Στα κέντρα σκέψης της Βόρειας Ε.Ε. -πώς άραγε να αναφερθεί ως σύνολο μια κατακερματισμένη Ευρώπη;- o ορθόδοξος δημόσιος λόγος αρέσκεται να τοποθετεί ταμπέλες. Ίσως έτσι διαχειρίζεται ευκολότερα τις πολλαπλασιαζόμενες αντίρροπες τάσεις απέναντι στον (επαληθευμένο ως στείρο) ευρωπαϊσμό. Αποκλίνουσες χαρακτηρίζονται οι αιρετικές απόψεις και θολώνουν περιτυλιγμένες υπό το αδιαφανές σελοφάν του εφευρεθέντος νεολογισμού «ευρωσκεπτικισμός». Και πώς να χαρακτηριστεί ό,τι ακούγεται στα αφτιά και μένει στα μυαλά σαν εντύπωση για τους στιγματισθέντες αντίστοιχα ως «ευρωσκεπτικιστές»; Όχι και τόσο ευχάριστη γεύση είναι η αλήθεια, κάτι σαν μια αρρωστημένη μιζέρια εθνικιστικών εμμονών, αλλά ταυτόχρονα όλα αυτά σίγουρα δεν φαντάζουν δα και σαν καμιά μεγάλη απειλή, αφοπλιστικά εγκλωβισμένα στα όρια ενός σκεπτικισμού: «Χμ»… πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι;
Αλλά δεν απαιτούνται ούτε βαθυστόχαστες αναλύσεις, ούτε και ιδιαίτερη επιχειρηματολογία ώστε να αποκαλυφθούν, επί της ουσίας, απατηλές και χειριστικές αυτές οι τελευταίας εσοδείας επινοήσεις της καθεστωτικής διανόησης των Βόρειων Μητροπόλεων της Ε.Ε., όσα επίσης μηρυκάζουν κι εδώ οι εγχώριοι πεφωτισμένοι – πώς να ταυτοποιηθούν αυτοί, ευρωκεντρώοι; Αρκεί μόνο η αναπαραγωγή χωρίς επιπλέον σχόλια της πρόσφατης επικαιρότητας των διεθνών γεγονότων, και αποτυπώνεται αφτιασίδωτη η ταυτότητα του διευθυντηρίου της Ε.Ε.
Ανατρέχοντας λίγες εβδομάδες πιο πίσω, φτάνοντας στην εβδομάδα που μόλις πέρασε. Στη σύγκρουση που ξέσπασε στην Ουκρανία αποδείχτηκε χωρίς καμία αμφισβήτηση, μέσω της ειδησεογραφίας μάλιστα μεγάλων διεθνών ΜΜΕ, πως οι ιθύνοντες της Ε.Ε. δεν είχαν κανέναν απολύτως ενδοιασμό, όχι μόνο να συμμαχήσουν, αλλά και να πριμοδοτήσουν τις ακροδεξιές οργανώσεις στα πρότυπα της ναζιστικής Χ.Α., που πρωτοστάτησαν στην υποδαύλιση του σκηνικού της αποσταθεροποίησης, κάθε φορά που αυτό ευνοούσε τους σχεδιασμούς του Βερολίνου. Ενώ στο αποκορύφωμα της λαϊκής εξέγερσης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ο ύπατος αρμοστής Αυστριακός Βαλεντίν Ιντσκο δήλωσε πως «αν υπάρξει κλιμάκωση της κατάστασης θα πρέπει να εξετάσουμε την αποστολή δυνάμεων της Ε.Ε.». Ναι, όντως, 23 ολόκληρα χρόνια μετά την «ειρηνευτική» συνθήκη του Ντέιτον, που μετά την επέμβαση του ΝΑΤΟ σφράγισε το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στρατιωτικές δυνάμεις της Ε.Ε. απειλούν να επιβάλουν τη «δημοκρατική τάξη» στο άτακτο προτεκτοράτο τους. Και θα κατηγοριοποιηθεί ως ευρωσκεπτικιστής όποιος αναρωτηθεί τώρα με ποιο ακριβώς ευρωπαϊκό κεκτημένο και ποιο πλαίσιο ευρωπαϊκών ιδεωδών θα αντιστοιχηθεί η νομιμοποίηση της τουρκικής κατοχής που θα εκβιαστεί ο ρημαγμένος κυπριακός λαός να υπογράψει;
Ιδού ορισμένα μόνο συστατικά της δεσποτικής ευρωδομής που δοκιμάζει απροκάλυπτο επεκτατισμό και αναβαθμίζει και τη στρατιωτική της θωράκιση σύμφωνα με τους επίσημους σχεδιασμούς. Είναι τούτα δευτερεύοντα, μπροστά στη «λιτότητα» που μονοπωλεί την αντιπαράθεση; Πολύς ακόμη ευρωσκεπτικισμός δεν θα έβλαπτε…
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
