Του Ρόμπερτ Φισκ.
Τούτη τη στιγμή διεξάγονται τρεις πόλεμοι στην ευρύτερη Μέση Ανατολή: στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Ισραήλ/Παλαιστίνη και προετοιμάζεται ίσως ένας τέταρτος, στον Λίβανο. Είναι, λοιπόν, κατάλληλος ο χρόνος να ρίξουμε μια ματιά στο κόστος του πολέμου.
Όχι στο ανθρώπινο κόστος –80 ζωές την ημέρα στο Ιράκ, άγνωστος αριθμός στο Αφγανιστάν, 1 ζωή κάθε ημέρα στην Παλαιστίνη (προς το παρόν)– αλλά στο οικονομικό. Με κατατρύχει ακόμη η απαίτηση των Σαουδαράβων να πάρουν τα χρήματά τους πίσω μετά την εισβολή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Κουβέιτ το 1990. Δεν ήταν ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, Φαχντ, που είχε υπενθυμίσει στον Σαντάμ ότι είχε χρηματοδοτήσει τον πόλεμό του εναντίον του Ιράν με το τεράστιο ποσό των 25.734.469.885,80 δολαρίων; Για τον υπερασπιστή των δύο ιερών τόπων, της Μέκας και της Μεδίνας, το να έχει «ακουμπήσει» 25 δισ. στον Σαντάμ για να σφάξει τους ομοδόξους του μουσουλμάνους ήταν κάτι πολύ γενναιόδωρο – αν και ζητώντας τα έξτρα 80 σεντς φανέρωνε μια κάποια απληστία.
Αφού γίνεται λόγος για απληστία, οι Άραβες ξόδεψαν 84 δισ. δολάρια για την αγγλο-αμερικανική επιχείρηση εναντίον του Σαντάμ στα 1990-91 –τα τριπλά από αυτά που είχε ξοδέψει ο Φαχντ στον ιρακινό πόλεμο κατά του Ιράν– και μόνο το σαουδαραβικό μερίδιο έφτασε στα 27,5 δισ. δολάρια. Συνολικά οι Άραβες ξόδεψαν 620 δισ. δολάρια εξαιτίας της εισβολής των Ιρακινών στο Κουβέιτ – που σχεδόν όλα πληρώθηκαν στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Οι ΗΠΑ παραπονιούνταν, τον Αύγουστο του 1991, ότι η Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ χρωστούσαν ακόμη 7,5 δισ. Οι δυτικοί πόλεμοι στη Μέση Ανατολή γίνονται τόσο για το χρήμα όσο και για τη νίκη. Ίσως το Ιράκ θα μπορούσε να αποφέρει περισσότερα χρήματα, αν δεν είχε καταλήξει στην καταστροφή. Τουλάχιστον θα βοηθούσε να αναπληρωθεί η μόνιμη οικονομική αιμορραγία της Αμερικής προς τους καταστροφικούς πολέμους του Ισραήλ.
Σύμφωνα με τον ισραηλινό ιστορικό Ιλάν Παπέ, από το 1949, οι ΗΠΑ έχουν δώσει στο Ισραήλ πάνω από 100 δισ. δολάρια σε δωρεές και 10 δισ. σε ειδικά δάνεια – περισσότερα από όσα έχουν δώσει στη Νότια Αφρική, στη Νότια Αμερική και στην Καραϊβική. Τα περασμένα 20 χρόνια, δόθηκαν στο Ισραήλ 5,5 δισ. για να αγοράσει όπλα. Από το 1991 μόνο στη Μέση Ανατολή έχουν σημειωθεί (λόγω των πολέμων) οικονομικές απώλειες 12 τρισ. δολαρίων, και αν δεν με πιστεύετε ρίξτε μια ματιά σε ένα μικρό βιβλιαράκι που δημοσίευσε το «Strategic Fortnight Group» όχι πολύ καιρό πριν. Ελάχιστοι το πρόβαλαν και μετά ξεχάστηκε, ίσως γιατί δημοσιεύτηκε στη Βομβάη, και όχι από κάποιο αμερικανικό «θινκ-τανκ»…
