Ο Αλ. Τσίπρας στο πρόσφατο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του, δήλωσε ότι αποτελεί «βεβαιότητα» η έξοδος από το μνημονιακό καθεστώς και περιέγραψε με τα πιο χαρούμενα χρώματα τη σημερινή πραγματικότητα και την προοπτική της χώρας.
Είναι σύνηθες φαινόμενο βέβαια από την πρωτοχρονιά του 2011 μέχρι σήμερα, στην αρχή κάθε έτους να εκφωνούνται τέτοιου είδους διαγγέλματα. Σε αυτά, συνήθως τονίζονταν οι θυσίες του ελληνικού λαού, αρθρώνονταν ορισμένες δικαιολογίες για τα σκληρά αλλά αναπόφευκτα μέτρα και πάντα εξαγγέλλεται η έξοδος από την κρίση και τα μνημόνια.
Η πρωθυπουργία Τσίπρα συνοδεύεται όμως από την αναβάθμιση του μνημονιακού ψέματος και αυτό δεν αποτελεί υπερβολή. Τα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης διαθέτουν αρκετή εμπειρία από πολιτικές σχολές που συνήθιζαν όχι απλώς να κάνουν το μαύρο άσπρο, αλλά και να το διαφημίζουν σαν το πιο ολόλευκο από κάθε άλλο χρώμα.
Έτσι, η σημερινή αφήγηση έχει περάσει σε νέο στάδιο. Η κοινωνική πραγματικότητα διαστρέφεται πλήρως και τα μέτρα που κατά καιρούς παίρνονται, δεν παρουσιάζονται πια ακριβώς ως οδυνηρά και αναπόφευκτα. Αντίθετα, διαφημίζονται σαν μέτρα που φέρνουν κοινωνική δικαιοσύνη, πλήττουν τους ισχυρούς και ευνοούν τους αδύναμους. Η δε κοινωνία εμφανίζεται ικανοποιημένη ή και ενθουσιασμένη από την κυβέρνηση που εργάζεται για το καλό της χώρας.
Το 2018 μόνο στρωμένο με ροδοπέταλα δεν είναι, σε διάφορα πεδία. Ο ταυτόχρονος χειρισμός του κοινωνικού ζητήματος, της οικονομικής καθήλωσης, των γεωπολιτικών επιπλοκών είναι δύσκολος για όσους νομίζουν ότι τα πάντα είναι θέμα τακτικισμών και παίγνια μικροπολιτικής
Οι «λεπτομέρειες» που ξεχνιούνται
«Σήμερα επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας, μια βεβαιότητα» είπε ο Αλ. Τσίπρας και συνέχισε: «Ο χρόνος που έρχεται θα είναι χρόνος ορόσημο για τη χώρα. Μετά από σχεδόν μια οκταετία, βγαίνουμε επιτέλους από τα μνημόνια και ανασαίνουμε. Αφήνουμε πίσω μας οριστικά την εποχή της επιτροπείας, των σκληρών μέτρων και των ταπεινώσεων» ενώ συμπλήρωσε: «Το καθεστώς που επιβλήθηκε στη χώρα το 2010, το 2018 επιτέλους τελειώνει».
Το αφήγημα αυτό αφαιρεί από την πραγματικότητα τόσες πλευρές που δεν αφήνει τίποτα στη θέση της. Καταρχάς, το Μαξίμου έχει να δώσει κι άλλες εξετάσεις στο πεδίο της οικονομίας και των μέτρων που πρέπει να ληφθούν, κάτι που συστηματικά αποκρύπτεται. Πολυνομοσχέδια, προαπαιτούμενα, ιδιωτικοποιήσεις, ρυθμίσεις σε διάφορους τομείς είναι σε αναμονή. Οι πλειστηριασμοί και το πλήρες ξεπούλημα της κατοικίας είναι από μόνο του ένα κεφάλαιο δύσκολο και επικίνδυνο για την κυβέρνηση.
Δεύτερον, στην Ευρώπη η κατάσταση παραμένει ρευστή, οι συμμαχίες αναδιατάσσονται, η Γερμανία είναι μπροστά σε επιλογές πολιτικών και στρατηγικής και, όσο κι αν οι κυβερνητικοί το ξορκίζουν, η τύχη μιας επί της ουσίας αποικιακής διοίκησης εξαρτάται κατεξοχήν από αυτές τις εξελίξεις.
Τρίτον, όλοι γνωρίζουν ότι τα σύννεφα που συσσωρεύονται στον γεωπολιτικό ορίζοντα είναι πολλά και σκοτεινά. Ήδη ελληνοτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό, Μακεδονικό δημιουργούν τριβές και αντιθέσεις (και στο εσωτερικό της κυβέρνησης) ενώ τα σοβαρότερα γεγονότα είναι μπροστά μας. Ας μην ξεχνάμε ότι αρκετές κυβερνήσεις μεταπολιτευτικά (Μητσοτάκης, Καραμανλής ) έπεσαν κυρίως από την επίδραση αυτού του παράγοντα, ενώ κι άλλες (Σημίτης κ.λπ.) πέρασαν έντονους κλυδωνισμούς.
