Με μία νέα (ν)τροπολογία για το σχέδιο Νόμου «Ρυθμίσεις για την Τοπική Ανάπτυξη, την Αυτοδιοίκηση και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση-Ενσωμάτωση Οδηγίας 2009/50/ΕΚ» ο υφυπουργός της κυβέρνησης Παπαδήμου, Πάρις Κουκουλόπουλος, φρόντισε να μας θυμίσει πως οι ιδιωτικοποιήσεις στους ΟΤΑ μπορούν να αρχίσουν από τους ΦΟΔΣΑ (Φορείς Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων) και να μετατραπούν σε Ανώνυμες Εταιρίες.
Η μετατροπή αυτή των ΦΟΔΣΑ σε Α.Ε. θα φέρουν άμεσες απολύσεις και όλες εκείνες τις δυσμενείς επιπτώσεις (μειώσεις μισθών, ελαστική απασχόληση κ.λπ.) για αυτούς που θα μείνουν.
Η προσπάθεια για ιδιωτικοποιήσεις στους ΟΤΑ δεν είναι νέα, αλλά έρχεται από παλαιότερα και το συνδικαλιστικό κίνημα στους ΟΤΑ έδωσε μάχες για να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο.
Σήμερα όμως φαίνεται πως παρά τις μάχες που έδωσε, δεν έχει διασφαλίσει την αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ ο κίνδυνος αυτός είναι ορατός όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό, άλλωστε, φαίνεται και από πληροφορίες που διαχέονται ότι μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν ήδη επενδύσει σε μηχανολογικό εξοπλισμό για να μπορούν να ανταποκριθούν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Εκείνο που έχει βέβαια σημασία είναι ότι αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν επενδύσει στο πολιτικό προσωπικό του δικομματισμού και στην πολιτική τους, προσπαθώντας να δείξουν πως δεν μπορεί να υπάρξει παραγωγικό δημόσιο με κοινωνικό χαρακτήρα.
Το συνδικαλιστικό κίνημα στους ΟΤΑ έχει να αντιμετωπίσει δύο σοβαρά προβλήματα μπροστά του: το ένα είναι ο άμεσος κίνδυνος ιδιωτικοποίησης μέρος υπηρεσιών των ΟΤΑ, με αποτέλεσμα αυτή η εξέλιξη να έχει μία συνέχεια και σε άλλες υπηρεσίες και το άλλο είναι ο εαυτός του που χρειάζεται άμεσα ανασυγκρότηση που να στοχεύει όσο μπορεί περισσότερο στην ενότητα την αποτελεσματικότητα των στόχων που διεκδικεί και τη συμμαχία του, με εργαζόμενους και άλλων κλάδων με σκοπό την ανατροπή αυτών των πολιτικών και των μνημονίων.
Οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, ενόψει του συνεδρίου της ΠΟΕ ΟΤΑ που διενεργείται από τις 24 έως 27/04/2012, οφείλουν να βρουν το δρόμο της ενότητας, της αγωνιστικότητας και της ανατροπής των σημερινών δεδομένων. Στο σώμα των συνέδρων λειτουργούν παρατάξεις που έχουν αριστερό προφίλ και στόχους με αντιμνημονιακό χαρακτήρα και δυνάμεις που θέλουν να λέγονται μεν αντιμνημονιακές αλλά είναι αγκιστρωμένες, δε, στα κομματικά τους ιδεολογήματα στη βάση του εφικτού. Αυτό, όμως, δεν τους επιτρέπει να βάλουν μεγάλους στόχους ανατροπής. Κάθε φορά, μάλιστα, που η κυβέρνηση εξαγγέλλει ένα αντεργατικό μέτρο, η πλειοψηφία της ομοσπονδίας προσπαθεί να απαντήσει δήθεν αγωνιστικά.
Εκείνο που πρέπει να δουν οι αριστερές δυνάμεις σ’ αυτό το συνέδριο είναι πώς θα βρουν τόπο συνεννόησης για να αλλάξει προσανατολισμό η ηγεσία της ΠΟΕ ΟΤΑ.
Η προσπάθεια για ιδιωτικοποιήσεις στους ΟΤΑ δεν είναι νέα, αλλά έρχεται από παλαιότερα και το συνδικαλιστικό κίνημα στους ΟΤΑ έδωσε μάχες για να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο.
Σήμερα όμως φαίνεται πως παρά τις μάχες που έδωσε, δεν έχει διασφαλίσει την αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ ο κίνδυνος αυτός είναι ορατός όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό, άλλωστε, φαίνεται και από πληροφορίες που διαχέονται ότι μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν ήδη επενδύσει σε μηχανολογικό εξοπλισμό για να μπορούν να ανταποκριθούν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Εκείνο που έχει βέβαια σημασία είναι ότι αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν επενδύσει στο πολιτικό προσωπικό του δικομματισμού και στην πολιτική τους, προσπαθώντας να δείξουν πως δεν μπορεί να υπάρξει παραγωγικό δημόσιο με κοινωνικό χαρακτήρα.
Το συνδικαλιστικό κίνημα στους ΟΤΑ έχει να αντιμετωπίσει δύο σοβαρά προβλήματα μπροστά του: το ένα είναι ο άμεσος κίνδυνος ιδιωτικοποίησης μέρος υπηρεσιών των ΟΤΑ, με αποτέλεσμα αυτή η εξέλιξη να έχει μία συνέχεια και σε άλλες υπηρεσίες και το άλλο είναι ο εαυτός του που χρειάζεται άμεσα ανασυγκρότηση που να στοχεύει όσο μπορεί περισσότερο στην ενότητα την αποτελεσματικότητα των στόχων που διεκδικεί και τη συμμαχία του, με εργαζόμενους και άλλων κλάδων με σκοπό την ανατροπή αυτών των πολιτικών και των μνημονίων.
Οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, ενόψει του συνεδρίου της ΠΟΕ ΟΤΑ που διενεργείται από τις 24 έως 27/04/2012, οφείλουν να βρουν το δρόμο της ενότητας, της αγωνιστικότητας και της ανατροπής των σημερινών δεδομένων. Στο σώμα των συνέδρων λειτουργούν παρατάξεις που έχουν αριστερό προφίλ και στόχους με αντιμνημονιακό χαρακτήρα και δυνάμεις που θέλουν να λέγονται μεν αντιμνημονιακές αλλά είναι αγκιστρωμένες, δε, στα κομματικά τους ιδεολογήματα στη βάση του εφικτού. Αυτό, όμως, δεν τους επιτρέπει να βάλουν μεγάλους στόχους ανατροπής. Κάθε φορά, μάλιστα, που η κυβέρνηση εξαγγέλλει ένα αντεργατικό μέτρο, η πλειοψηφία της ομοσπονδίας προσπαθεί να απαντήσει δήθεν αγωνιστικά.
Εκείνο που πρέπει να δουν οι αριστερές δυνάμεις σ’ αυτό το συνέδριο είναι πώς θα βρουν τόπο συνεννόησης για να αλλάξει προσανατολισμό η ηγεσία της ΠΟΕ ΟΤΑ.
* Ο Γιάννης Μπαλάφας είναι εργαζόμενος στον Δήμο Παύλου Μελά.
Σχόλια
