώτον να δυναμώσει και να ανέβει ποιοτικά το κίνημα των κοινωνικών αντιστάσεων και δεύτερον να υπάρξει πλατιά πολιτική και κοινωνική ενότητα. Αυτό εννοούμε όταν αναφερόμαστε στον Νέο Συνασπισμό Εξουσίας.
Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, πάνω σε ποιους βασικούς άξονες μπορεί να συνοψιστεί μια πλατιά-μετωπική-αριστερή-ριζοσπαστική πρόταση που θα οικοδομήσει μια πλειοψηφική κοινωνική συμμαχία;
Τα άμεσα είναι να καταγγείλουμε τη δανειακή σύμβαση και το Μνημόνιο. Να προχωρήσουμε σε μορατόριουμ στις πληρωμές για ένα διάστημα τουλάχιστον τριετίας και μετά από λογιστικό έλεγχο, να αρνηθούμε ένα μεγάλο τμήμα του χρέους, που μας φορτώθηκε παράνομα και τοκογλυφικά. Όπως π.χ. με την δέσμευση να αγοράσουμε οπλικά συστήματα από το δανειστή. Επίσης, άμεσο ζήτημα είναι η επιβολή δημόσιου ελέγχου στις τράπεζες, που σήμερα αρνούνται να δώσουν ρευστότητα στην οικονομία, αν και έχουν ενισχυθεί σκανδαλωδώς. Άμεσο ζήτημα είναι η στήριξη των ασθενέστερων μέσα από ένα σχέδιο αναδιανομής που θα φορολογεί τα κέρδη του κεφαλαίου και τον συσσωρευμένο πλούτο. Από εκεί και πέρα πρέπει να υπάρχει ένα συγκροτημένο αναπτυξιακό σχέδιο στηριγμένο στη σταθερή και μόνιμη απασχόληση, την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας και ξεχωριστά του δημόσιου τομέα και την ενίσχυση των μικρών επιχειρήσεων και της πραγματικής οικονομίας. Πάνω σε ένα τέτοιο σχέδιο μπορούν να συσπειρωθούν ευρύτατες δυνάμεις που καλύπτουν όλο το φάσμα της Αριστεράς, τον οικολογικό χώρο, τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας που διαχωρίστηκαν από το ΠΑΣΟΚ και συγκρούστηκαν μαζί του. Και να προχωρήσουμε με τη στήριξη της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Η πρόταση διεξόδου μπορεί να υπηρετηθεί από το υπάρχον πολιτικό σύστημα; Για παράδειγμα, όλο το προηγούμενο διάστημα ο κόσμος έθεσε ζητήματα δημοκρατίας, εκπροσώπησης, δομών κ.λπ. Αρκεί, δηλαδή, η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού ή είναι αναγκαία η αλλαγή του πολιτικού συστήματος και πώς μπορεί και πρέπει να υπηρετηθεί κάτι τέτοιο από την Αριστερά;
Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού δεν έχει νόημα χωρίς βαθιές δομικές αλλαγές και συγκρούσεις. Από την άλλη, η αλλαγή του πολιτικού συστήματος είναι μεγάλη κουβέντα, δεν έρχεται γυρίζοντας έναν διακόπτη. Ούτε μπορούμε σε αυτό το στάδιο να συμφωνήσουμε τι είδους σύστημα θέλουμε. Αυτό στο οποίο μπορούμε και πρέπει να συμφωνήσουμε είναι ότι από εδώ και πέρα, κάθε ρήγμα που προκαλείται στο σύστημα οφείλουμε να το εκμεταλλευόμαστε. Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι σε κρίση. Δεν μπορεί πλέον να καλύψει βασικές ανάγκες, δεν μπορεί ούτε καν να καλλιεργεί αυταπάτες. Έχει τους πάντες εναντίον του και καταρρέει. Όσο καταρρέει, τόσο πιο επιθετικός γίνεται. Αυτό που πρέπει να κάνουμε λοιπόν είναι να μην του αφήνουμε περιθώριο ανασυγκρότησης. Κάθε σπιθαμή εδάφους που εγκαταλείπει πρέπει να το καταλαμβάνουμε. Με αυτή την έννοια, απέναντι στην κατάρρευση της πολιτικής των μνημονίων, χρειάζεται ένα άμεσο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει με το σύνθημα «Ανατροπή στην Ελλάδα, μήνυμα στην Ευρώπη». Στις συνθήκες που διαμορφώνονται αρκεί το «μήνυμα» στην Ευρώπη ή μήπως απαιτούνται και εκεί ανατροπές;
Φυσικά και απαιτούνται ανατροπές και ξερίζωμα των συνθηκών. Απαιτούνται νέα θεμέλια. Η κρίση είναι ευρωπαϊκό ζήτημα και οι συσχετισμοί δύναμης εκεί διαμορφώνονται. Την καταστροφική πορεία της Ελλάδας την ακολουθούν και άλλες χώρες. Και οι λαοί των χωρών αυτών είναι και πρέπει να είναι σύμμαχοί μας για μια μεγάλη ανατροπή στην Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν ανήκει στους τραπεζίτες και τους οίκους αξιολόγησης. Ανήκει στους λαούς και στον κόσμο της δουλειάς. Αν οι δυνάμεις αυτές ενωθούν, κάτω από ένα κοινό εναλλακτικό σχέδιο για την Ευρώπη, ένα σχέδιο που θα υπερασπίζεται την εργασία, την κοινωνική αλληλεγγύη και τα δημόσια αγαθά, θα νικήσουν. Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε καθαρή τη σκέψη ότι ο αγώνας μας είναι αγώνας και για λογαριασμό των υπόλοιπων λαών, όπως και οι αγώνες στην Ευρώπη αφορούν και την ελληνική υπόθεση. Τη μάχη αυτή πρέπει να την δώσουμε ο καθένας στη χώρα του και όλοι μαζί στο ευρωπαϊκό πεδίο.
