Φ.Κ.
Αντί για τίτλο, ιερογλυφικά; Την περασμένη Τετάρτη ελάχιστοι γνώριζαν πώς διεξάγονταν οι ετήσιες φοιτητικές εκλογές. Περί φοιτητικού κινήματος, λοιπόν, ο λόγος. Ως την ύστερη πολιτικοποίηση, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, κατοχυρωμένο έτσι στην καθομιλουμένη, το… «φ.κ.» ήταν το καθημερινό φόντο, αλλά και, στην κυριολεξία, τρόπος ζωής για χιλιάδες νέους. Στη δεκαετία του ’50 για το Κυπριακό κι έπειτα με το σύνθημα 15% για την Παιδεία, η σπουδάζουσα νεολαία πρωταγωνίστησε, όπως και στον παλλαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στο παλατιανό πραξικόπημα τον Ιούλη του 1965. Κάτω από τη μπότα της χούντας οι σχολές έγιναν εργαστήρια μιας φρέσκιας πολιτικοποίησης, που πάσχιζε να υπερβεί τα ηττοπαθή σύνδρομα της, εν πολλοίς, νομοταγούς Αριστεράς και να επουλώσει τα τραύματα αλλεπάλληλων διασπάσεων. Ο Νοέμβρης του ’73 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Στη μεταπολίτευση το συντριπτικά πλειοψηφικό ρεύμα αριστερής ριζοσπαστικοποίησης όρισε τη φιγούρα του φοιτητή και του νεολαίου. Το 1979-’80, οι φοιτητικές καταλήψεις ως πρωτότυπη μαζική μορφή αγώνα, επέβαλαν για πρώτη φορά την ανάκληση ψηφισμένου νόμου (ν.815, πρώιμη απόπειρα πειθάρχησης στα Πανεπιστήμια). Τότε καταγράφηκαν οι πρώτες απόπειρες μιας νέας Αριστερής σύνθεσης ενάντια στη συνθηκολόγηση με το μεταπολιτευτικό συμβόλαιο του Καραμανλή και την ΠAΣΟΚική διαδοχή. Γεννήθηκαν οι Αριστερές Συσπειρώσεις Φοιτητών, πρόπλασμα και εκκολαπτήριο νέων συγκροτήσεων. Η ρήξη της σπουδάζουσας της ΚΝΕ (σχεδόν στο σύνολό της) με την ηγεσία του ΚΚΕ λόγω της συγκυβέρνησης με τη Ν.Δ. το 1989, δημιούργησε νέες προσδοκίες μαζικής απάντησης στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογική επέλαση. Οι μεγάλοι αγώνες ενάντια στα μέτρα Κοντογιαννόπουλου το χειμώνα του ’90-‘91 και το ξέσπασμα για την υπεράσπιση του άρθρου 16 τον Μάη του 2006, αποτέλεσαν τις τελευταίες αναλαμπές ενός κινήματος που σφράγισε τη σύγχρονη πολιτική Ιστορία της χώρας.
Στις σελίδες, ακόμη και σε πηχυαίους πρωτοσέλιδους τίτλους των εφημερίδων αυτών των όχι και τόσο μακρινών εποχών, οι φοιτητικές εκλογές κυριαρχούσαν. Καθόριζαν το πολιτικό κλίμα. Κι οι φοιτητές μετέφεραν το πολιτικό μήνυμα στα μέρη τους σε όλη τη χώρα, ιδιαίτερα σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή, δύο-τρεις μόλις εβδομάδες πριν από τις εθνικές κάλπες. Σαν τη σημερινή, όχι στη σημερινή. Έτσι, τούτο το αγχωμένο σημείωμα είναι γραμμένο σαν… άλλοτε.
Για τις «σειρές» που τώρα γράφουν θητεία στο φ.κ., θα είναι πολύτιμα δύο βιβλιαράκια (Εκδόσεις Α/συνεχεια), με τον σχετικό τίτλο και πλούσιο υλικό από τις δύο πρώτες πανελλαδικές συναντήσεις των Αριστερών Συσπειρώσεων Φοιτητών στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Σήμερα είναι δυσεύρετα, μόνο κάτι παλιοσειρές τα κρατάνε φυλαχτό. Οι φιλομαθείς (κι οι νοσταλγοί), ίσως εδώ στον Δρόμο βρούνε κατιτίς.
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