Η πολιτική «επενδύω στον Τραμπ και τις ΗΠΑ για να έχω μια ομπρέλα προστασίας» έχει ήδη δείξει τα όριά της και θα δοκιμαστεί ακόμα πιο σκληρά. Το κακό είναι ότι από αυτές τις ακροβασίες δεν κινδυνεύει η κυβέρνηση αλλά η ίδια η χώρα και ο λαός.
Το 2018 μόνο στρωμένο με ροδοπέταλα δεν είναι, σε διάφορα πεδία. Ο ταυτόχρονος χειρισμός του κοινωνικού ζητήματος, της οικονομικής καθήλωσης, των γεωπολιτικών επιπλοκών είναι δύσκολος για όσους νομίζουν ότι τα πάντα είναι θέμα τακτικισμών και παίγνια μικροπολιτικής. Η μοναδική βεβαιότητα είναι ότι η φθορά όσων κυβερνούν (ή νομίζουν ότι κυβερνούν) θα μεγαλώνει διαρκώς, καθώς καμιά κοινωνική συναίνεση δεν μπορεί να δημιουργηθεί στο έδαφος της συντελούμενης κοινωνικής καταστροφής.
Και «πρώτη κυρία» έχει το success story
Το Μαξίμου έτοιμο να αξιοποιήσει οτιδήποτε
Το περιεχόμενο της συνέντευξης της «πρώτης κυρίας» Μπέττυς Μπαζιάνα στη φιλοκυβερνητική Εφημερίδα των Συντακτών, έχει μικρότερη σημασία από το ίδιο το γεγονός της επιλογής να την παραχωρήσει.
Η ίδια η εφημερίδα, παρουσιάζοντας τη συνέντευξη γράφει: «Είναι πολύς καιρός, σχεδόν χρόνια, που η Εφημερίδα των Συντακτών επαναφέρει κατά διαστήματα το αίτημα για μια συνέντευξη στην Μπέττυ Μπαζιάνα. Στη διάρκεια μιας περιόδου με έντονα πολιτικά γεγονότα, εκείνη δεν έβρισκε κανένα λόγο να μιλήσει, δεν αναγνώριζε κανένα “ρόλο” που θα της επέβαλε να τοποθετηθεί ως σύντροφος του πρωθυπουργού. Ούτε τώρα επιλέγει, όπως λέει, να μιλήσει ως έχουσα ρόλο αλλά ως πολίτης»!
Οι αστειότητες ότι η εφημερίδα παραχώρησε 4 σελίδες για να μιλήσει μία «πολίτης» δεν χρήζουν σχολιασμού. Ούτε και το «γλείψιμο» (λυπούμαστε αλλά δεν βρίσκουμε καλύτερο όρο) προς την «πρώτη κυρία» ότι έως τώρα από σεμνότητα και έλλειψη ρόλου δεν μιλούσε παρά τις πολλές προσπάθειες τις εφημερίδας.
Εκείνο που αξίζει να σχολιαστεί είναι το γεγονός ότι τώρα επιλέγεται να χρησιμοποιηθεί και η σύζυγος του πρωθυπουργού στο πολιτικό παιχνίδι. Ή, διαφορετικά, να «καεί» το –έως τώρα χρησιμοποιούμενο– όπλο της σεμνής, σιωπηλής, διακριτικής κ.λπ. συζύγου για να δοκιμαστεί ένας διαφορετικός ρόλος της.
Το γεγονός από μόνο του αναδεικνύει τη δυσκολία στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση και την προσπάθεια να πιαστεί από οτιδήποτε προκειμένου να αντιμετωπίσει την αρνητική εικόνα που επιφέρει η πολιτική της και οι συνέπειές της στους (πραγματικούς) πολίτες.
Οι προηγούμενοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί είχαν αποφύγει την εμπλοκή των συζύγων στην πολιτική αντιπαράθεση. Τα επιχειρήματα ότι εκείνες δεν είχαν πολιτικό λόγο ενώ η «Μπέττυ» διαθέτει, είναι επίσης αστεία. Όλοι γνωρίζουν πώς μπορεί να «στηθεί» και να φιλοτεχνηθεί μια συνέντευξη οποιουδήποτε προσώπου ανάλογα με τις επιδιώξεις όσων εμπλέκονται.
Η συνέντευξη της Μπ. Μπαζιάνα δείχνει ότι για μια ακόμα φορά ότι το πρωθυπουργικό περιβάλλον δεν «κωλώνει» πουθενά και αξιοποιεί οτιδήποτε κρίνει ότι ίσως βοηθήσει για να κρατηθεί στην εξουσία. Ή στην… κυβέρνηση αν προτιμάτε, αφού για μια φορά ακόμα ακούσαμε ότι οι δύο έννοιες διαφέρουν.
