Ένα ενδιαφέρον ντοκουμέντο για τον προσανατολισμό απέναντι στη δικτατορία, γραμμένο τον Αύγουστο του 1967
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί ένα μικρό απόσπασμα από το «γράμμα από την Ελλάδα», ένα εκτενές κείμενο (21 δακτυλογραφημένων σελίδων) που γράφτηκε τον Αύγουστο του 1967. Το «γράμμα από την Ελλάδα», που έγινε γνωστό και ως «Σάλπισμα», προβάλλει την θέση πως ουσιαστικά ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός επέβαλε τη δικτατορία στην Ελλάδα. Εξηγεί τις διεθνείς και εσωτερικές αντιθέσεις που οδήγησαν να επιλεχθεί αυτή η ειδική καθεστωτική μορφή. Εξετάζει το πώς άνοιξε ο δρόμος για τη χούντα, κυρίως από το 1965 και ύστερα, ενώ ασκεί έντονη κριτική στη σοβιετική πολιτική, καθώς και στην τακτική του ΚΚΕ και της ΕΔΑ, θεωρώντας ότι η τελευταία συμβιβάστηκε με έναν ρόλο «ουράς» στις επιδιώξεις του Κέντρου, για να εγκλωβιστεί τελικά σε αυτές, διαβάζοντας λανθασμένα τις εξελίξεις.
Η τοποθέτηση αυτή κατοχύρωνε τα βασικά στοιχεία της πολιτικής φυσιογνωμίας της ΟΜΛΕ (Οργάνωση Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας) την περίοδο της επταετίας, προσπαθώντας να συμβάλλει στον προσανατολισμό ενός δυναμικού στις συνθήκες της δικτατορίας. Η ΟΜΛΕ ήταν ουσιαστικά η συνέχεια του ρεύματος που προδικτατορικά είχε συγκροτηθεί γύρω από το περιοδικό «Αναγέννηση», ρεύμα που θα λέγαμε ότι αποτέλεσε την σοβαρότερη αντιπολιτευτική – κριτική προς την ΕΔΑ προσπάθεια στην Αριστερά, έχοντας κι αυτό βεβαίως τις δικές του αδυναμίες που συνόδευαν άλλωστε συνολικά το ιστορικό κομμουνιστικό κίνημα της εποχής.
Στο μικρό απόσπασμα που αναδημοσιεύουμε εδώ, γίνεται αναφορά στην διεθνή πολιτική κατάσταση και τον τρόπο που αυτή επιδρά αποφασιστικά στις εξελίξεις στην Ελλάδα.
Η ιθύνουσα μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας δεν μπόρεσε, σε καμία φάση της ιστορίας της, ν’ αναπτυχθεί ισοδύναμα, αλλά αναπτύχθηκε σε μια σχέση εξάρτησης από ξένους οικονομικούς οργανισμούς ή ομάδες των αναπτυγμένων καπιταλιστικά χωρών της Δ. Ευρώπης και της Β. Αμερικής. Στις συνθήκες μάλιστα ύπαρξης των μονοπωλίων των ιμπεριαλιστικών χωρών, συγχωνεύτηκε μ’ αυτά, ενώνοντας τα κεφάλαιά της με τα κεφάλαια και την τεχνική πείρα των μεγαλοαστών των χωρών αυτών. Ένας από τους βασικούς της ρόλους, ήταν να διευκολύνει τη διείσδυση του ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου στην Ελλάδα, παίρνοντας αντίστοιχα διάφορα οικονομικά ανταλλάγματα.
Στις σημερινές συνθήκες ορμητικής διείσδυσης του ξένου και κυρίως του αμερικάνικου μονοπωλιακού κεφαλαίου στη χώρα μας, γίνεται απόλυτη η αδυναμία μιας οποιαδήποτε αυτοδύναμης ανάπτυξης της μεγαλοαστικής τάξης, που τελικά αποχτά ισχυρότατους δεσμούς με τις διάφορες ομάδες του μονοπωλιακού κεφαλαίου (κυρίως αμερικάνικες) με τις οποίες έχει αναπτύξει σχέσεις. Από την άλλη μεριά, τα ξένα και κυρίως τα αμερικάνικα μονοπώλια, περνάνε την οικονομική κυριαρχία τους στη χώρα μας μέσα από το πιστό τους όργανο, την ντόπια μεγαλοαστική τάξη. Έτσι, οι σχέσεις συνεργασίας τους, είναι αμοιβαίες και οι διάφορες ομάδες του μονοπωλιακού κεφαλαίου, αποχτούν ισχυρότατους δεσμούς, και σε μεγάλο βαθμό ενιαία συμφέροντα με τις διάφορες ομάδες της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας μας. Η στενή αυτή σχέση της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας μας, με τα ξένα και κυρίως τα αμερικανικά μονοπώλια, επεκτείνονται πιο πέρα και στον πολιτικό και στρατιωτικό τομέα. Η μεγαλοαστική τάξη, στην αδυναμία της να αντιμετωπίσει το λαϊκό κίνημα μόνο με τις δικές της δυνάμεις, προσφεύγει στη βοήθεια των ιμπεριαλιστών, που με τη σειρά τους, σπεύδουν για τα δικά τους συμφέροντα να στηρίξουν τα πιστά τους όργανα στην εξουσία. Η σχέση αυτή δεν είναι τόσο απλή βέβαια κι ούτε καθορίζεται μόνο από τις αμοιβαίες σχέσεις ιμπεριαλισμού και κάποιας οικονομικής ολιγαρχίας. Πάντως σαν συμπέρασμα, οι πολιτικοί εκφραστές της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας μας, σαν συνέπεια της σχέσης που έχει αυτή με τον ιμπεριαλισμό, είναι τυφλά όργανά του και τον εξυπηρετούν, όχι μόνο στην προς τη χώρα μας πολιτική του, αλλά και στους ευρύτερους πολιτικούς σκοπούς του, όταν τους το ζητήσει.