Το αποτέλεσμα των εκλογών τι εκτιμάτε ότι θα σημάνει για την Αριστερά; Θα εντείνει τις ενωτικές διαδικασίες, θα αλλάξει αντιλήψεις, οπτικές και «απόλυτες αλήθειες», η Αριστερά θα ακούσει, επιτέλους, την κοινωνία;
Οι εκλογές θα είναι κόλαφος για τις δυνάμεις του Μνημονίου. Όχι μόνο για την κοινοβουλευτική τους δύναμη, αλλά και για όση αξιοπρέπεια τους είχε απομείνει. Η Αριστερά πρέπει να βγει ενισχυμένη. Να αναδειχτεί σε ηγεμονική αντιμνημονιακή δύναμη και να επιχειρήσει μια καθοριστική παρέμβαση στις εξελίξεις. Το σενάριο αυτό είναι ο εφιάλτης του κεφαλαίου, των αγορών και των τραπεζιτών. Άρα, είναι ο σωστός δρόμος για την κοινωνία. Μια εκλογική άνοδος της Αριστεράς θα ενισχύσει σίγουρα την ενωτική αντίληψη, ειδικά αν οι δυνάμεις του Μνημονίου βρεθούν σε αδυναμία να σχηματίσουν κυβέρνηση. Ακόμα και αν επιτύχουν κάτι τέτοιο, το μπλοκ των μνημονιακών δυνάμεων θα είναι πολύ πιο εξασθενημένο και το μέτωπο των κοινωνικών αντιστάσεων πολύ πιο ισχυρό. Με αυτά τα δεδομένα σίγουρα θα ενταθούν οι διεργασίες και θα είναι και πυκνές. Οι εκλογές θα βγάλουν την Αριστερά πιο ενισχυμένη και πιο ισχυρή στη Βουλή, στους δρόμους και στις ιδέες, απέναντι σε ένα πολιτικό κατεστημένο που παραπαίει μαζί με το οικονομικό του σχέδιο. Είναι ώρα για τεράστιας κλίμακας και σημασίας αλλαγές.
Τελικά, ποιο είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών; Γιατί ο κόσμος πρέπει στις 6 Μαΐου να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ;
Το δίλημμα είναι Μνημόνιο ή Νέος Συνασπισμός Εξουσίας. Τώρα πια η ψήφος στην Αριστερά δεν είναι ψήφος διαμαρτυρίας. Είναι ψήφος για να αποτρέψουμε ένα τρομακτικό σχέδιο κοινωνικής λεηλασίας που μας οδηγεί σε ολοκληρωτική κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία. Είναι ψήφος για να υπερασπιστούμε τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν από την στιγμή στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αντιστάσεων. Έδωσε τη μάχη με όλες του τις δυνάμεις στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις πλατείες, στα κινήματα αλληλεγγύης χωρίς να φοβηθεί ούτε τη συμπόρευση, αλλά ούτε και την αντιπαράθεση με άλλες δυνάμεις. Δεν φοβηθήκαμε το ξέσπασμα της κοινωνικής αγανάκτησης ούτε επιχειρήσαμε να το καπελώσουμε. Προσπαθήσαμε κάθε στιγμή να λέμε αυτό που είναι σωστό, αυτό που πρέπει να γίνει. Και προτάξαμε την ανάγκη για ενότητα και δράση πάνω σε ένα κοινό εναλλακτικό προγραμματικό σχέδιο. Ταυτόχρονα δώσαμε την πολιτική και ιδεολογική μάχη απέναντι στις δυνάμεις του Μνημονίου σε κάθε επίπεδο. Η πολιτική αυτή φαίνεται να επιβραβεύεται σήμερα από ευρύτατα κοινωνικά στρώματα και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε γι’ αυτό, μέχρι την ώρα που θα κλείσουν οι κάλπες. Η ψήφος στην Αριστερά δεν είναι μόνο μια ψήφος λιγότερη στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Είναι μια ψήφος ανατροπής, μια ψήφος που μπορεί να ανοίξει αποφασιστικά τους εναλλακτικούς δρόμους.
