Το Σύνταγμα απάντησε στην Puerta del Sol. Ρεπορτάζ: Έλενα Κατσαρού, Ηλίας Σταθάτος.
Καταλυτικό ρόλο, πέρα από την ξέχειλη οργή, φαίνεται να έπαιξε το σχόλιο των Ισπανών διαδηλωτών της Puerta del Sol «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες!», το οποίο καταδείκνυε την παράδοξη «ησυχία» μας σε σχέση με την κατάσταση που βιώνουμε εδώ και ένα χρόνο στην Ελλάδα του Μνημονίου και του ΔΝΤ. Έτσι, έπειτα από μια διαδικτυακή πρωτοβουλία, μέσω του facebook και άλλων ιστοσελίδων, κανονίστηκε το πρώτο μαζικό ραντεβού της 25ης Μάη με τίτλο «Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα». Αμέσως ακολούθησαν 38 αντίστοιχα «events» σε επαρχιακές πόλεις.
Η συγκέντρωση συνεχίστηκε και την επόμενη, σε δεκάδες πόλεις με δεκάδες χιλιάδες συγκεντρωμένους. Κόσμος κάθε ηλικίας, νέοι, μεσήλικες, αλλά και ηλικιωμένοι άνθρωποι, ακόμα και οικογένειες με τα παιδιά τους, νέα ζευγάρια κατέβηκαν στην Πλατεία Συντάγματος στο πλαίσιο μιας ειρηνικής προσπάθειας να διαμαρτυρηθούν ενάντια στη διαφθορά του πολιτικού συστήματος, το μνημόνιο, την κυβέρνηση, τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την έλλειψη δημοκρατίας και εκπροσώπησης, τη «μαυρίλα» που χαρακτηρίζει τις ζωές τους. Ενάντια σε οποιαδήποτε ιδιαίτερη έκφανση και απόρροια έχουν τα παραπάνω στη ζωή του καθενός. Κόσμος επίσης, στην πλειοψηφία του, «αχρωμάτιστος» και «χωρίς κομματικές ταμπέλες», όπως διακηρύσσει και η ίδια η κίνηση των «αγανακτισμένων στο Σύνταγμα», ο οποίος αναζητά έκφραση. Κόσμος πέρα από τα όρια επιρροής της Αριστεράς, πέρα από το τμήμα του λαού και της νεολαίας που συμμετέχει σε διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και συνελεύσεις. Η οργανωμένη Αριστερά, συμμετέχει –τουλάχιστον σε ένα τμήμα της- διακριτικά. Παρά την έλλειψη «χρώματος», οι εικόνες ήταν «πολύχρωμες» και ποικίλες. Όποιος «κατέβηκε» στις συγκεντρώσεις αυτές, θα συνάντησε από κυρίες με ταγέρ και ηλικιωμένους άνδρες με γαλήνια πρόσωπα, μέχρι εναλλακτικούς νέους, μουσάτους με τζίβες.
Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε την πρώτη μέρα της συγκέντρωσης το μεγάλο πανό στα χρώματα της ισπανικής σημαίας που έγραφε στην ίδια γλώσσα: «Ξυπνήσαμε! Τι ώρα είναι; Ώρα να τους διώξουμε!». Την επόμενη μέρα ακολούθησαν άλλα δυο, ενδεχόμενοι «πυροδότες» γαλλικών και ιταλικών αντιδράσεων, τα οποία με φόντο τις ανάλογες σημαίες έγραφαν: «Οι Γάλλοι κοιμούνται. Ονειρεύονται το Μάη του ’68!» και «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Ιταλούς!», αντίστοιχα.Σίγουρα οι συγκεντρώσεις αυτή είχαν πολλές πρωτοτυπίες. Μια -και αρκετά ελπιδοφόρα- από αυτές ήταν ότι ακόμη και ο «συνήθης» κόσμος της Αριστεράς ή των διαδηλώσεων, για πρώτη φορά βρισκόταν σε τόσο άγνωστο περιβάλλον! Αν και λόγω μαζικότητας, ήταν φυσικό να «πέσει» σε κάποιο γνωστό από το χώρο εργασίας, τη σχολή, ή την παρέα, κοινός τόπος ήταν ότι δίπλα του ήταν πολύς κόσμος που συναντούσε για πρώτη φορά. Κόσμος ο οποίος ενωνόταν στην οργή, στη μούντζα προς τη Βουλή, στο «φτάνει πια», στη διάθεση και όρεξη για μια αλλαγή, στον παλμό των συνθημάτων.
«Πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από δώ»
Ευρηματικά συνθήματα, κάποια αυτοσχέδια, κάποια ξανακουσμένα ήταν ενδεικτικά του κλίματος και την έντασης: “εεε-οοο, πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω. ΟΥΣΤ!», «κλέφτες- κλέφτες», «και α και ου, γ… το ΔΝΤ». Κάποια άλλα συνθήματα αποτύπωσαν τη διάθεση του κόσμου, η οποία πέρα από το στόχο να «τους διώξει», επιλέγει και το μέσο: «δε σας θέλει ο λαός, ελικόπτερο και μπρος», «μια νύχτα μαγική, σαν την Αργεντινή να δούμε σε ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί», «ένα ελικόπτερο για κάθε υπουργό και για τον Πάγκαλο φαλαινοθηρικό!». Άλλα με χιούμορ: «Γιωργάκη, μ…, δεν ήρθαμε για πλάκα», «οε-οε-οε, ο Γιωργάκης με φόρμα ριγέ, για να κάτσει καλά, για να βάλει μυαλό, 10 χρόνια στον Κορυδαλλό». Από τα συνθήματα δε θα μπορούσε να λείπει το «αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι», δείχνοντας τη στοχοποίηση του κόσμου προς τα γνωστά «παπαγαλάκια». Τα συνθήματα συνοδεύονταν από ήχους κρουστών, καραμουζών, κουταλιών πάνω σε τηγάνια και κατσαρόλες και, φυσικά, από παλαμάκια. Δεν έλειψαν «έξυπνα» σλόγκαν τυπωμένα ή γραμμένα πάνω σε πανό, μπλούζες και πλακάτ, όπως «Δε θα γίνουμε καμαριέρες κανενός».
Στις πλατείες όλης της χώρας
Οι ίδιες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν σε δεκάδες άλλες πόλεις της χώρας με μεγάλη μαζικότητα. «Αγανακτισμένοι» συγκεντρώθηκαν στο Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη, την Πλατεία Γεωργίου στην Πάτρα, την Πλατεία Ελευθερίας στο Ηράκλειο. Ακόμη στη Βέροια, την Φλώρινα, την Καβάλα, την Ξάνθη, τα Γιάννενα, την Άρτα, την Πάργα, την Λάρισα, τον Βόλο, τον Πύργο, την Τρίπολη, το Ρέθυμνο, τα Χανιά, τον Αγ. Νικόλαο, την Λευκάδα, την Ζάκυνθο, την Κέρκυρα.
Συνέχεια και προσπάθεια οργάνωσης
Η συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων απτόητων πολιτών στο Σύνταγμα συνεχίστηκε την Πέμπτη 26/5, για δεύτερη συνεχή ημέρα και παρά την καταρρακτώδη βροχή. Ιδιαίτερα θετικό είναι το γεγονός ότι από την πρώτη ημέρα της συγκέντρωσης στήθηκε μικροφωνική, όπου γύρω της συγκεντρώθηκαν αρκετοί, πραγματοποιώντας μια πολύωρη συζήτηση, κάτι σαν συνέλευση -με μεγάλο ακροατήριο- στην οποία ο καθένας μπορούσε να πει ελεύθερα τη γνώμη του. Η ίδια συνέλευση επαναλήφθηκε και την δεύτερη μέρα (και καθορίσθηκε να γίνεται κάθε επόεμνη μέρα στις 21:00), όπου βάσει ανοιχτού καταλόγου ομιλητών θα ακούγονται όλες οι απόψεις. Η όλη κίνηση έχει κάνει σημαντικά βήματα οργάνωσης, καθώς συστάθηκαν ομάδες εργασίας, στις οποίες καλείται όποιος θέλει να συμμετάσχει εθελοντικά για την περαιτέρω δικτύωση και στήριξη της κίνησης. Κοινή παραδοχή ότι είναι απαραίτητη τόσο η συνέχεια σε αυτό τον αγώνα, όσο και η περαιτέρω οργάνωση και συζήτηση έτσι ώστε να διαμορφωθούν αιτήματα και στόχοι. Από τις τοποθετήσεις στις μέχρι τώρα συνελεύσεις, μπορούμε να καταγράψουμε ως κοινό στόχο το «να ρίξουμε αυτή την κυβέρνηση, να φύγει το μνημόνιο και η Τρόικα». Τα διαδικτυακά γκρουπ -και όχι μόνο- έχουν εμπλουτίσει το όνομα «Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα» με την προσθήκη «κάθε μέρα».
