Ασθενής του Έμπολα που δραπέτευσε από καραντίνα επιβιβάζεται με τη βία σε ασθενοφόρο από νοσοκόμους, σε πόλη της Λιβερίας. Έχοντας ξεπεράσει τους 1.900 νεκρούς και τους 3.500 καταγεγραμμένους ασθενείς, με τους μισούς τις τελευταίες εβδομάδες, γεγονός που επιβεβαιώνει τη γεωμετρική εξάπλωση, η Διεθνής Κοινότητα παρακολουθεί, παίρνει τα μέτρα της, στέλνει κανένα ψιλό, και αποκομίζει πείρα πάνω στο σώμα των εκατομμυρίων που ζουν στη Δυτική Αφρική. Δεν είναι μόνο που αν είχε συμβεί κάπου στον Πρώτο Κόσμο, ο παγκόσμιος συναγερμός και κινητοποίηση θα ήταν ήδη γεγονός και όχι απλώς εξαγγελία. Ακόμη χειρότερα μπορεί κανείς να αντιδιαστείλει την κινητοποίηση για να βομβαρδιστεί ο Άσαντ, τον προηγούμενο Σεπτέμβρη, να βομβαρδιστούν τώρα οι τζιχαντιστές, να επιβληθούν κυρώσεις στη Ρωσία για τα ουκρανικά… Να υποθέσουμε το πιο κυνικό όλων των σεναρίων, ότι δηλαδή σκόπιμα δεν υπάρχει μεγαλύτερη κινητοποίηση από ορισμένες χώρες, γιατί η εξάπλωση μιας θανατηφόρας ίωσης σε τέτοιες διαστάσεις αποτελεί για κάποιους έναν πειραματισμό σε πραγματικές συνθήκες;
