Το κρίσιμο πλέον για την ΕΡΤ είναι η επόμενη μέρα. Της Φούλης Ζαβιτσάνου
Σε λίγες μέρες… γιορτάζουμε το θλιβερό γεγονός του κλεισίματος της ΕΡΤ μαζί με τα γενέθλια του οκτάμηνου κινήματος των παρανόμως απολυμένων και ακατάπαυστα εργαζομένων αγωνιστών της. Ένας θάνατος και μια γέννηση. Είναι το μωρό μας, όπως συνηθίζει να μου λέει μια συνάδελφος όταν τα βρίσκουμε σκούρα, και δεν θα το παρατήσουμε τώρα στους πέντε δρόμους. Είναι οι ίδιες οι ζωές μας πια που έχουν ανεξίτηλα σημαδευτεί από αυτά τα γεγονότα και που έχουν ένα πριν και ένα μετά την 11η Ιουνίου.
Όχι μόνο γιατί χάσαμε τη «βολή» μας, γιατί πεταχτήκαμε σαν αναλώσιμο υλικό στον κάδο απορριμμάτων αυτής της ανεκδιήγητης κυβέρνησης και των άνωθεν και έξωθεν εντολέων της, αλλά γιατί φτιάξαμε μια καινούργια συλλογική οντότητα που με τις όποιες συγκρούσεις και τα όποια προβλήματά της έχει αφήσει ήδη το στίγμα της στην ελληνική κοινωνία.
Ανάταση, ηθική ικανοποίηση και δημιουργικότητα είναι τα αδιαφιλονίκητα κέρδη μας. Η σκοτεινή πλευρά όμως για όσους δεν έκαναν αίτηση και δεν έκραξαν πανικόβλητοι «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» είναι ότι βρίσκονται τώρα βαθιά χωμένοι σε αυτήν την ανήλιαγη και ζοφερή στοά του σύγχρονου καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού που ονομάζεται ανεργία και συνήθως αποτυπώνεται με αριθμούς και νουμεράκια στα δελτία των οκτώ.
Δελτία όπως αυτά της ΔΤ/ ΝΕΡΙΤ που από την ίδια τους τη γέννηση καταργούν κάθε έννοια δημοσιογραφικής αξιοπρέπειας και δεοντολογίας και συρρικνώνουν ακαριαία το δημόσιο βήμα με σοβαρότατες συνέπειες για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Εργασιακά δε, ο νέος φορέας είναι κολάσιμος, αναπαράγοντας πελατειακές διασυνδέσεις και δουλείες, καταργώντας βασικά δικαιώματα και δημιουργώντας ομηρίες «σαν να μην πέρασε μια μέρα». Όσοι στήριξαν το κατάπτυστο εγχείρημα (ορισμένοι ήδη σε ομηρία και αδιέξοδο) ας αναλογιστούν, χωρίς φθηνές δικαιολογίες, την ευθύνη τους.
Η επόμενη μέρα
Αυτό που ενδιαφέρει όμως τώρα είναι η επόμενη και όχι η προηγούμενη. Πρέπει η παρακαταθήκη μιας ΕΡΤ, πραγματικά ανοιχτής στην κοινωνία, να συνδυαστεί με μελέτη, γνώση και εμβριθή ανάλυση των δεδομένων ώστε να προκύψει ένα εμπνευσμένο αλλά εφικτό σχέδιο, πραγματοποιήσιμο ακόμα και στο άμεσο μέλλον. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, για άγονες διαφωνίες και για παλινωδίες. Απέναντι στην ευτέλεια, στην αποσύνθεση και στην τυφλή αποδοχή να αντιτάξουμε την ευθύνη, την κριτική σκέψη και την επινοητικότητα. Απέναντι…
Απέναντι από την ertopen βρίσκεται το κτίριο της ΕΡΤ. Ασάλευτο, κλειστό και σκοτεινό κοιτάει τα αυτοκίνητα να περνάν από τη Μεσογείων. Στέκεται εκεί και περιμένει. Περιμένει να μπούμε και να το φωτίσουμε πάλι, να φτιάξουμε την ΕΡΤ που θέλουμε, που θα δίνει φωνή στους «από κάτω», που θα σφύζει από δημιουργία και σκέψη, που θα ωθεί και θα ωθείται από το πρόταγμα για αληθινή δημοκρατία.
Είπαμε, το κίνημά μας και η ελπίδα μας βρίσκονται στον όγδοο μήνα τους…
Φούλη Ζαβιτσάνου
