«Καλώς επέστρεψες, Τιτίντ» (το χαϊδευτικό του Αριστίντ) έγραφαν τα συνθήματα στους δρόμους του Πορτ-ο-Πρενς, πριν από μερικές ημέρες (18/3), όταν ο μόνος εκλεγμένος πρόεδρος της Αϊτής επέστρεψε στην πατρίδα του ύστερα από 7 χρόνια επιβεβλημένης από τους Αμερικανούς εξορίας.
Στα χρόνια αυτά, μετά το αμερικανόπνευστο πραξικόπημα του 2004 –τρίτο κατά σειρά στην Αϊτή από τις αρχές της δεκαετίας του 1990-, οι Αϊτινοί έζησαν την τρομοκρατία των παραστρατιωτικών, τη λεηλασία της οικονομίας τους από το ΔΝΤ, που τους έφτασε στα όρια της λιμοκτονίας, έναν καταστροφικό σεισμό το 2010 με 300.000 θύματα και 1 εκατομμύριο άστεγους, μια επιδημία χολέρας που μετέφεραν στρατεύματα του ΟΗΕ, από την οποία πέθαναν χιλιάδες και προβλέπεται να νοσήσουν 800.000, και ένα σίριαλ προεδρικών εκλογών βίας και νοθείας, όπου οι Αμερικανοί και οι άνθρωποί τους στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών ανεβοκατεβάζουν υποψηφίους.
Την Κυριακή 27/3 γίνεται ο δεύτερος γύρος των εκλογών, ύστερα από τρεις μήνες και δεκάδες εκβιασμούς. Το κόμμα του Αριστίντ, Φαμί Λαβαλάς, το μεγαλύτερο και πιο λαοφιλές, έχει αποκλειστεί απ’ αυτές, και οι Αμερικανοί με απανωτές αισχρές δηλώσεις δείχνουν έναν παράλογο φόβο για τον Αριστίντ. Ο Μαρκ Τόνερ, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δήλωσε την προπερασμένη εβδομάδα: «Ο πρώην πρόεδρος Αριστίντ επέλεξε να μείνει εκτός Αϊτής επί επτά χρόνια. Η επιστροφή του αυτή την εβδομάδα (προ των εκλογών, δηλαδή) μπορεί να ιδωθεί μόνο ως συνειδητή επιλογή επηρεασμού των εκλογών της Αϊτής».
Τι σημαίνει «επέλεξε» για τους Αμερικανούς;
Στις 29 Φεβρουαρίου 2004, ο Λούις Μορένο, το Νο 2 της αμερικανικής πρεσβείας στην Αϊτή, πήγε στο σπίτι του Αριστίντ, άρπαξε όλη την οικογένεια και τη μετέφερε στο αεροδρόμιο. Τον Μάρτιο του 2004, ο Αριστίντ επιδίωξε να γυρίσει στη χώρα του από την αναγκαστική εξορία του στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, αλλά ο Ράμσφελντ διέταξε να μείνει μακριά από το δυτικό ημισφαίριο, και οι πραξικοπηματίες εντός της Αϊτής εξασφάλισαν να μην έχει τη νόμιμη δυνατότητα επιστροφής. Μόλις πριν από λίγο καιρό, ο Ομπάμα τηλεφώνησε στον πρόεδρο της Ν. Αφρικής, Τζ. Ζούμα, για να τον πιέσει –ανεπιτυχώς- να μπλοκάρει την επιστροφή του Αριστίντ (ο οποίος απέκτησε διπλωματικό διαβατήριο μόλις πρόσφατα και αφού είχε δοθεί διαβατήριο στον πρώην δικτάτορα της Αϊτής Μπέιμπι Ντοκ Ντιβαλιέ).
Τι φοβούνται οι Αμερικανοί από έναν πολιτικό μιας μικρής και φτωχής χώρας, όπως η Αϊτή; Ο Τσόμσκι δίνει μια απάντηση: τη δύναμη του παραδείγματος. Ο Αριστίντ είναι το σύμβολο ενός μεγάλου λαϊκού κινήματος της φτωχολογιάς, που αυτοοργανώθηκε και κατόρθωσε να ρίξει μια οικογένεια δικτατόρων που κυβερνούσε επί δεκαετίες.
Σε μια πολύ μακρινή από την Αϊτή χώρα, αυτή την ίδια στιγμή, οι Αμερικανοί… εν ονόματι της δημοκρατίας ρίχνουν αφειδώς «Τόμαχοκ» από πολεμικά πλοία, για να «απελευθερώσουν» ένα λαό από το δικτάτορα. Είναι απολύτως πιστευτοί.
