…τα Παιδιά του Μιθριδάτη αντάμωσαν στην Άγκυρα
του Sait Çetinoğlu*
Μόλις 100 χρόνια μετά, στην Άγκυρα, καταφέραμε και συζητήσαμε τη Γενοκτονία του Πόντου. Πρώτη φορά Τα Παιδιά του Μιθριδάτη, ακαδημαϊκοί, ακτιβιστές, συγγραφείς συναντήθηκαν με ανθρώπους διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων… και συζήτησαν το ζήτημα, δηλαδή τη Γενοκτονία του Πόντου, πρότειναν λύσεις, καταδίκασαν ανοικτά την εξόντωσή και την άρνησή της και έκαναν έκκληση για αποκατάσταση και αποζημίωση.
Αναμφίβολα, κάθε αρχή έχει κάποιες ελλείψεις. Ωστόσο, αυτή η αρχή έχει μια ιστορική σημασία. Καταδίκασαν τη στάση της Δύσης στο ζήτημα της θυσία του λαού του Πόντου, η οποία στο όνομα της real-politik ακύρωσε, απαξίωσε τις ίδιες τις δικές της αξίες αλλά και τις οικουμενικές αξίες τις οποίες είχε κατακτήσει η ανθρωπότητα.
Ο Fikret Başkaya, ο οποίος έκανε την εναρκτήρια ομιλία της Ημερίδας ξεκίνησε την ομιλία του υπογραμμίζοντας ότι ενώ η Ιστορία γράφεται από τους νικητές, αυτή τη φορά ακούστηκε μια διαφορετική «ανάγνωση» της Ιστορίας. Η ιστορία της «Δημοκρατίας» της Τουρκίας είναι μια ιστορία σφαγών.
Οι ομιλητές, υπογραμμίζοντας την αδυναμία μεταρρύθμισης του Ισλάμ (ιδιαίτερα της σουνιτικού Ισλάμ που είναι η επίσημη κρατική θρησκεία) και του Κεμαλισμού συνέδεσαν το ζήτημα με τη σημερινή πραγματικότητα και προσέγγισαν τη Γενοκτονία του Πόντου από διαφορετικές πλευρές.
Υπογραμμίσαμε την ισοπεδωτική ιδέα της μονοδιάστατης δομής του κράτους (μία γλώσσα, μία θρησκεία, μία φυλή, μία κουλτούρα) που απόρροιά της ήταν Γενοκτονία του Πόντου. Αυτή η στάση θα ήταν αδύνατη χωρίς την ανοικτή στήριξη της «πολιτισμένης» Δύσης. Θυμηθήκαμε τους πρωταγωνιστές της Γενοκτονίας, και δώσαμε παραδείγματα της νοοτροπίας τους, που φθάνει μέχρι τις μέρες μας.
Ήταν μια διαφορετική ανάγνωση της Ιστορίας που έχει αλλοιώσει η ψευδής «επίσημη» ιστορία και αυτό αποτελεί θεραπεία της λαϊκής συνείδησης
Η ημερίδα, φέρνοντας για πρώτη φορά κοντά τα χαμένα παιδιά του Πόντου με τα διωγμένα από την πατρίδα τους παιδιά του Πόντου πραγματοποιεί μια πρωτιά. Αφουγκράστηκαν ο ένας τον καημό του άλλου και βρήκαν στήριξη. Από αυτή την άποψη, μια άλλη όψη της ημερίδας ήταν το ότι οι ομιλίες συνοδεύτηκαν από συγκίνηση και δάκρυα.
Τα Παιδιά του Μιθριδάτη έπλυναν για μια ακόμη φορά τον πόνο τους με δάκρυα.
Η συλλογική ευθύνη κι ένα μυστικό που όλοι γνωρίζουν, όχι μόνο κουκουλώνει τη Γενοκτονία εδώ κι έναν αιώνα, αλλά εμπόδισε και ακόμη εμποδίζει ακόμα και τη συζήτησή της.
Αυτή η συνάντηση πραγματοποιήθηκε με μεγάλες δυσκολίες. Ενώνοντας τις δυνατότητες που είχαμε ανταμώσαμε και συζητήσαμε. Μοιραστήκαμε τον πόνο μας κοιτώντας προς το μέλλον. Ξέρουμε πόσες και πόσες τραγικές ιστορίες κρύβει αυτή η πονεμένη γη…. Αυτή η ημερίδα έχει τεράστια σημασία όχι μόνο επειδή είναι μια πρώτη αρχή για το τέλος του κοινού μας πόνου, κυρίως επειδή είναι μια πρώτη αρχή ενός νέου μέλλοντος…
* Ο Ali Sait Çetinoğlu είναι Τούρκος ακαδημαϊκός. Στα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνονται οι Νεότουρκοι, ο Κεμαλισμός, το Ποντιακό και Αρμενικό ζήτημα κ.ά. έχοντας συγγράψει και δημοσιεύσει σχετικά βιβλία και άρθρα.
