- Έτσι είναι… Βάζεις στην εντεκάδα έναν τερματοφύλακα και 10 αμυντικούς νομίζοντας ότι δεν θα σε πιέσει ο αντίπαλος και θα κρατήσεις άνετα το «Χ». Μετά, όταν τρως 3 γκολ στο πρώτο ημίχρονο, με τι ομάδα θα το γυρίσεις; Ακόμα και να πεις «φουλ επίθεση παλικάρια μου», στο δεύτερο θα φας άλλα τρία… Βάλαμε όλους τους καραμανλικούς, τους σημιτικούς και τους «κεντροαριστερούς» στην ομάδα, τον Σαγιά και τα άλλα παιδιά, βάλαμε και τον Παυλόπουλο διαιτητή και τώρα βαράνε όλοι μαζί. Βροχή τα αυτογκόλ και τα στημένα. Η λύση είναι μία: Να μπουκάρει η εξέδρα μέσα στο γήπεδο την Κυριακή.
- Ο φόβος δεν σπάει με προσταγές. Με το να λες «“όχι” στο φόβο» δεν ξεφοβάται κανείς. Ο φόβος σπάει όταν προσπαθείς να δώσεις μια προοπτική στην επιλογή, να δείξεις ότι κάποιο σχέδιο υπάρχει, ότι δεν προτείνεις πορεία στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, αλλά μια έστω και δύσκολη, έστω και επώδυνη, διέξοδο.
- Και επειδή μιλάμε περί φόβου: Άκουσα και κάποιες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ «να μη φοβηθεί ο κόσμος». Καλά, μας δουλεύετε; Στον κόσμο το απευθύνετε αυτό; Αυτός έχει δείξει στην πλειοψηφία του, πέντε χρόνια τώρα, αν φοβάται ή αν είναι έτοιμος να ανατρέψει τα δεδομένα. Θα ήταν πιο λογικό να απευθυνθεί αυτή η έκκληση σε μεγαλόσχημα κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά στελέχη.
- Υπάρχει ένα αστειάκι που λέει το εξής: Όταν ένας διπλωμάτης λέει «ναι» εννοεί «ίσως», όταν λέει «ίσως» εννοεί «όχι», όταν λέει «όχι» δεν είναι διπλωμάτης. Όταν μια γυναίκα λέει «όχι» εννοεί «ίσως», όταν λέει «ίσως» εννοεί «ναι», όταν λέει «ναι» δεν είναι γυναίκα… Παλαιών ηθών, απαράδεκτο και σεξιστικό το αστειάκι… Φυσικά και μια γυναίκα λέει «ναι» όταν θέλει και παραμένει γυναίκα! Απλώς το θυμήθηκα με άλλη αφορμή. Όταν μια κυβέρνηση λέει η μισή «όχι» και εννοεί «ίσως» και η άλλη μισή «ίσως» και εννοεί «ναι», είναι κυβέρνηση;
- Αντιγράφω ένα απόσπασμα από σχόλιο φίλου: «… Έτσι όμως συσπείρωσε απέναντι όλα τα ζόμπι του παλιού πολιτικού συστήματος (Ν.Δ.-Ποτάμι-ΠΑΣΟΚ-ΜΜΕ-δημάρχους-star system). Ωραίος ο στρατός τους και με ξένους συμμάχους… Ο δικός μας σκόρπιος, ξυπόλητος και μόνος. Και φίλε Τσίπρα, αν θες να δώσεις μάχη, πρώτα το στρατό σου φροντίζεις και το ηθικό του. Μετά προσπαθείς να διασπάσεις τον αντίπαλο. Μετά διαλέγεις το πεδίο της μάχης. Και μετά από όλα αυτά διαπραγματεύεσαι».
- Να το ξέρουν από τώρα τα γνωστά στελέχη και οι ακόλουθοι του κομματικού μηχανισμού: Αν το «ναι» πάει καλά στις κάλπες, μόνο μην βγει κανείς να πει πάλι ότι φταίει ο κόσμος που «δεν τραβάει» ή ότι εμείς προσπαθήσαμε αλλά ο λαός επέλεξε Μνημόνιο ή, τέλος πάντων, του έδωσε μεγάλο ποσοστό. Όλο το σκηνικό είναι δυναμιτισμένο και η μάχη υπονομευμένη. Τόσο στο πώς στήθηκε όσο και στο πώς διαμορφώθηκαν στην πορεία οι συνθήκες. Με έλλειψη προοπτικής, με τυχοδιωκτικές κινήσεις, με συνεχείς υπαναχωρήσεις και αντιφατικές δηλώσεις, με διαρκή εγκλωβισμό σε αυταπάτες. Αν σε αυτές τις συνθήκες βγει ένα δυνατό «όχι» θα είναι πραγματικό θαύμα του λαού ενάντια σε θεούς και δαίμονες. Και, ως γνωστόν, θαύματα γίνονται.
- Ραντεβού την Κυριακή, λοιπόν! Για ένα «μεγάλο “όχι”, όπως είπε και ο Μίκης. Για ένα «όχι» που να μην μπορεί εύκολα να γίνει «ναι» ή «ίσως»…
Σχόλια
