του Δημήτρη Κοδέλα
Η σύμπτωση των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών με τις ευρωεκλογές και με μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο καθορίζει και υπονομεύει σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα των πρώτων.
Η κομματικοποίηση των δημοτικών εκλογών είναι έντονη με παρατάξεις που αυτοχαρακτηρίζονται ως ανεξάρτητες ή πολυσυλλεκτικές αλλά λειτουργούν εμφανώς ή πιο κεκαλυμμένα ως τοπικοί μηχανισμοί των κομμάτων του πολιτικού συστήματος ή παραγόντων που με πρόκριμα τις τοπικές εκλογές θέλουν να παίξουν έναν ρόλο αργότερα. Απαξιωμένο στην κοινωνική συνείδηση, το κομματικό πολιτικό σύστημα επιχειρεί να ανακτήσει μια επαφή με την κοινωνία και να αποσπάσει ακροατήρια αντιμετωπίζοντας τις δημοτικές παρατάξεις ως μαζικούς χώρους ψαρέματος ψηφοφόρων.
Αυτού του τύπου η κομματικοποίηση, μαζί με το γενικότερο κλίμα κοινωνικής υποχώρησης και αποδιάρθρωσης, έχουν οδηγήσει και σε μια μεγάλη αποπολιτικοποίηση των εκλογών. Η πολιτική συρρικνώνεται έως εκεί που δεν ενοχλεί ή και υπηρετεί τους κομματικούς σχεδιασμούς. Η σύμπνοια των μεγάλων κομμάτων στα βασικά προβλήματα της χώρας, των περιφερειών και των δήμων έχει περιορίσει τα πολιτικά επίδικα.
Η διαχείριση απορριμμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις και η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, η εκχώρηση αρμοδιοτήτων με την παράλληλη υποχρηματοδότηση και μετατροπή της αυτοδιοίκησης σε φοροεισπράκτορα, είναι μόνο κάποια ενδεικτικά ζητήματα για τα οποία δεν θα ακούσει κανείς να γίνεται αντιπαράθεση. Το μόνο που απομένει είναι οι τεράστιες φωτογραφίες των υποψήφιων δημάρχων και εξαιρετικά τοπικές προτάσεις διαχείρισης κάποιων προβλημάτων.
Στους εκλογικούς συνδυασμούς, και κυρίως στις εκλογές για ανάδειξη τοπικών συμβουλίων, συμμετέχουν και αξιόλογοι και έντιμοι άνθρωποι που αναζητούν διέξοδο συμμετοχής στα τοπικά τεκταινόμενα. Όμως οι περισσότεροι κρατούν αποστάσεις και νιώθουν αποκλεισμένοι από την πολιτική διαδικασία έτσι όπως αυτή διεξάγεται. Η έλλειψη χώρων και τρόπων συνεννόησης και συνύπαρξης των δημιουργικών φωνών βοά. Το ίδιο και η στρεβλή πολλές φορές σχέση των πολιτών με τους τοπικούς θεσμούς. Γιατί όταν οι πολίτες (είτε είναι ένας σύλλογος γονέων, είτε το τοπικό συμβούλιο ενός χωριού) δεν ζητούν, διεκδικούν ή και απαιτούν, συλλογικά και αυθεντικά, τότε καταλήγουμε στη δημιουργία παραγόντων που διαμεσολαβούν και πουλάνε ως εξυπηρέτηση ή ρουσφέτι τα αυτονόητα, απαιτώντας φυσικά και την κατάλληλη εκλογική ανταπόδοση…
Όπως και να έχει, και με τις πολλές ιδιομορφίες και ιδιαιτερότητες που παρουσιάζουν οι τοπικές εκλογές, χρειάζεται αντίσταση στην κομματική χειραγώγηση, στην εμπέδωση ενός κλίματος «κανονικότητας» και στην προσπάθεια η κοινωνία να ακρωτηριάσει και να προσαρμόσει τις ανησυχίες, τις ανάγκες και τις όποιες εναλλακτικές δυνατότητες.