Θεσσαλονίκη: «Ήρθαμε, ώρα να φύγετε…»
Απόγευμα Τετάρτης και ο κόσμος ήταν συνεπής στο ραντεβού. Δεν ήταν ο γνωστός κόσμος της Αριστεράς. Το ραντεβού ήταν στις 6 μ.μ., στο Λευκό Πύργο και στις 6.20 μ.μ. ήμασταν 3.500-4.000 άνθρωποι. Στις 7.30 μ.μ. φτάσαμε και ξεπεράσαμε τους 10.000. Αδιαχώρητο! Ήταν κόσμος απ’ όλες τις ηλικίες, που μπορεί και να μην είχε ξανακατέβει στους δρόμους, κυριαρχούσε όμως η νεολαία. Ένα περιφερόμενο αυτοσχέδιο ξύλινο ξυπνητήρι έδινε ραντεβού για τις 8 μ.μ. Όταν σήμανε η παραλιακή λεωφόρος είχε κλείσει πλέον από το πλήθος του κόσμου. Την αρχική αμηχανία διαδέχτηκαν συνθήματα όπως: «Η δημοκρατία γεννήθηκε εδώ, δεν την ξεπουλάμε, ανήκει στο λαό», «Πεινάμε, την Τρόικα θα φάμε», «Δεν σας θέλει ο λαός, ελικόπτερο και μπρος».
Κατσαρόλες και ταμπούρλα έδιναν το ρυθμό. Χρυσαυγίτες και παρεκκλησιαστικοί προσπαθούν να γίνουν διακριτοί, αλλά το πλήθος τους απομονώνει. Η οργανωμένη Αριστερά είναι εκεί και με μεγαλύτερη ή μικρότερη αμηχανία ενώνεται με το πλήθος. Μετά τις 8.30 αρχίζει μια εντυπωσιακή συνέλευση με μοναδικό εργαλείο μια περιφερόμενη ντουντούκα που περνάει από εκατοντάδες χέρια. Ο μέσος όρος της ηλικίας των συμμετεχόντων δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ήταν έως τριάντα χρονών. Ετερόκλητες ολιγόλεπτες τοποθετήσεις όπου κυριαρχούσε η οργή, η αγανάκτηση και η αποφασιστικότητα. Ο δημόσιος διάλογος έγινε ιδιαίτερα γόνιμος. Η συνέλευση τελείωσε μετά τις 2 τα ξημερώματα και το ραντεβού ορίστηκε για την Πέμπτη στις 6 το απόγευμα. Η ομάδα καθαριότητας που είχε στηθεί μάζεψε όλα τα σκουπίδια και κάποιοι αποφάσισαν να μείνουν έως το επόμενο απόγευμα.
