Του Μάρκου Δεληγιάννη
Μια λοίμωξη αυθάδης και καταπιεστική σε κατ’ οίκον περιορισμό σ’ έβαλε. Κι ως γνωστόν, συντροφιά μοναδική του έγκλειστου είναι, των βιβλίων οι σελίδες, των εφημερίδων οι πληροφορίες, μα πάνω απ’ όλα, οι λεύτερες σκέψεις που οργώνουν του νου τ’ αφράτα τα χωράφια. Καθώς βημάτιζες στου δωματίου σου τα στενά όρια, ένα κατάμαυρο σύννεφο το οπτικό σου πεδίο αγκάλιαζε. Είναι τ’ άρθρα που διάβαζες, οι ειδήσεις που φιγουράρουν στα φύλλα του έντυπου τύπου. Τα κοιτάς και νοιώθεις τ’ αδιέξοδα της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου, να σε πνίγουν.
Αναρωτιέσαι. Πού, άραγε, μας οδηγεί των υποτακτικών το συνετό το σκύψιμο μπροστά στους εκατόνταρχους της Ρώμης; Ακούς τις στριγκές φωνές των μεταπρατών που έχουν πλημμυρίσει τους δρόμους της ανοχύρωτης πόλης, να διαλαλούν τον ερχομό των εκπτώσεων, το γενικό ξεπούλημα. Οι άρπαγες του αύριο, καβάλα σ’ άρματα σιδερόφρακτα καλπάζουν προς τις φλεγόμενες πλατείες. Εκεί θα κουρελιάσουν τη ψυχή μας, θα ξεριζώσουν το χαμόγελό μας, θα εκπορνεύσουν την αξιοπρέπειά μας. Η πανάρχαια πόλη καθημαγμένη απ’ την πολιορκία την πολύχρονη, τον ερχομό του τέλους αναμετράει.
Σκέφτεσαι. Μόνη ελπίδα είναι της Αριστεράς η θέληση για αγώνα, η στεντόρεια φωνή της, το καθάριο μάτι της, η φλόγα που κατακαίει τα στήθια. Καιρός και πάλι η έννοια εργασία, να γίνει ταυτόσημη της αξιοπρέπειας και της τιμής. Καιρός να υπερασπιστούμε την κραυγή της ετοιμόγεννης γυναίκας, του ξεριζωμένου τ’ όνειρο, της νιότης τη στράτα, του ξωμάχου την υπερηφάνεια.
Το αλφαβητάρι, όμως, της ζωής άλλες λέξεις συνθέτει. Τούτες τις χειμωνιάτικες μέρες, που ζούμε, ατελεύτητες συζητήσεις γίνονται πολλές. Θέμα: Οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Συνωστισμός στα γραφεία υποβολής υποψηφιοτήτων. Διαβουλεύσεις, συνομιλίες κάτω απ’ το ημίφως της αδιαφάνειας.
Αλήθεια, μήπως ξεχάσαμε πως η Αριστερά, η ριζοσπαστική Αριστερά, η αριστερά των ανατροπών και της διαφάνειας, λειτουργεί σε τέτοιες περιπτώσεις; Μα είναι προφανές. Οι τοπικές κοινωνίες, αυτές που ξέρουν καλλίτερα απ’ τον καθένα ποιοι άνθρωποι μπορούν να σηκώσουν το βάρος του δημοτικού άρχοντα. Οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται από δυσθεώρητες κορυφές και κατατίθενται προς ψήφιση υπό μορφή πολυνομοσχεδίου. Η Αριστερά δεν έχει ανάγκη ούτε από βαρύγδουπες και πομπώδεις προσωπικότητες, ούτε απ’ τους γυρολόγους της πολιτικής. Οι αγώνες, την έχουν εμπλουτίσει μ’ ένα σωρό προσωπικότητες, που έχουν κύρος και εμπνέουν σεβασμό.
Βέβαια, οι συμμαχίες, ειδικά στις αυτοδιοικητικές εκλογές, είναι καμιά φορά επιβεβλημένες, μα αυτές θα τις αποφασίσουν και πάλι οι τοπικές κοινωνίες, πάντα με γνώμονα τις αρχές και το πρόγραμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ας θυμηθούμε τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ πάλευε απεγνωσμένα να κατακτήσει το μίζερο ποσοστό του 4%, οι μεγαλόσχημοι παράγοντες, από τους κυβερνητικούς θώκους, μειδιούσαν ειρωνικά στο άκουσμα του ονόματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Όταν, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε για τα γερά στο παιχνίδι και άρχισε να διεκδικεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τότε όλοι οι βαρύγδουποι παράγοντες, όλοι όσοι εύκολα αλλάζουν όνομα, όλοι αυτοί που χωρίς αιδώ, ψήφισαν την παράδοση της χώρα στη διεθνή των τοκογλύφων, χωρίς ντροπή, έτρεξαν να δηλώσουν πως αυτοί υποστήριζαν μεταρρυθμίσεις, που η χώρα είχε ανάγκη πραγματικά να δεχτεί, αλλά δυστυχώς οι προτάσεις τους δεν έγιναν δεκτές. Ε, και τι να κάνουν; Φύγανε. Το πλοίο βυθίζεται. Μόνο τα κορόιδα ή ανίκανοι θα μείνουν στη γέφυρα, τη θύελλα ν’ αντιμετωπίσουν. Οι έξυπνοι θα κοιτάξουν να επιπλεύσουν και κάτω απ’ τα νέα δεδομένα. Οι στίχοι του Καβάφη πόσο επίκαιροι είναι. Δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει πως δεν είναι εμπνευσμένοι από γεγονότα των καιρών μας:
Αλλά κατεστραμμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ. Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ. Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί να δημιουργήσουν ένα τέταρτο καλό. Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.
Φίλοι μου, η συνταγή είναι παλιά μα αλάθητη. Είναι αλήθεια πως όσο πιο πολλά μπαχαρικά μέσα στη σούπα πέσουν, τόσο η γεύση γίνεται άκρως θελκτική. Μόνο προσοχή μεγάλη, του σερβιρίσματος πρέπει έλεγχος να προηγηθεί με σουρωτήρι σωστό, γιατί κόκκαλα και σκληρά κοτσάνια αν διεισδύσουν στο έδεσμα, εύκολα τον οισοφάγο θα πληγώσουν, ακόμη και πνιγμό θα προκαλέσουν.
Σχόλια
