- Διαβάζω ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος, μετά την ορκωμοσία του στις 13 Μαρτίου, ξεκινάει περιοδεία στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να προωθήσει τα ελληνικά συμφέροντα. Τίτλος: Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη…
- Ο Γ. Στουρνάρας βρέθηκε στην Κύπρο, στη συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για να υπεραμυνθεί κι αυτός των ελληνικών συμφερόντων. Ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, βεβαίως…
- Θυμίζω ότι η τοποθέτηση Στουρνάρα, πριν από 8 μήνες, στην ΤτΕ είχε χαρακτηριστεί προκλητική τότε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή δεν είναι νομικά και τεχνικά όλα τα θέματα, αν η σημερινή κυβέρνηση δήλωνε πολιτικά την δυσπιστία της για το ρόλο του, θα μπορούσε να σταθεί στη θέση του ο διοικητής; Αλλιώς ας συνεχίσουμε τις συνεχείς συναντήσεις και την προσπάθεια συνεργασίας. Κάτι σαν να κάνεις σε λύκους σεμινάρια φύλαξης προβάτων.
- Προς όσους επικαλούνται το «λαϊκό αίσθημα» για να βγάλουν «εκτός κλίματος» τις αντιρρήσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ: Αν ρωτούσαν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ -ή και ευρύτερα- αν προτιμούν Γλέζο ή Παυλόπουλο για ΠτΔ, τι απάντηση νομίζουν ότι θα έπαιρναν; Αλλά μάλλον αλλού επικαλούμαστε το υποτιθέμενο «λαϊκό αίσθημα» και αλλού την «υψηλή πολιτική» που είναι σωστή ακόμα κι αν δεν την καταλαβαίνουν οι μάζες… «Από δω η γυναίκα μου κι από δω το αίσθημά μου», που έλεγε και το άσμα…
- Δ. Παπαδημούλης στο twitter: «Η πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφής: Να γίνει κόμμα του 35-40 και όχι του 4%. Δημοκρατικό και πραγματικά ενιαίο, όχι ομοσπονδία “καπετανάτων”». Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να λειτουργεί σαν «κόμμα του 4%» θα συμφωνήσω. Αλλά τι θα σήμαινε σήμερα «ενιαίο και δημοκρατικό κόμμα του 35-40%», χρειάζεται πολλούς προσδιορισμούς. Κακό το «κόμμα του 4%», κάκιστο και το παλαιοκομματικό μοντέλο των… σοβαρών κομμάτων της μεταπολίτευσης. Ούτε «ομοσπονδία καπετανάτων» ούτε «μαντρί» χρειαζόμαστε σήμερα.
- Μπορεί και να το βαφτίσεις το κρέας ψάρι από λάθος. Αλλά να σε έχει στριμώξει ήδη ο ταύρος και εσύ να επιμένεις ότι είναι τσιπούρα, δεν χωνεύεται με τίποτα. Χτες το πρωί πάλι έβλεπα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (δεν έχει σημασία ποιος, συμπαθής κατά τα άλλα) να επιμένει ότι με τη «λογική ηγεσία» της Ευρώπης συνεννοούμαστε, απλώς υπάρχουν κάποιοι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι που χαλάνε το κλίμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και με την ηγεσία της Γερμανίας μάλλον καλά τα πάμε, απλώς ο Σόιμπλε μας ζορίζει. Αυτά μετά από όσα έχουν συμβεί, μετά και τις δηλώσεις του (επίσης «φίλου» μέχρι πρόσφατα) Ντράγκι.
- Έχει παραγίνει το χάλι με τις αναφορές στο… Μπρεστ-Λιτόφσκ. Αν μελετούσαμε λίγο την Ιστορία αντί να ψάχνουμε με το κερί κάποια γεγονότα για να τα ξεχειλώσουμε και να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο, θα ήταν καλύτερα για όλους.
- Ας πέσω κι εγώ στη λούμπα, όμως, κάνοντας μόνο 3 παρατηρήσεις. 1) Το ότι υπάρχουν και στρατηγικά επωφελείς συμβιβασμοί δεν σημαίνει ότι άκριτα όλοι οι συμβιβασμοί είναι στρατηγικά επωφελείς! (εκείνο το «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» θυμάται κανείς ποιος το έλεγε;). 2) Δεν νομίζω να πανηγύριζαν μετά το Μπρεστ-Λιτόφσκ, όταν έχασαν το ¼ της χώρας, ούτε να βγήκε την άλλη μέρα η Πράβδα με τίτλο Επιτέλους, γίναμε κυρίαρχη χώρα. 3) Αν συγκρίνουμε με το Μπρεστ-Λιτόφσκ, ας ξεκαθαρίσουμε ότι απέναντί μας έχουμε ληστές και όχι «φίλους» και «εταίρους».
- Έχει καταντήσει κακόγουστο το αστείο με τις διαρροές «επίσημων κύκλων» στα ΜΜΕ για τις διαδικασίες, τις ψηφοφορίες και γενικώς τα «εσωτερικά» του ΣΥΡΙΖΑ. Τα Νέα έφτασαν να έχουν «άποψη» μέχρι και για τους συσχετισμούς κάθε τάσης στο Συνέδριο του 2013. Και τι άποψη! Πλήρως εμπεριστατωμένη…
Σχόλια