Την Πέμπτη φτάσαμε τους 5.000. Στην είσοδο του Λευκού Πύργου κυριαρχεί ένα πανό «Πωλείται». Η συνέλευση ήταν πιο μαζική και πιο ώριμη. Αυτή τη φορά είχε εγκατασταθεί και μικροφωνική. Ο κόσμος ήταν αποφασισμένος να συζητήσει. Υπήρχε η οργή και η αγανάκτηση της πρώτης μέρας μαζί με τον προβληματισμό πώς θα προχωρήσουμε από ‘δω και πέρα. Στις τοποθετήσεις υπήρχε ιδιαίτερη έμφαση στη στοχοποίηση του πολιτικού συστήματος και ιδιαίτερα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και τις δύο βραδιές ήταν συγκινητική η παρουσία μιας νεαρής κωφάλαλης κοπέλας που τοποθετήθηκε μέσω γραπτών μηνυμάτων από το κινητό της στη συνέλευση και με χειρονομίες οργάνωσε παρατεταμένα χειροκροτήματα ή και γιουχαΐσματα για την κυβέρνηση και τους τροϊκανούς. Οι συζητήσεις και τις δύο μέρες έγιναν με ιδιαίτερη πειθαρχία, σεβασμό στο χρόνο και στην άποψη, κάτι που δύσκολα συναντάμε στις γνωστές συνελεύσεις-συζητήσεις της Αριστεράς.
Υ.Γ. «Οι Αθηναίοι θα δουν τα ελικόπτερα να πετούν πάνω απ’ το Μαξίμου. Εμείς οι υπόλοιποι, οι άτυχοι, θα τα δούμε μόνο από την τηλεόραση και το δελτίο ειδήσεων θα το σχολιάζει
ο Πρετεντέρης…»
Κρήτη: Με παλμό
Πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται και στις πλατείες της Κρήτης με συνθήματα κατά της Τρόικας και του Μνημονίου. Περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι βρέθηκαν στο Ηράκλειο την Τετάρτη όπου στήθηκε συναυλία με τον Ross Daly και άλλους μουσικούς. Στο χώρο λειτούργησε κοινωνική κουζίνα ενώ στήθηκαν και αντίσκηνα από διαδηλωτές που είχαν την πρόθεση να κατασκηνώσουν στην Πλατεία Ελευθερίας. Η δεύτερη μέρα βρήκε ξανά γεμάτη την πλατεία ενώ πλέον η κινητοποίηση έχει αρχίσει να παίρνει «συνελευσιακό» χαρακτήρα με τη δημιουργία ανοιχτής οργανωτικής επιτροπής για διάφορες δράσεις. Αποφασίστηκαν ενέργειες ενημέρωσης των πολιτών αλλά και η οργάνωση ενός ανοιχτού κοινωνικού ιατρείου από γιατρούς και φοιτητές ιατρικής ως απάντηση στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κρήτη στον τομέα της Υγείας.
Μικρότερες σε συμμετοχή αλλά με την ίδια δυναμική είναι οι συγκεντρώσεις σε Χανιά και Ρέθυμνο όπου επίσης εκατοντάδες ανθρώπων δίνουν ραντεβού στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς και στην πλατεία Αγνώστου Στρατιώτη αντίστοιχα.
Μ.Δ.
Πάτρα: «Ποιος είναι εδώ; Εμείς!»
Τετάρτη, επτά και τέταρτο το απόγευμα στην Πλατεία Γεωργίου. Οι πρώτοι «αγανακτισμένοι» της Πάτρας είναι ήδη εκεί, είναι συνεπείς στο κάλεσμα των 19:00 και είναι πάνω από τρεις χιλιάδες.
Μπαίνοντας στην πλατεία, αισθάνεσαι να ψηλώνεις δέκα πόντους. Νεολαία, ηλικιωμένοι, νέοι γονείς με τα παιδιά τους στα καροτσάκια, πενηντάρηδες, ποδηλάτες, παιδιά με τα σκυλιά τους: κλίμα ενθουσιώδες και γιορτινό, και ο κόσμος συνεχίζει να έρχεται από κάθε γωνιά της πόλης.
Πρώτη φορά –έπειτα από πολύ καιρό– βλέπεις τόσα χαμόγελα ανακατεμένα με οργή και θυμό: «Κοιμόμαστε. Πρέπει να ξυπνήσουμε. Φτάνει πια!». «Να φύγουν, δεν πάει άλλο. Τόσα χρόνια τους ψηφίζουμε. Καλά να πάθουμε. Μας ρήμαξαν», ακούς στα πηγαδάκια.
