του Γιάννη Θεωνά*
1. Εισαγωγή: Οι 53 και η «συμβολή» τους
Το είδαμε κι αυτό! Βασικά στελέχη της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, προερχόμενα από την ΑNAΣΑ, την Αριστερή Ενότητα και το Κοκκινοπράσινο Δίκτυο, που αποτελούσαν διάφορες συσπειρώσεις και τάσεις των ήδη αυτοδιαλυθεισών πρώην Συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, (ΣΥΝ, ΑΚΟΑ, ΡΟΖΑ κ.λπ.), ανάμεσά τους πολλά μέλη της Πολιτικής Γραμματείας, αλλά και ορισμένοι του περίγυρου της ηγεσίας, που κυρίως ευθύνεται (ο περίγυρος) για την έκφραση της περιβόητης πολυγλωσσίας στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, με ένα «κείμενο συμβολής», όπως ισχυρίζονται, το οποίο έχει, λένε, στόχο μια συμβολή στη συζήτηση, για τον απολογισμό του εκλογικού αποτελέσματος και την καλύτερη προετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει της συγκρότησης της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Στην κατεύθυνση αυτή, προχώρησαν σε μια γενική και αόριστη κριτική, υπογραμμίζοντας ότι δεν είναι ενθουσιασμένοι με το δημόσιο λόγο του Κόμματος, ιδίως κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ότι τα κόμματα κοινωνικού μετασχηματισμού δεν πρέπει να προσαρμόζονται στον κοινωνικό μέσο όρο και να μοιάζουν γενικώς της «κοινωνίας», αναγκάζοντας τον σ. Αλέξη Τσίπρα να τονίσει, απαντώντας τους, ότι το πραγματικό δίλημμα είναι «ενσωμάτωση ή ανατροπή», και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνεται «συγκρουσιακός στα λόγια και ενσωματωμένος στην πράξη».
Και πρώτ’ απ’ όλα, για να μην είσαι ενσωματωμένος στην πράξη, χρειάζεται να είσαι δεμένος με ένα εργατικό λαϊκό κίνημα, μαζικό, αγωνιστικό, διεκδικητικό και αποφασισμένο να συγκρουστεί, για να γίνουν πράξη οι δεσμεύσεις και το πρόγραμμα μιας Αριστερής Ριζοσπαστικής Κυβέρνησης, με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις άλλες δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
2. Η πολιτική συσπείρωση της ευρωπαϊκής Αριστεράς
Απ’ αυτή την άποψη, είναι εξαιρετικά θετικό το παράδειγμα της διαχείρισης της υποψηφιότητας του σ. Αλέξη για την Προεδρία της Κομισιόν, που οδήγησε στην εκτίναξη του κύρους του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του, ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς, στον ευρωπαϊκό Νότο και όχι μόνον, σε βαθμό ώστε το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει κίνητρο συσπείρωσης Αριστερών και Ριζοσπαστικών δυνάμεων σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες του Νότου, αλλά και του Βορρά (Ιρλανδία) με εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα στη μάχη των Ευρωεκλογών, αλλά και ακόμη περισσότερο στην ευρύτερη συσπείρωση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που εκφράστηκε με την πολιτική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το Ποντέμος (Κόμμα των αγανακτισμένων των πλατειών, Ισπανία), με την «Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» (νέο Κόμμα της Αριστεράς στην Ιταλία, που, με πολλές δυσκολίες και εμπόδια, κατέβηκε στις ευρωεκλογές και έβγαλε 3 ευρωβουλευτές), με το Σιν Φέιν της Ιρλανδίας, που για πρώτη φορά έβγαλε έναν ευρωβουλευτή, ο οποίος ήδη μετέχει στην Πολιτική Ομάδα της GUE στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
3. Αναγκαία και η κοινωνική συσπείρωση
Το θετικό αυτό παράδειγμα της πολιτικής συσπείρωσης δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, είναι ανάγκη να εκφραστεί και σε κοινωνικό επίπεδο, με στόχο τη συγκρότηση ενός μαχητικού, αγωνιστικού και διεκδικητικού εργατικού κινήματος, ικανού με πανευρωπαϊκού χαρακτήρα αγωνιστικές κινητοποιήσεις, να ματαιώσει τις νέες συστατικές ρυθμίσεις που συνοδεύουν τη νέα -ουσιαστική, όπως λένε οι εισηγητές της- ΟΝΕ, που απειλούν να μην αφήσουν τίποτα όρθιο από εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, ιδιαίτερα στις αδύνατες, όπως η Ελλάδα, χώρες του Νότου και ιδιαίτερα να ματαιώσουν οποιαδήποτε απόπειρα χάραξης και εφαρμογής εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής αυτών των χωρών.
