Του Μάρκου Δεληγιάννη
Τι κακό σ’ αυτό το μέρος, φταίει για τούτο της Πλατείας Συντάγματος ο οχληρός ο συνωστισμός. Κάθε φορά, που στην πολύπαθη την πόλη μας καταφθάνουν της σύγχρονης ιεράς συμμαχίας οι εκπρόσωποι, βρίσκονται αντιμέτωποι -τι με κρύο, τι με ζέστη, τι με ήλιο ή βροχή- με τις 596 καθαρίστριες του υπουργείου Oικονομικών που, εδώ και πέντε μήνες, ετέθησαν σε διαθεσιμότητα.
Άκουσον-άκουσον! Αν είναι δυνατόν! Τούτες τις κρίσιμες στιγμές, που οι αξιότιμοι υπουργοί σκληρά διαπραγματεύονται τους όρους της κατεδάφισης του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού, με τους αξιωματούχους της Ρώμης, μια δράκα γυναίκες να διασαλεύουν την τάξη, να παρακωλύουν τη συγκοινωνία, να διαπομπεύουν, να διασύρουν το όνομα της πατρίδας στα μάτια των απεσταλμένων της διεθνούς των τοκογλύφων. Χωρίς ντροπή, χωρίς αιδώ, γιουχάρουν, κραυγάζουν, υψώνουν πανό, διαδηλώνουν, πως δεν θα υποστείλουν τη σημαία του αγώνα τους, αν πλήρως δεν δικαιωθούν.
Τι κατάπτωση! Οι ύπατοι της Ρώμης ν’ αποκομίσουν τη στρεβλή, την πλανερή εντύπωση, πως ο ελληνικός λαός δεν κύπτει τον αυχένα, όπως ακριβώς οι συνετοί ταγοί του, πράττουν κάθε στιγμή. Είναι ανήκουστο! Οι ύαινες της τρόικας να φοβούνται τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες;
Μόλις πριν μια εβδομάδα, οι απολυμένες καθαρίστριες υποδέχτηκαν τους υπαλλήλους της φημισμένης εταιρίας «ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός», που έδρα έχει το Βερολίνο, έξω από το υπουργείο καταλήστευσης των εργαζομένων και με τις ψυχωμένες διαμαρτυρίες τους, αψηφώντας των ραβδούχων τις απειλές και τους προπηλακισμούς, υποχρέωσαν τους περιδεείς τροϊκανούς να μπουν στο κτίριο του υπουργείου από την πίσω πόρτα. Και το χειρότερο! Παράδειγμα στους καταφρονεμένους του Νότου μα και του Βορά, πως ο κόσμος της εργασίας, εδώ στην Ελλάδα, εξακολουθεί ν’ αντιστέκεται και να ελπίζει – και όχι μόνο. Τολμούν κι εμφανίζονται στα ΜΜΕ. Πραγματοποιούν συναντήσεις και με τις ηγεσίες των περισσοτέρων πολιτικών κομμάτων κι εκεί υπερασπίζονται με πάθος το δικαίωμά τους για ζωή, για αξιοπρέπεια, για ένα ελπιδοφόρο αύριο. Κερδίζουν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Τι φριχτό! Τώρα, που οι άοκνες προσπάθειες των βαρύγδουπων υπουργών αρχίζουν να στέφονται από επιτυχία.
Τώρα, που κατόρθωσαν ύστερα από εξαντλητικές διαπραγματεύσεις, οι κατεδαφίσεις να είναι αθόρυβες, άηχες, έρχονται αυτές οι γυναίκες κι όλα τα καταστρέφουν. Αμαυρώνουν την επιτυχία των συνετών κυβερνητών. Βέβαια η καθεμιά απ’ αυτές τις ταλαίπωρες γυναίκες κουβαλάει πάνω από 50 χρόνια στις κατάκοπες πλάτες της. Το ωραίο είναι πως οι καημένες βρίσκονται τόσο κοντά στη σύνταξη -το όνειρο κάθε φτωχού εργαζόμενου- που ποτέ δεν πρόκειται να την πάρουν! Ε, τι να κάνουμε; Οι εποχές αλλάζουν. Όμως, ο φίλεργος ηγέτης του οίκου της διοικητικής απορρύθμισης, έδωσε τη λύση, με τρόπο ευφυή. Το δημόσιο, είπε, ακολουθώντας τα σύγχρονα πολιτικοοικονομικά ρεύματα, θα συνεργάζεται, από τούδε κι εντεύθεν, με ιδιωτικά συνεργεία, δηλαδή με ψυχρούς εργολάβους. Να, λοιπόν, η ευκαιρία, ω αφελείς γυναίκες, αντί να κραυγάζετε στους δρόμους, ιδρύστε κι εσείς μιαν επιχείρηση και διεκδικήστε ένα κομμάτι απ’ την πίτα που καταβροχθίζουν οι γνωστοί εργολάβοι. Διαφορετικά, η δημοκρατία ως γνωστόν δεν έχει αδιέξοδα, οι ραβδούχοι θα δώσουν τη λύση. Μπορεί να κουβαλήσατε στην πλατεία κι άλλους διαμαρτυρόμενους -σχολικούς φύλακες, εκπαιδευτικούς- εμείς, οι κυβερνώντες, έχουμε τον τρόπο ν’ αντιμετωπίζουμε τις κρίσεις. «Πυρ!», θα διατάξουμε και τα δακρυγόνα θα καθάρουν τον χώρο. Δεν είναι δυνατόν να διασύρεται η τιμή της πατρίδας μ’ αυτόν τον χυδαίο τρόπο. Άλλωστε, τούτες τις κρίσιμες ώρες που αναβιώνουν οι μέρες οι ψυχροπολεμικές, άλλα πράγματα έχουν προτεραιότητα. Η σύναξη των φαιοχιτώνων στο Κίεβο ανοίγει δρόμο, για το σκοτεινό παρελθόν. Κι εμείς θ’ ασχολούμεθα με τις ασήμαντες καθαρίστριες και τους ανιαρούς συνδικαλιστές; Ε, όχι, καλή Σαρακοστή, ω ιθαγενείς!
Φίλοι μου, οι εντολοδόχοι της τρόικα ανέλαβαν την εκπαραθύρωση αυτών των γυναικών. Οι υπηρεσίες καθαριότητας θ’ ανατεθούν σε εργολάβους. Πόσο θα κοστίζει; Ποιον ενδιαφέρει; Ο εχθρός είναι ένας, οι καθαρίστριες. Αυτές καταβαράθρωσαν την έρημη την ελληνική κοινωνία. Ας τις εξοντώσουμε! Απέναντι, όμως, στον κανιβαλισμό που κηρύσσει η κυβέρνηση, οι απολυμένες καθαρίστριες παραμένουν όρθιες στις επάλξεις, ενώ παράλληλα παραδίδουν μαθήματα ήθους, αξιοπρέπειας κι ειρηνικής διαμαρτυρίας. Να είστε βέβαιοι ότι ο δίκαιος αγώνας αυτών των γυναικών θα ενταθεί. Θα τις συναντάτε στον δρόμο.
Έτσι κέρδισαν επάξια τον σεβασμό της ελληνικής κοινωνίας. Πράγμα που οι αξιότιμοι εντολοδόχοι των τοκογλύφων ούτε στο όνειρό τους δεν πρόκειται να χαρούνε.
Σχόλια