Αγκαλιές και φιλιά από κόσμο που είχε να βρεθεί χρόνια, οικογένειες ολόκληρες δίνουν το «παρών», και κόσμος συνεχίζει να καταφθάνει.
Σε τούτη τη συγκέντρωση, τίποτα δεν θυμίζει τη λυπητερή και πένθιμη ατμόσφαιρα των τελευταίων απεργιακών συγκεντρώσεων στην Πάτρα, πιο καταθλιπτική κι από τον επιτάφιο. Αν και η συγκέντρωση είναι γενικά σιωπηλή, χωρίς πολλά συνθήματα και πανό, η βουή από τις συζητήσεις των συγκεντρωμένων πολιτών δίνει παλμό, υπάρχει ζωντάνια.
Εδώ δεν θα δεις τους «γνωστούς» πρασινο-γαλάζιους «δραγουμάνους», μαζί με τις γλοιώδεις χαιρετούρες τους – αν και κάποιοι, λίγοι, τόλμησαν να εμφανιστούν για να βγουν φωτογραφία, δηλώνοντας… άσχετοι με το έγκλημα.
Η πλειοψηφία των παρευρισκόμενων μάλλον κατεβαίνει σε διαδήλωση για πρώτη φορά και το χαίρεται.
Η ώρα περνά και η πλατεία είναι γεμάτη: 7.000 Πατρινών δίνουν σταθερά το «παρών», για ώρες, από την πρωτεύουσα της φτωχότερης περιφέρειας της Ευρώπης, από την πρωτεύουσα του «πράσινου ήλιου».
Στο πάνω μέρος της πλατείας, από μια μικρή ντουντούκα, πολίτες παίρνουν το λόγο. Σκέψεις, προτάσεις, ενοχές, ελπίδες και απαισιοδοξία, μία κοινή αποστροφή: «Να φύγουν». Οι πολίτες δίνουν την απάντηση στους «αριστερούς» κομπλεξισμούς κάθε απόχρωσης, που ήρθαν στην πλατεία να κόψουν κίνηση γκρινιάζοντας για τον «απολίτικο χαρακτήρα» της κινητοποίησης και κάνοντας παρατηρήσεις – μήπως η Αριστερά είναι η πρώτη που πρέπει επιτέλους να ξυπνήσει;
Οι… «επικίνδυνοι» σ. του ΚΚΕ, από την άλλη, μάζεψαν τους λιγοστούς ανθρώπους, που προσήλθαν για τη βιβλιοπαρουσίαση που είχαν προγραμματίσει στο Μέγαρο Λόγου & Τέχνης, και τους πήγαν έναν δρόμο παραπάνω, στο βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής, γιατί «αυτό το πλήθος των αγανακτισμένων είναι ακίνδυνο για το σύστημα», όπως μας πληροφόρησαν.
Το ραντεβού της επομένης, ήταν αρκετά πιο υποτονικό. Η βροχή από νωρίς το μεσημέρι φαίνεται ότι απέτρεψε πολλούς να κατέβουν στην πλατεία.
Στη συνέλευση που έγινε εν μέσω βροχής, μια κυρία ζήτησε να πάρει πρώτη το λόγο.«Χαίρομαι που είμαι μαζί σας κι απόψε και λυπάμαι ταυτόχρονα. Τα λεφτά μας, δισεκατομμύρια, τα κλέψανε. Όλοι τους, όλες οι κυβερνήσεις. Είμαι σύζυγος, μητέρα και γιαγιά, και πονάω. Αν πονάτε κι εσείς, δείξτε το» είπε.
Συνεχίζεται…
Είπαν
Προσπαθώ να ενώσω τη φωνή μου με όλους αυτούς που πιστεύουν ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Ενισχύω την κίνηση με τη στάση και την παρουσία μου εδώ. Προσπαθώ να ενώσω τη φωνή μου στις συνελεύσεις που γίνονται κάθε μέρα, να δώσω και εγώ την άποψή μου και να κινήσουμε κάπως τα πράγματα προς μια διαφορετική μορφή.
