Του Θεόδωρου Τσελεπή
Είναι Πέμπτη ξημερώματα. Λίγες ώρες έχει που έληξε η Απεργία της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Στην τηλεόραση, ο Σταύρος Θεοδωράκης δήλωσε λίγο νωρίτερα: «Ήμουν στο ΠΑΣΟΚ ώς τα 16 μου. Ήταν πολύ παλιά, με διέγραψαν για τις επαναστατικές μου ιδέες και έχει πλέον παραγραφεί». Λέω να μη το σχολιάσω και χαλαστώ βραδιάτικα.
Ανοίγω τον υπολογιστή και διαβάζω: Τα love stories της πολιτικής – Νέοι έρωτες στο προσκήνιο. Ρεπορτάζ και φωτογραφίες από πιθανές ερωτικές σχέσεις του Σίμου Κεδίκογλου με μια οδοντίατρο και του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη με μια εφοπλίστρια. Παρακάτω: Η κοινή έξοδος της Αλεξίας Μπακογιάννη και του Ανδρέα Παπαδόπουλου που επιβεβαίωσε το δεσμό τους.
Ψάχνω να βρω κάτι για την απεργία. Δεν υπάρχει. Για τις καθαρίστριες και τους σχολικούς φύλακες. Τίποτα. Για τους απολυμμένους εκπαιδευτικούς. Ούτε λέξη.
Θυμώνω. Εξοργίζομαι. Η υπομονή μου τελευταία έχει φτάσει στα όριά της.
Θέλω δικαιοσύνη. Απαιτώ δικαιοσύνη. Θέλω στις εκλογές που έρχονται να συντριβούν, να εξαφανιστούν. Να πάρουμε εκδίκηση.
Δεν είναι μόνο η κρίση. Η φτώχεια, η ανεργία, η απελπισία.
Είναι που πρέπει να βάλουμε τέρμα σε τούτη τη συμμορία που κυβερνά τον τόπο τα τελευταία 40 χρόνια. Που θεωρεί πως γεννήθηκε για να κυβερνά για πάντα. Που δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της μακριά από υπουργεία και βουλευτικούς θώκους.
Αν παρακολουθήσει κανείς τον Βενιζέλο στη Βουλή, θα δεί όλη τη χυδαιότητα της εξουσίας στο πρόσωπό του. Πιστεύει πως μπορεί να κοροϊδεύει έναν ολόκληρο λαό. Να κουνά το δάχτυλο στην Αριστερά και να απειλεί.
Βλέπεις (όποτε μας κάνει τη χάρη να εμφανιστεί στη Βουλή) έναν ακροδεξιό μασκαρά που παριστάνει τον πρωθυπουργό, να γέρνει μάγκικα και να πουλά δήθεν τσαμπουκά στον Τσίπρα, μιλώντας με απαξίωση και χλευασμό.
Δεν είναι μόνο η πολιτική αντιπαλότητα. Δεν είναι μόνο τα πολιτικά εγκλήματα. Δεν είναι μόνο η ανθρωπιστική κρίση που προήλθε από την πολιτική της ακροδεξιάς συμμορίας που παριστάνει την κυβέρνηση.
Είναι όλη αυτή η χυδαιότητα. Υπουργοί σαν τον Κεδίκογλου, τον Βαρβιτσιώτη και τον Γεωργιάδη, ακόμα κι αν δεν υπήρχε η κρίση, θα ήταν ντροπή για τούτο τον τόπο.
Και μαζί τα ΜΜΕ της διαπλοκής. 1.850 λέξεις ήταν το ρεπορτάζ της ιστοσελίδας του Πρώτου Θέματος για τους έρωτες των υπουργών. Αλλά ούτε μια λέξη για τον κόσμο που υποφέρει, που ελπίζει, που αντιστέκεται.
Θέλω, ελπίζω και ονειρεύομαι, πως η Αριστερά τη Δευτέρα, στις 26 Μάη, θα συμπεριφερθεί σε όλους αυτούς, όπως οι εργάτες της καθαριότητας στη λήξη της λαϊκής αγοράς στη γειτονιά μου. Αργά το βράδυ κάθε Δευτέρας, περνούν με μάνικες και σαρώνουν τα πάντα. Για να καθαρίσει ο τόπος από τη δυσοσμία φρούτων και λαχανικών που σκόρπισαν στο δρόμο και ποδοπατήθηκαν. Για να φύγει η άσχημη μυρωδιά από τα πεζοδρόμια. Να γίνει και πάλι προσβάσιμη η γειτονιά στους κατοίκους της.
Τίποτα λιγότερο δεν περιμένω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τίποτα λιγότερο δεν θα ήμουν ευχαριστημένος. Μόνο τότε θα βρούμε δικαίωση. Απέναντι σε αυτούς που μας κυβερνούν και σε εκείνους που ξοδεύουν 1.850 λέξεις για να μας περιγράψουν το απόλυτο τίποτα.
[email protected]
(για άμεση επικοινωνία, παρατηρήσεις και διάλογο) &
www.facebook.com/pages/Όλα-είναι-δρόμος/
γιατί υπάρχει κι αυτός ο τρόπος
