Η έκθεση περιλαμβάνει πρωτότυπο υλικό (χειρόγραφα, σχέδια, κολάζ και φωτογραφίες) από το Αρχείο του Δημήτρη Καλοκύρη, αλλά και έργα ζωγραφικής που φιλοτέχνησαν από κοινού με την Ελένη Καλοκύρη, βιβλία, αποκόμματα εφημερίδων κ.ά.
Από αυτά που με άγγιξαν περισσότερο ήταν οι διορθώσεις του ποιητή σε χειρόγραφα και τυπογραφικά δοκίμια, αλλά και η παρουσίαση της βιογραφίας του μέσα από εικόνες και κείμενα με παράλληλη εικονογράφηση των σημαντικότερων γεγονότων της περιόδου, σε μια ενδιαφέρουσα ανάγνωση της ιστορίας και του πολιτισμού. Η έκθεση, που άνοιξε τις πύλες της πέρυσι τον Ιούνιο, θα συνεχιστεί μέχρι τέλος Αυγούστου…
Περισσότερα για την έκθεση στο:
https://www.historical-museum.gr/html/ektheseis/elytis/index.html
Ωχ! Όχι!
Ταξιδεύοντας για την Κρήτη κι ενώ είχα καθίσει στις πίσω θέσεις του αεροπλάνου και ετοιμαζόμασταν πλέον να φύγουμε, ποιος νομίζετε πως εμφανίστηκε; Ο Γιωργάκης! Δεν είναι φάρσα ούτε αστείο. Μοίρασε χαμόγελα και εξαφανίστηκε στη θέση του. Στην προσγείωση έφυγε γρήγορα-γρήγορα για να αποφύγει τις εκδηλώσεις… θαυμασμού! Υποθέτω πως πήγαινε στην Ελούντα να ξεκουραστεί από τον αγώνα που έκανε για την Ελλάδα!
Και η άλλη όψη
Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου πρόλαβα να δω την έκθεση Φαντάσου την πόλη: Ηράκλειο 2012. Δυστυχώς, την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές η έκθεση έχει τελειώσει. Τα όσα φαντάστηκαν, ωστόσο, δημιουργικοί άνθρωποι και ομάδες, θα έπρεπε να γίνουν οδηγός για έναν διαφορετικό κόσμο. Για μια άλλη καθημερινότητα.
Μια γεύση θα πάρετε εδώ:
https://cargocollective.com/imaginethecity/Fantasoy-tin-poli-Irakleio-2012
Εκεί έξω στα σκαλάκια συνάντησα νέα παιδιά του Δρόμου! Με τις εφημερίδες στο χέρι πιάσαμε την κουβέντα για τα όσα συμβαίνουν. Έμαθα για τις κυρίως απογευματινές συναντήσεις στο κεντρικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ. Έφυγα με ένα χαμόγελο!
Ένας συγγραφέας με «άποψη»
Θανάσης Χειμωνάς, συγγραφέας, στο Protagon. Τα γεγονότα πέρασαν και δεν τον άγγιξαν. Υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στην Α’ Αθήνας, αφού βάζει την Αριστερά εντός εισαγωγικών και τη χαρακτηρίζει ανεδαφική και φασαριόζικη, προχωρά σε απίστευτα σχόλια για διάφορους πολιτικούς ηγέτες.
Απολαύστε (υπεύθυνα):
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Δεν κατάφερε πολλά ως πρωθυπουργός – ίσως και να μην έφταιγε αυτός. Σοβαρός, με καίριες και σωστές τοποθετήσεις.
Κώστας Σημίτης: Ο κορυφαίος πρωθυπουργός της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Γιώργος Παπανδρέου: Προοδευτικός, μοντέρνος πολιτικός. Πολύ άτυχος. Φριχτά αδικημένος.
Ευάγγελος Βενιζέλος: Ευφυέστατος και αποφασιστικός. Ο άνθρωπος που μου έδωσε αυτή τη μεγάλη ευκαιρία.
Ή μας κάνει πλάκα ή….
Πληθαίνουν οι συγγραφείς με… «άποψη»
Ξεσπαθώνει και έτερος συγγραφέας μέσα από τις φιλόξενες σελίδες του Έθνους: Ο πολύς κύριος Χωμενίδης με εκπληκτική καριέρα μαϊντανού στα ΜΜΕ, δηλώνει:
«… είναι σαν να έχει αναστηθεί ο Παναγής Τσαλδάρης και να αντιμετωπίζει τον Ζαχαριάδη, αν και αυτός ήταν σαφώς πιο κοσμοπολίτης και ανοιχτών οριζόντων σε σχέση με τον Τσίπρα…».
Έτσι για να… γλιτώσουμε από τον Ζαχαριάδη/ Τσίπρα μας προτείνει να ψηφίσουμε ένα από τα μικρότερα κόμματα, «δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, ώστε να μπορεί να εξαρτάται ο σχηματισμός κυβέρνησης από αυτά».
Κι αυτά αφού πρώτα μας πρότεινε για πρωθυπουργό τον… Μπουτάρη. Αυτό θα πει να είσαι «σοφό παιδί».
Και το «κακότεχνο» ποίημα του Γκίντερ Γκρας
Αφού πρώτα αμφισβητήθηκε η πατρότητα του, για να δοθεί «πληρωμένη» απάντηση από τον ίδιο το Γερμανό συγγραφέα, άρχισαν τα σχόλια δικών μας «συγγραφέων» για το «κακότεχνο» και «μελό» ποίημα. Όλοι αυτοί που σπεύδουν να αντιγράψουν και να αναμεταδώσουν κάθε σχόλιο του τελευταίου υπαλλήλου του ΔΝΤ ή των «οίκων αξιολόγησης», σφόδρα ενοχλήθηκαν από το ποίημα του Γκίντερ Γκρας. Γιατί άραγε; Ευνοεί το λαϊκισμό; Δεν ταιριάζει με την ψευδή εικόνα μιας ανύπαρκτης Ευρώπης; Θα προτιμούσαν να πιούμε εμείς το κώνειο;
«…Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ’ Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη και σ’ όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.
Όμως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Όλυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν’ απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.»
(Μετάφραση: Πατρίτσια Αδαμοπούλου)/ από την Καθημερινή
Ο κ. Χωμενίδης όλο κακία σπεύδει να θυμίσει πως ο Γκίντερ Γκρας είχε υπηρετήσει εθελοντικά στα στρατεύματα του Γ’ Ράιχ. Κι όμως. Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας με το έργο του και με την (αυτό)κριτική που έκανε έκτοτε, σαφώς έχει κάθε δικαίωμα να τοποθετείται. Οι Έλληνες θαυμαστές του Μνημονίου, με ποιο δικαίωμα τον εγκαλούν άραγε;
Μήπως η στάση του Γερμανού ποιητή δείχνει ανάγλυφα τη δική τους πνευματική ένδεια;
Όπως έγραφε ο Βολφ Μπίρμαν,
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί…
Τους το αφιερώνουμε…