Γιάννης (φοιτητής)
Κάποια στιγμή ο λαός έπρεπε να ξυπνήσει, και φαίνεται ότι γίνεται σιγά σιγά . Και η οργή δεν πρέπει να σταματήσει σε μια διαδήλωση, πρέπει να εκφραστεί και στις κάλπες, γιατί τα ξεχνάμε.
Μαρία
Είμαστε αγανακτισμένοι, όπως λέει και ο σκοπός της συγκέντρωσης, γιατί δεν αντέχουμε την κοροϊδία στα μούτρα μας, φτάνει πια. Η αλητεία έχει φτάσει πλέον στα όρια. Είναι ξεδιάντροποι πλέον. Πέρα από πολιτικές σκοπιμότητες, διαπιστώνουμε ότι το πολιτικό σύστημα, είναι πλέον σάπιο.
Ιωάννα
Πιστεύω ότι αυτοί που κλέψανε τα χρήματα του ελληνικού λαού, που ξεπουλάνε και ιδιωτικοποιούνε μέχρι το νερό που πίνουμε, είναι αναγκαίο να φύγουν κλοτσηδόν από τη χώρα. Και αυτό είναι ένα αίτημα που μπορεί να αγκαλιάσει όλες τις ανάγκες του κόσμου.
Πάρης (φοιτητής ΑΣΟΕΕ)
Ήρθαμε να συμβάλουμε σε αυτή τη προσπάθεια. Και ήταν πολύ ωραίο που ήταν αυθόρμητο όλο αυτό, χωρίς κόμματα, καπελάκια και ταμπέλες. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει εδώ και πολύ καιρό. Όλοι το βιώνουμε στις οικογένειές μας. Να φύγει η κυβέρνηση και παράλληλα να υπάρξει συνολική αλλαγή.
Έλλη (φοιτήτρια ψυχολογίας)
Δεν πάει άλλο και το βιώνουμε ο καθένας προσωπικά. Υπάρχει ανασφάλεια, για το τι θα κάνουμε, τώρα που τελειώνουμε τις σχολές μας, με την ανεργία. Να φύγουν!
Έμμα
Είμαι εδώ για το μέλλον των παιδιών μας. Αν καταστρέψουν τη γενιά μας, ας είναι. Αλλά πώς μπορείς να ανεχτείς να καταστρέφουν το μέλλον των παιδιών σου; Ζητάμε την ευημερία των πολιτών. Καλύτερη ζωή για εμάς, λιγότερα κέρδη για αυτούς.
Βασίλης
Με εξοργίζει η αδικία. Θέλουμε ίση μεταχείριση για όλους. Και να φέρουν τα λεφτά πίσω. Όλα, μέχρι πέμπτης γενεάς.
Αναστασία
Με εξοργίζει που δεν έχουν καν την τόλμη να ξεμυτίσουν. Αυτοί που έχουνε κλέψει να φέρουν τα λεφτά πίσω. Να υπάρχει δικαιοσύνη. Ο Ψωμιάδης που χρωστά εκατομμύρια είναι έξω και εσένα για 400 ευρώ σε βάζουν φυλακή.
Θεόδωρος
Το μήνυμα που στέλνει ο κόσμος απευθύνεται συνολικά στο πολιτικό σύστημα εκτός και εντός συνόρων. Το αίσθημα της αδικίας είναι απίστευτο. Απίστευτο! Κανένας πολιτικός δεν δανείστηκε ούτε μια δεκάρα για σένα και για μένα. Όλα τα χρήματα πήγαν στους πλουτοκράτες. Η Ελλάδα δεν ωφελήθηκε ούτε μια δραχμή από αυτά τα λεφτά.
Σταύρος Ζαλμάς (ηθοποιός)
Γιατί κατέβηκα; Γιατί μετά από 25 χρόνια δουλειάς, βρέθηκα απολυμένη. Πρέπει να μην εξοντώσουν τον ελληνικό λαό, εκτός αν θέλουν να φύγουν οι Έλληνες και να δουλεύουν ρομπότ.
Γεωργία