Το κοινωνικό μέτωπο συσπείρωσης, απαιτεί πρώτ’ απ’ όλα τη συγκρότηση ενός κοινωνικού πόλου, που θα αναλάβει το καθήκον να εκφράσει από πλευράς Ελλάδας την ευρωπαϊκή προοπτική συσπείρωσης, δεδομένου ότι αυτόν το ρόλο δεν μπορούν, με τους σημερινούς συσχετισμούς, αλλά και τον προσανατολισμό τους, να εκφράσουν ούτε η ΓΣΕΕ, ούτε η ΑΔΕΔΥ.
Λύσεις στο ζήτημα αυτό θα μπορούσαν να αποτελέσουν, η συγκρότηση νέων ΣΑΔΕΟ και ΣΕΔΟ ή ενός νέου Κοινωνικού Φόρουμ, με σχετικές πρωτοβουλίες Δευτεροβάθμιων Συνδικαλιστικών Οργανώσεων (Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων) και πλήρη στήριξη της προσπάθειας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μην ξεχνάμε εδώ, τον πολύ σημαντικό ρόλο, που έπαιξαν στη συγκρότηση του ΣΑΔΕΟ, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, οι Ομοσπονδίες της Κοινής Ωφέλειας-Τραπεζών και βασικές Ομοσπονδίες του Ιδιωτικού Τομέα (Οικοδόμοι, Κλωστοϋφαντουργοί, Μέταλλο κ.λπ.), αλλά και οι σημαντικότερες, τότε, Συνδικαλιστικές Παρατάξεις ΕΣΑΚ, ΑΕΜ και ΠΑΣΚΕ. Αντίστοιχο ρόλο έπαιξαν, στη συγκρότηση του ΣΕΔΟ, οι Ομοσπονδίες των Δημόσιων Υπαλλήλων (Παιδείας, Υγείας, ΟΤΑ κ.λπ.), καθώς και οι αντίστοιχες Δημοσιοϋπαλληλικές Συνδικαλιστικές Παρατάξεις.
Σήμερα, είναι ανάγκη, χωρίς χρονοτριβή να προχωρήσει η συγκρότηση του κοινωνικού πόλου, που θα αναλάβει να εκφράσει με σύνεση, αλλά και αποφασιστικότητα πρωτοβουλίες και δράση για τη συσπείρωση κατά προτεραιότητα των κοινωνικών δυνάμεων του Ευρωπαϊκού Νότου και την προώθηση αγωνιστικών κινητοποιήσεων ενάντια στις τροϊκανές λιτότητες, τα σύμφωνα σταθερότητας και ανταγωνιστικότητας και ακόμα πιο έντονα ενάντια στις επιλογές της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. των 28 για τη νέα ΟΝΕ και τα αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα που τη συνοδεύουν.
4. Το Πολιτικό Σχέδιο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς
Το 2011 με τις αποφάσεις της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ και της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής που η Συνδιάσκεψη ανέδειξε, τέθηκαν οι πολιτικοί στόχοι (1. -η τήρηση ψηλά της σημαίας της κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας όλων των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και 2. -η διεκδίκηση από ένα Κόμμα της Αριστεράς, για πρώτη φορά ύστερα από 60 χρόνια, της κυβερνητικής εξουσίας) που στις εκλογές του επόμενου χρόνου (Μάιος και Ιούνιος 2012) εκτόξευσαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% στο 17 και στο 27%.
