Αποκρυπτογραφώντας το θέατρο του παραλόγου
Εύστοχα ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε ως «θέατρο του παραλόγου» τις επαναλαμβανόμενες συσκέψεις των συγκυβερνώντων. Το έργο έχει ανέβει ξανά, πρόσφατα, σε άλλη… διασκευή με θιασάρχη τον Παπαδήμο, έτσι υπάρχει ευτυχώς μία βάση αναφοράς. Τώρα φρόντισε ο Βενιζέλος να αποκαλύψει δημοσίως τους διαλόγους τους. Ο πρωθυπουργός, που κατά Βενιζέλο «έχει την ευθύνη», έθεσε την απειλή εξόδου από το ευρώ! Έτσι του διαμήνυσαν οι Μπαρόζο και Βαν Ρομπάι, σε ενδεχόμενο αρνητικής έκθεσης της τρόικας. Αφοπλιστικό: ο μεγάλος εκβιασμός υπό τον οποίο ως αρχηγός της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης ο Α. Σαμαράς μπήκε ανεπιστρεπτί στο κάδρο του Μνημονίου, ακρωτηριάζοντας το ίδιο του το κόμμα, τώρα εκπέμπεται από τον ίδιο. Σε ρόλο Παπαδήμου, πειθήνιος των Βρυξελλών και του Βερολίνου, αυτή είναι η κατάντια του σημαιοφόρου της καταγγελίας «του λάθους της ύφεσης», του κήρυκα της «επαναδιαπραγμάτευσης και της ανάπτυξης». Και σε αντιπαραβολή, ο πρώην σκιώδης πρωθυπουργός της κυβέρνησης Παπαδήμου, ο Ευ. Βενιζέλος με το μισό στελεχικό δυναμικό του κόμματός του να ακροβολίζεται σε ατόφιες νεοφιλελεύθερες θέσεις, μασκαρεύεται ως νομιμόφρων αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, την οποία στηρίζει, ενώ την καταγγέλλει για την επιλογή της λήψης των μέτρων 11,5 δισ, προβάλλοντας ως εναλλακτική διέξοδο τη χρονική παράταση της ίδιας και απαράλλαχτης συνταγής. Σαν να μην έφτανε όλη αυτή η παρωδία, κόμπαζε ο Ευ. Βενιζέλος πως τον διαφοροποιεί από το ρόλο Σαμαρά στην κυβέρνηση Παπαδήμου, το ότι αυτός δεν θα σύρει τη χώρα σε εκλογές. Όσα ακολούθησαν στην αλληλοσπαρασσόμενη Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ αποκατέστησαν την ασύστολη κομπορρημοσύνη του αρχηγού του ακόμη…κόμματος, στις πραγματικές διαστάσεις μιας φτηνής και γελοίας μικροπολιτικής συμπεριφοράς.
«Εξαιρετική» ατμόσφαιρα τοξικών αερίων
Η τακτική Βενιζέλου συμπυκνώνει τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της συγκυβέρνησης Σαμαρά. Το γερμανικό ιμπέριουμ κατοχυρώνει μέσα από συμβιβασμούς, ένα δρακόντειο σύντομο μέλλον βουτηγμένο σε «αίμα και δάκρυα» για τους λαούς της Ε.Ε., ενώ ξετυλίγεται μπρος στα μάτια μας ο εξοβελισμός της χώρας σε μοίρα εξαθλιωμένου προτεκτοράτου. Κι η κυβέρνηση, αφού μόνη της γύρισε την κάνη του πιστολιού του εκβιασμού της δραχμής από το ΣΥΡΙΖΑ και την κοινωνία προς τον εαυτό της, πήρε τη μεγάλη απόφαση για «σκληρή διαπραγμάτευση» για τα πλαφόν των συντάξεων και τα κλιμάκια του ενιαίου μισθολογίου. Για ποιο λόγο να μην είναι ευτυχέστατος ο εμβληματικός της τρόικας Π. Τόμσεν, χαρακτηρίζοντας ως «εξαιρετική συνάντηση» τις επαφές με τον εντελώς δικό τους Γ. Στουρνάρα;
Δεν διστάζουν ακόμη, στερώντας τη δόση του Αυγούστου, που σε συντριπτικό ποσοστό αφορά τις επαχθείς δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, να δοκιμάσουν μία οδυνηρή προσομοίωση χρεοκοπίας, ώστε να δηλώσουν επισήμως, πως με τις μαριονέτες της εγχώριας συγκυβέρνησης, το ευρωδιευθυντήριο θα είναι ο σπόνσορας και της κατοχικής δραχμής, αφού θα έχει βάλει στο χέρι τον εθνικό πλούτο.
Κι ο θλιβερός Φ. Κουβέλης θυμήθηκε «αυτιστικά» την… επαναδιαπραγμάτευση, μόνος αυτός, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου. Ποιος, άραγε, μπορεί πια να δίνει σημασία στα λεγόμενά του; Κανείς, γι’ αυτό και έχει το ακαταλόγιστο να δηλώνει ό,τι θέλει.
Παρά τα τραγελαφικά που διαδραματίζονται για πολλοστή φορά στην περίοδο του ειδικού καθεστώτος επιβολής που δυναστεύει τη χώρα, τούτη η κυβέρνηση είναι μία επικίνδυνη κυβέρνηση. Η ασθένεια του πρωθυπουργού δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί ως μία μαγική οφθαλμαπάτη, που θα αποκρύψει τον εγκληματικό του ρόλο μπροστά στο νέο γύρο κοινωνικής σφαγής, που απεργάζεται μέσα από το γυάλινο τείχος του Μεγάρου Μαξίμου. Η Χαλυβουργία και η Αγροτική, προδικάζουν πώς θα πολιτευτεί η κυβέρνηση Σαμαρά: διά πυρός και σιδήρου με τη δοκιμασμένη μέθοδο «σοκ και δέος». Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής και προετοιμασίας για την «κυβερνητική διαδοχή», ακόμη κι αν αυτό τίθεται επιτακτικά, από τη μεριά της Αριστεράς. Αναδεικνύεται ζωτική η προτεραιότητα της πυροδότησης ενός ανένδοτου πολιτικού αγώνα της κοινωνικής πλειοψηφίας που συνθλίβεται. Εδώ βρίσκεται ο μοχλός της ανατροπής, της απαλλαγής και της διεξόδου. Μετράει ξανά αντίστροφα ο χρόνος, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως των φαινομενικά ήσυχων ημερών του Αυγούστου…
