Θέλω να ζω στην Ελλάδα, θέλω να υπάρχει Ελλάδα
της Η Σταματίας Καλλιβωκά*
«Ο Έλληνας δεν ξέρει να ψηφίζει. Φαίνεται από το Big Brother» και άλλα τέτοια χιουμοριστικά στιχάκια κυκλοφορούν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ας κρατήσουμε, όμως, την ουσία: «O Έλληνας δεν ξέρει να ψηφίζει». Ζούμε σε μια χώρα που, επί δεκαετίες, ψήφιζε δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ (ή μήπως προτιμάτε Ελιά) και Ν.Δ. Στην αρχή ειπώθηκαν λόγια στολισμένα και παραφουσκωμένα. Ο λαός πίστεψε και ψήφισε. Ε, ίσως να διορίστηκε και λιγάκι. Έτσι εξασφαλισμένος που ένιωθε, δεν του έφταναν τα βασικά, πήρε και πέντε δάνεια, κατόπιν προτροπών των κυβερνώντων. Αφού είχαμε τους φύλακες των συνόρων που επαγρυπνούσαν για την ασφάλεια (όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και όλων των υπολοίπων χωρών) ποιος ο λόγος να μη δανειστούμε για να απολαύσουμε τις διακοπές μας στα ελληνικά νησιά; [Τώρα που το σκέφτομαι, καλά κάναμε, γιατί δεν ξέρουμε πλέον για πόσο θα είναι ακόμα ελληνικά αυτά τα νησιά.]
Μόλις έκανε την είσοδό της στις ζωές μας η παγκοσμιοποίηση, τρέξαμε να την καλωσορίσουμε. Να γίνουμε ένα με τη Δύση, να είμαστε «πολιτισμένοι». Μα ακόμα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ψηφίζαμε. Και όταν η φούσκα έσκασε και τα δύο κόμματα αποδείχθηκε πως πούλησαν την Ελλάδα για τα δικά τους χρέη (βλ. μνημόνια), ακόμα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ψηφίζαμε. Όταν χρηματοδοτούνταν για να δεχθούν μετανάστες στη χώρα, χωρίς να τους φροντίζουν και προέκυπταν θεμελιώδη προβλήματα και για τους επισκέπτες και για τους πολίτες, τους ψηφίζαμε. Όταν μας έλεγαν ψέματα ολοφάνερα (βλ. «λεφτά υπάρχουν») και όταν μας περνούσαν για κορόιδα και θέσπιζαν νέα παράλογα μέτρα (βλ. χαράτσι), τους ψηφίζαμε. Και γυρίζεις και μου λες να τους ψηφίσω μετά από όλα αυτά; Γίνεται προπαγάνδα τεραστίων διαστάσεων μέσω της τηλεόρασης και των πουλημένων δημοσιογράφων που λένε πως «θα αλλάξουν την κατάσταση» και έχουν το θάρρος/θράσος να σού απαντούν «N.Δ.» όταν τους ρωτάς σε ποιο κόμμα είναι. Ναι, αντικειμενικά μάς ενημερώνουν. Όσο αντικειμενικά συμφέρει την τσέπη τους.
Τα δύο κόμματα που ψήφιζε ο Έλληνας εδώ και δεκαετίες, εκεί ακριβώς ποντάρουν τώρα. Στην αγάπη του Νεοέλληνα για «το βόλεμα». Ας παραμείνουμε ασφαλείς στην κατάσταση που είμαστε. Ας μην προοδεύουμε, ας μη λεγόμαστε καν Ελλάδα, ας ξεπουληθούμε, για να αποφύγουμε την Επανάσταση και τα όσα αρνητικά αυτή μπορεί να επιφέρει.
Ε, λοιπόν, εσύ, που στο όνομα του βολέματος μου λες να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., μπορεί να μην ενδιαφέρεσαι, εμένα όμως με νοιάζει. Θέλω να ζω στην Ελλάδα. Θέλω να υπάρχει Ελλάδα. Θέλω να διατηρήσω τα όσα κέρδισαν οι πρόγονοί μου με αγώνες, πραγματικούς, όχι του καναπέ και της γραβάτας, εθνικούς, όχι του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. που ανταγωνίζονται για το ποιος είναι χειρότερος από τον άλλον.
Ας σκεφτούμε καθαρά. Η εξιδανικευμένη εικόνα που ακόμα και ο νεοέλληνας έχει στο μυαλό του, έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα; Δεν βλέπεις πώς παίρνουν τα λεφτά του Έλληνα και τα βγάζουν στις ελβετικές τράπεζες; Δεν βλέπεις ότι δίνουν νησιά για να ξεχρεώσουν; Τι ακριβώς δεν βλέπεις;
Δεν είμαστε και οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι, όπως φαίνεται από την ψήφο μας. Ακολουθούμε οικογενειακές τακτικές ή μεθόδους συμφερόντων. Ας μην τους βάζουμε, όμως, όλους στο ίδιο τσουβάλι. Τα ποσοστά της αποχής τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί ραγδαία. «Αφού δεν υπάρχει κανείς σωστός, τότε δεν ψηφίζουμε». Σε αυτήν την άποψη μπορώ να διακρίνω λογική, ωστόσο σκέψου: Γιατί να αποφασίζουν άλλοι για εσένα; Γιατί να μη διώξουμε αυτούς που επί δεκαετίες μάς κοροϊδεύουν κοιτώντας μας κατάματα και υπογράφοντας παράλληλα μνημόνια;
«Για πρώτη φορά, πρώτη η Αριστερά», είπαν τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών. Για πρώτη φορά αισθάνθηκα περήφανη για τον Έλληνα. Όχι, δεν υιοθετώ κομματικά κριτήρια, δεν έχω κανένα ατομικό συμφέρον να ψηφίσω Αριστερά. Απλά αντιδρώ. Με τον πιο ειρηνικό τρόπο. Δεν ψηφίζω όσους με κορόιδευαν επί δεκαετίες. Δεν μένω αμέτοχη, λες και η ακεραιότητα της Ελλάδας δεν είναι δική μου υπόθεση. Για πρώτη φορά, πρώτη η Αριστερά. Για πρώτη φορά, μια ελπίδα να αλλάξει η νοοτροπία του βολέματος. Εσύ, λοιπόν, που με ρωτάς αν θα συνεχίσω να ψηφίζω τα δύο κόμματα, να ξέρεις ότι απολύτως συνειδητοποιημένα σου απαντώ «όχι». Εσύ, γιατί συνεχίζεις να τους λες «ναι»;
* Η Σταματία Καλλιβωκά είναι φοιτήτρια
στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία,
του Πανεπιστημίου Πατρών