Έτσι, εφόσον μπορεί σύντομα να γίνει κι άλλος πόλεμος στον Λίβανο μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ, ας πάρουμε μια ιδέα για το αστρονομικό κόστος όλων αυτών των F-16, των πυραύλων, των βομβών που καταστρέφουν υπόγεια καταφύγια, των ιρανικών ρουκετών, των κατεστραμμένων λιβανέζικων εργοστασίων, χωριών, πόλεων, γεφυρών, ηλεκτρικών σταθμών, πετρελαϊκών εγκαταστάσεων –δεν θα μιλήσουμε για τους 1.300 νεκρούς Λιβανέζους ή τους 130 Ισραηλινούς του πολέμου του 2006, διότι αυτοί είναι απλώς πεθαμένοι–, για να μην αναφέρουμε τις απώλειες και των δύο εμπολέμων στον τουρισμό και στο εμπόριο. Οι συνολικές απώλειες του Λιβάνου έφτασαν στα 3,6 δισ. δολάρια, του Ισραήλ στα 1,6 δισ. – συνεπώς το Ισραήλ κέρδισε από οικονομικής απόψεως, ακόμη και αν ο στρατός του τα έκανε θάλασσα στο πεδίο της μάχης. Μεταξύ αυτών που πλήρωσαν ήταν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι (που χρηματοδοτούν το Ισραήλ) και οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, οι Άραβες ηγεμόνες και αυτοί οι τρελοί του Ιράν (που χρηματοδοτούν τον Λίβανο). Έτσι ο Αμερικανός φορολογούμενος καταστρέφει αυτό που ξαναχτίζει ο Ευρωπαίος φορολογούμενος. Το ίδιο ισχύει στη Γάζα. Η Ουάσιγκτον πληρώνει για τα όπλα που ανατινάζουν τα έργα που χρηματοδοτεί η Ευρώπη και η Ευρώπη τα ξανακατασκευάζει εγκαίρως για να ξανακαταστραφούν. Όμως, για προσέξτε, στον πόλεμο του Λιβάνου οι βιομήχανοι όπλων των ΗΠΑ έκαναν το κομπόδεμά τους – και σε μικρότερο βαθμό οι Ιρανοί και Κινέζοι έμποροι. […]
Ας ρίξουμε μια ματιά στην «κούρσα εξοπλισμών» (στη Μέση Ανατολή) – οι καβαλαραίοι είναι οι βιομήχανοι όπλων, τα κορόιδα είναι οι χώρες της περιοχής και βεβαίως οι «άμορφες μάζες» τους. Η Σαουδική Αραβία έκανε ένα άλμα στους εξοπλισμούς μέσα σε μια δεκαετία, 1996-2006, από τα 18 δισ. στα 30 δισ. δολάρια, σύμφωνα με την έκθεση της Βομβάης, και τώρα διαπραγματεύεται μια δεκαετή αγορά όπλων από τις ΗΠΑ ύψους 60 δισ. Το Ιράν αύξησε το μερτικό του από 3 σε 10 δισ. δολάρια, το Ισραήλ από 8 σε 12. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένας ενδιαφέρων συσχετισμός ανάμεσα στους τελευταίας τεχνολογίας και «δημοκρατικούς» πυραύλους του Ισραήλ που εκτοξεύτηκαν από το 2000-2007 –34.050– και στους «διαβολικούς τρομοκρατικούς» πυραύλους της Χαμάς: ένα μάλλον σαχλό νούμερο, 2.333.
Υπάρχει ένα πλήθος άλλων καλών πραγμάτων σ’ αυτή την τρομακτική λίστα του οικονομικού και κοινωνικού τρόμου. Στις 11/9/2001 μόνο 16 Αμερικανοί βρίσκονταν στον κατάλογο αυτών που τους απαγορεύεται η πτήση με αεροπλάνα. Τον Δεκέμβριο, ήταν 594. Τον Αύγουστο του 2008 ο αριθμός είχε φτάσει στο εκπληκτικό νούμερο των 100.000. Με τον σημερινό ρυθμό, η αμερικανική «λίστα παρακολούθησης τρομοκρατών» θα φτάσει στα 2 εκατ. άτομα μέσα στα επόμενα 2 χρόνια. Από το 1974, οι ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ στα Υψώματα του Γκολάν έχουν κοστίσει 47,86 δισ. δολάρια, ενώ το κόστος των δυνάμεών του στο νότιο Λίβανο είναι 680,93 εκατ. από το 1978.
Γι’ αυτό ακριβώς πλησιάζει ένας νέος πόλεμος. Ωκεανοί αίματος, σώματα κομμάτια, βεβαίως. Αλλά πάρτε μαζί σας και μια πιστωτική κάρτα. Ή ένα μπλοκ επιταγών. Πρόκειται για μεγάλη μπίζνα. Και θα υπάρξουν κέρδη.
(Από τη βρετανική εφημερίδα Independent 27/11, με τίτλο «Ωκεανοί αίματος και κερδών για τους πολεμοκάπηλους»)
