Ερανιστής: Γιώργος Τοζίδης
Το σημερινό εράνισμα αφιερώνεται σε έναν από τους μεγάλους ποιητές μας, τον Μανόλη Αναγνωστάκη, ως ελάχιστο φόρο τιμής στους ποιητές που διαχρονικά ενέπνευσαν και εμπνέουν τους αγώνες του ελληνικού λαού.
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 10 Μαρτίου του 1925. Σπούδασε Ιατρική και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ. Τη διετία 1943-1944 διατέλεσε αρχισυντάκτης του περιοδικού Ξεκίνημα, του εκπολιτιστικού ομίλου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και την ίδια περίοδο εμφανίστηκαν τα πρώτα του γραπτά στο περιοδικό Πειραϊκά Γράμματα. «Πλήρωσε» την έντονη πολιτική δράση του στο φοιτητικό κίνημα, με τη φυλάκισή του το 1948. Το επόμενο έτος καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο, αλλά δυο χρόνια αργότερα, το 1951, απελευθερώθηκε με τη γενική αμνηστία. Την περίοδο 1959-1961 εξέδωσε το περιοδικό Κριτική, ενώ υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των Δεκαοκτώ κειμένων (1970), των Νέων Κειμένων και του περιοδικού Η Συνέχεια (1973).
Το ποιητικό έργο του Αναγνωστάκη καλύπτει μια πλήρη τριακονταετία και περιλαμβάνει τις συλλογές Εποχές (από το 1941 μέχρι το 1950), Συνέχειες (από το 1953 μέχρι το 1963) και ολοκληρώνεται με τον Στόχο (1971). Μια τελευταία νότα θα δώσει ο ποιητής με το Περιθώριο ’68-’69 (1979) και το Υ.Γ. (1983). Στη δουλειά του θα πρέπει να συνυπολογιστούν τα κριτικά του κείμενα (συγκεντρωμένα σε δύο τόμους), το σατιρικό δοκίμιο Ο ποιητής Μανούσος Φάσσης. Η ζωή και το έργο του. Μια πρώτη απόπειρα κριτικής προσέγγισης (1987), η ανθολογία Η χαμηλή φωνή. Τα λυρικά μιας περασμένης εποχής στους παλιούς ρυθμούς (1990), καθώς και μια συνέντευξη-παρακαταθήκη, που δόθηκε στον Μισέλ Φάις και δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατό του υπό τον τίτλο Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά (2011).
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης έφυγε από τη ζωή στις 23 Ιουνίου του 2005.
www.gtozidis.wordpress.com
