Η γιορτή των αποκλεισμένων!
Ένα χρόνο μετά το μεγάλο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, στην καρδιά μιας χρονιάς που σημαδεύτηκε από την προσφυγιά εκατομμυρίων ανθρώπων, το πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης γίνεται και πάλι, από την 1η ως την 3η Ιούλη, ο τόπος συνάντησης, συζήτησης και διασκέδασης ντόπιων και ξένων, προσφύγων και μεταναστών, όπως συμβαίνει κάθε χρόνο από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 μέχρι σήμερα, παρά τις όποιες δυσκολίες και αντιξοότητες που ξεπερνιούνται πάντα με αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη και πολλή διάθεση από τη μεριά όσων συμμετέχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην προετοιμασία του.
Ακόμη και πέρυσι, όταν το προγραμματισμένο για τις 3-5 Ιούλη φεστιβάλ αναβλήθηκε προκειμένου να συμμετάσχουν όλοι οι συνδιοργανωτές του στον αγώνα για την επικράτηση του ΟΧΙ, και έπειτα αναβλήθηκε ξανά λόγω των εκλογών του Σεπτεμβρίου, κανείς και καμία δεν σκέφτηκε ότι η χρονιά θα περνούσε χωρίς αυτή τη διοργάνωση που εδώ και χρόνια πια αποτελεί σημείο αναφοράς για τα κινήματα, αλλά και για την ίδια την πόλη. Έτσι, το περσινό φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε τελικά τον Οκτώβρη, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, λίγα μέτρα πιο πέρα από έναν χώρο που έμελλε, μερικούς μήνες μετά, να φιλοξενεί πρόσφυγες εγκλωβισμένους στη χώρα μας εξαιτίας των τειχών που ύψωσε η Ευρώπη -με την αγαστή συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης πάντα.
Η προσφυγιά και η μετανάστευση είναι και ο κεντρικός άξονας του 19ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων ανοίγει με τη συνέλευση προσφύγων και μεταναστών από καταυλισμούς γύρω από τη Θεσσαλονίκη, ενώ και οι τρεις κεντρικές εκδηλώσεις σχετίζονται με τρεις διαφορετικές πτυχές του ζητήματος: τους πολέμους και τις αιτίες της προσφυγιάς, την αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης-Φρούριο, αλλά και την αναγκαία σήμερα εκπαιδευτική πολιτική της ένταξης, όλες τους με τη συμμετοχή πολιτικών και οικονομικών προσφύγων, αλλά και πολιτικών οργανώσεων.
Οι άλλες δύο κεντρικές εκδηλώσεις αφορούν την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και τέλος τις αναγκαίες εναλλακτικές για την κοινωνία και τα κινήματα απέναντι στα μνημόνια, την κρίση και την Ευρώπη. Το πρόγραμμα των 15 συνολικά εκδηλώσεων συμπληρώνεται από άλλα 7 εργαστήρια για την ποινικοποίηση των εργατικών κινητοποιήσεων, τις διώξεις των πολιτικών προσφύγων της ΑΤΙΚ, τα δικαιώματα στο χώρο της ψυχικής υγείας, τα κινήματα του νερού και του χρυσού, τη δίκη της Χρυσής Αυγής, την κυριακάτικη αργία, το γυναικείο ζήτημα, καθώς και 2 βιβλιοπαρουσιάσεις («Σεξουαλικότητα και Σοσιαλισμός» και «Στιγμές Σαλονίκης- Θερινές»).
Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ όμως σημαίνει και γιορτή πολιτισμού και ψυχαγωγίας. Έτσι, η μουσική, οι παραστατικές τέχνες, το ντοκιμαντέρ, έχουν κεντρική θέση τις τρεις αυτές μέρες. Στις δύο μουσικές σκηνές του Φεστιβάλ λοιπόν θα πάρουν μέρος 25 μουσικά συγκροτήματα, εθελοντικά και αλληλέγγυα, πράγμα άλλωστε που ισχύει για όσες και όσους συμμετέχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη διοργάνωση. Επιπλέον, το Φεστιβάλ θα φιλοξενήσει τέσσερις θεατρικές παραστάσεις, καθώς και άλλες τέσσερις performance χορού και θεάτρου με θέματα όπως η προσφυγιά, ο έρωτας, η εξουσία, η διαφορετικότητα, ενώ θα προβληθούν και τρία επιλεγμένα ντοκιμαντέρ παραγωγών της πόλης. Κοντά σε αυτά ο παιδότοπος, το τουρνουά ποδοσφαίρου, το βιβλιοπωλείο, το παζάρι ελεύθερης συνεισφοράς, οι κουζίνες αλληλεγγύης από κοινότητες μεταναστών και προσφύγων και φυσικά τα ταμπλό και τα τραπεζάκια από τις δεκάδες συλλογικότητες που συμμετέχουν στο φεστιβάλ, συμπληρώνουν το πολύχρωμο καλειδοσκόπιο που δημιουργείται κάθε στιγμή αυτής της γιορτής.
Μιας γιορτής που σπάει την απογοήτευση που μας επιβάλλει ο μονόδρομος της λιτότητας και αναζητά τους εναλλακτικούς εκείνους δρόμους για έναν κόσμο χωρίς σύνορα και εκμετάλλευση, για έναν «κόσμο που θα χωρά πολλούς κόσμους»!
Αντώνης Γαζάκης