Οι διάφορες μονοπωλιακές ομάδες δεν έχουν ενιαία συμφέροντα. Ίσα-ίσα έχουν οξύτατες ανταγωνιστικές αντιθέσεις. Η διείσδυση των ξέρων κεφαλαίων στη χώρα μας δημιουργεί προβλήματα ανταγωνισμού των διαφόρων ομάδων του ξένου κεφαλαίου, με αποτέλεσμα από τη μία τον οξύτατο ανταγωνισμό των κομμάτων της μεγαλοαστικής τάξης από την άλλη, τον κατακερματισμό των ίδιων αυτών κομμάτων σε αντιπαρατιθέμενες και αλληλοσπαραζόμενες ομάδες.
Τα δύο μεγάλα κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης στη χώρα μας τα τελευταία αυτά χρόνια, η ΕΡΕ και η Ε.Κ., έκφρασαν αντίστοιχα τη δεξιά και τη λεγόμενη «φιλελεύθερη» πτέρυγα της μεγαλοαστικής τάξης. Επειδή στο σημείο αυτό υπάρχει και μια παρανόηση πραγματική αλλά και σκόπιμη, σ’ ό,τι αφορά την Ε.Κ., αρκεί να παραθέσουμε μερικά στοιχεία απ’ το πρόγραμμα και την πράξη των δύο αυτών πολιτικών οργανισμών που αποδείχνουν την όμοια πολιτική τοποθέτηση της ΕΡΕ και της ηγεσίας της Ε.Κ.
- Νομοθεσία προσέλκυσης του ξένου κεφαλαίου
- Ελευθερία των εισαγωγών
- Εισδοχή στην ΕΟΚ
- Παραμονή στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ
- Νομοθεσία διωγμών των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου κ.λπ.
Παρ’ όλη την όμοια πολιτική τοποθέτηση των δύο αυτών κομμάτων, οξύτατες αντιθέσεις τα αντιπαραθέτουν και προχωρούν σε λυσσασμένες ανάμεσά τους συγκρούσεις, συγκρούσεις που επεκτείνονται κι ανάμεσα στις διάφορες ομάδες που στεγάζονται στα πλαίσια των δύο αυτών κομμάτων. Η παλαιότερη, αλλά και πρόσφατη ιστορία του τόπου μας, ιδιαίτερα η διετία από τον Ιούλη του ’65 και εδώ, είναι πλούσια σε τέτοια παραδείγματα. Πάντως, όλες οι ομάδες αυτές και βέβαια και τα δύο αυτά κόμματα, στο σύνολό τους, είναι πιστά όργανα του ξένου, ιδιαίτερα του αμερικάνικου κεφαλαίου και φορείς της πολιτικής των αμερικάνων ιμπεριαλιστών στον τόπο μας. Η σχέση φυσικά των διαφόρων ντόπιων ομάδων με αντίστοιχες ξένες, δεν είναι στατική, αλλά εναλλάσσεται χωρίς να παύουν να επιδιώκουν να αποχτούν δύο και περισσότερες ντόπιες ομάδες σχέσεις με την ίδια ομάδα ξένου κεφαλαίου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δουλικής υποταγής των δύο αυτών κομμάτων και των ομάδων που κλείνουν στους κόλπους τους, στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, αποτελεί το γεγονός πως και οι 12 κυβερνήσεις που παρέλασαν στη χώρα μας, στο διάστημα των τελευταίων 3,5 χρόνων, διευκόλυναν όλες, με τον καλύτερο τρόπο τους γνωστούς ξένους ληστές, Πεσσινέ, Πάπας, Λίττον κ.ά. Ακόμα, χαρακτηριστικός είναι ο χαιρετισμός του Κανελλόπουλου και του Παπανδρέου, και οι ευχαριστίες προς τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, για τη λεγόμενη «βοήθεια» που δόθηκε στην Ελλάδα με το Τρούμαν, λίγο καιρό πριν ψάλλει διθυράμβους στον Τρούμαν και στο δόγμα που επισφράγισε την ολόπλευρη υποταγή του ελληνικού λαού στον ιμπεριαλισμό των ΕΠΑ, η φασιστική κυβέρνηση της 21ης του Απρίλη. Σαν συμπέρασμα από τα παραπάνω βγαίνει πως η διεθνής κατάσταση επέδρασε με αποφασιστικό τρόπο, στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Το συμπέρασμα αυτό παίρνει μεγαλύτερη σημασία και η επίδραση της διεθνούς κατάστασης στις εσωτερικές εξελίξεις γίνεται φανερότερη αν δούμε τον ρόλο της ηγεσίας του ΚΚΕ και της ΕΔΑ σε σχέση με την πορεία και τις θέσεις του παγκόσμιου προοδευτικού κινήματος. (…)
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το κείμενο.
Γράμμα από την Ελλάδα-ΟΜΛΕ 1967 by cpgml on Scribd