Το περιεχόμενο της συνέντευξης; Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόδωσε, δεν είπε ψέματα, δεν εξαπάτησε… Εδώ γελάνε. Ή κλαίνε, όπως η κα Μπαζιάνα λέει ότι κάνει κάθε 5 Ιουλίου, αλλά ταυτόχρονα πιστεύει ότι σιγά-σιγά θα παρθούν πίσω τα αντιλαϊκά μέτρα (εδώ συναγωνίζεται το σύζυγο στο δούλεμα). Κατά τα άλλα, η «πολίτης» δηλώνει έτοιμη να πέσει από τα σύννεφα στους… δρόμους αν υποψιαστεί ότι κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ επωφελούνται από την παραμονή του στη διακυβέρνηση.
Ενδιαφέρον όμως για την ποιότητα της παρέας που «κυβερνά» έχει και η υποδοχή της συνέντευξης από τα κυβερνητικά στελέχη που σε ένα ρεσιτάλ μικροπρέπειας σπεύδουν να χαιρετίσουν όσα είπε η σύζυγος του μεγάλου ηγέτη… Ήδη ο Γ. Κατρούγκαλος την παρομοίωσε με τις κυρίες Ομπάμα και Μακρόν, οι Σπίρτζης, Φάμελλος συμφώνησαν με τα λεγόμενά της, ενώ ο κατάλογος θα συμπληρωθεί σίγουρα και από άλλους.
Το άσυλο και το δούλεμα
Ενδεικτικοί για την προπαγανδιστική τακτική του Μαξίμου, είναι οι πρόσφατοι χειρισμοί στην υπόθεση του ασύλου που δόθηκε από τη Δευτεροβάθμια Επιτροπή στον έναν από τους 8 Τούρκους αξιωματικούς. Ενώ οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι η κίνηση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής να ζητήσει αναστολή της απόφασης για άσυλο είναι αποτέλεσμα των πιέσεων της Τουρκίας, όπως εκφράστηκαν και κατά την τελευταία επίσκεψη Ερντογάν, η κυβέρνηση προσπαθεί και πάλι να κάνει το μαύρο άσπρο.
Οι δικηγόροι του ελληνικού δημοσίου κατέθεσαν χθες υποστηρίζοντας ότι πρέπει να ανασταλεί η χορήγηση άσυλου στον Τούρκο στρατιωτικό. Επικαλέστηκαν μάλιστα, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, λόγους δημοσίου συμφέροντος επειδή, όπως υποστήριξαν, κινδυνεύουν να διαταραχθούν οι σχέσεις με την Τουρκία αν δοθεί άσυλο στον αξιωματικό.
Παρ’ όλα αυτά, ο υπουργός Δικαιοσύνης Στ. Κοντονής σχολίασε ότι το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής «είχε κάποιες ενστάσεις» για αυτό και ζήτησε την αναστολή. Είπε μάλιστα: «και ο Τούρκος αξιωματικός θα έκανε το ίδιο εάν η δευτεροβάθμια επιτροπή δεν του έδινε άσυλο». Θαυμάστε επιχείρημα! Ο αξιωματικός φυσικά και θα έκανε το ίδιο γιατί έχει συμφέρον να πάρει άσυλο, το θέμα είναι γιατί η κυβέρνηση προσφεύγει κατά της απόφασης. Αυτό φυσικά συνειδητά αποφεύγουν να το εξηγήσουν τόσο ο Γ. Μουζάλας όσο και ο Στ. Κοντονής, αλλά αφήνουν τους δικηγόρους να το λένε όσο πιο κομψά μπορούν.
Στην ίδια ρότα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος που το μόνο που δεν είπε είναι ότι για το καλό του αξιωματικού το δημόσιο προσφεύγει κατά της απόφασης χορήγησης ασύλου… «Θα πρέπει η συγκεκριμένη υπόθεση εξαιτίας των λεπτών νομικών ζητημάτων που αφορά, να φτάσει μέχρι και τον τελευταίο βαθμό, δηλαδή να κριθεί από το διοικητικό εφετείο» είπε ο Δ. Τζανακόπουλος.
Δηλαδή οι (εντολοδόχοι της κυβέρνησης) δικηγόροι του δημοσίου καταθέτουν επισήμως ότι η απόφαση πρέπει να παρθεί όχι με βάση το ισχύον δίκαιο και τους νόμους, αλλά με κριτήριο να μη δυσαρεστηθεί ο Ερντογάν, απλώς επειδή πρέπει να πουν κάτι για να πάει η υπόθεση στο Εφετείο που ξέρει καλύτερα τα «λεπτά νομικά ζητήματα». Χρειάζεται άλλος σχολιασμός;