Σήμερα, απαιτείται ένα νέο πολιτικό Σχέδιο, που θα συσπειρώσει κατ’ αρχήν ολόκληρη τη Ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά και όπως υπογράμμιζαν όλες οι Διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, από την ίδρυσή του το 2004, όλες τις δυνάμεις αριστερά του ΠΑΣΟΚ, που παίρνουν οριστικά διαζύγιο από τη μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία, μέχρι τους πράσινους και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, με στόχο τη συγκρότηση μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας που θα είναι σε θέση να συγκροτήσει μια Αριστερή Ριζοσπαστική Κυβέρνηση, με πυρήνα το ΣΥΡΙΖΑ και τους συμμάχους του.
Στην κατεύθυνση αυτή δεν είναι αναγκαίο κανένα αριστερόμετρο, για να μετράμε την αριστεροσύνη κάθε πολιτικής δύναμης, ούτε κανένας πήχης για να μετράμε τη διαφοροποίησή του από τη μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία και τις ελιές της.
Η συγκρότηση της νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας, μπορεί να γίνει στη βάση ενός πολιτικού προγράμματος που θα περιλαμβάνει δύο σκέλη:
α. Ένα Αριστερό Ριζοσπαστικό, που θα προωθεί συγκεκριμένες δεσμεύσεις μιας εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής.
β. Ένα άμεσο πρόγραμμα μέτρων που συνδέονται με τα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών.
Το πολιτικό αυτό πρόγραμμα θα δεσμεύει απόλυτα τη νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία και πρώτ’ απ’ όλους τον ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και κάθε άλλη δύναμη που θα δεχθεί να πάρει μέρος στη συγκρότηση της Αριστερής Ριζοσπαστικής Κυβέρνησης και να συμβάλει στην υλοποίηση του προγράμματός της.
5. Το πρόγραμμα της Αριστερής Ριζοσπαστικής Κυβέρνησης
Το πολιτικό πρόγραμμα της νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας, όπως προαναφέρθηκε θα περιλαμβάνει δύο σκέλη, ένα Αριστερό Ριζοσπαστικό και ένα άμεσο πρόγραμμα μέτρων που θα αφορούν τα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών και συγκεκριμένα:
5α. Αριστερό Ριζοσπαστικό σκέλος και δεσμεύσεις εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής
Το σκέλος αυτό περιλαμβάνει όλες τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα:
• Την ακύρωση των μνημονίων και την κατάργηση όλων των εφαρμοστικών τους νόμων από τη Βουλή.
• Την καταγγελία των επαχθών όρων των δανειακών συμβάσεων και ιδιαίτερα του Αγγλικού Δικαίου, του Λογαριασμού του Λουξεμβούργου και της άρσης της ασυλίας της δημόσιας περιουσίας.
• Την αγωνιστική διεκδίκηση της διαγραφής του δημόσιου χρέους στο σύνολό του ή στο μεγαλύτερο μέρος του και τουλάχιστον στο ύψος (62%) και με τους όρους (μακροχρόνια ρύθμιση, χαμηλό επιτόκιο και ρήτρα ανάπτυξης) που εφαρμόστηκαν για τα χρέη της Γερμανίας το 1953.
• Εθνικοποίηση ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος της χώρας.
• Επαναφορά υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο όλων των Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών στους τομείς της Ενέργειας των Τηλεπικοινωνιών, των υδάτινων πόρων – ύδρευσης και των Μεταφορών.
• Ανάκτηση του δημόσιου ελέγχου και της ιδιοκτησίας των υποδομών της χώρας (λιμάνια, αεροδρόμια, μαρίνες, τουριστικές υποδομές κ.λπ.) που έχουν παραχωρηθεί ή ξεπουληθεί.
Η εφαρμογή, από τρόικες και θεσμικά όργανα της Ε.Ε., αντίμετρων για την αποτροπή εφαρμογής των παραπάνω προγραμματικών δεσμεύσεων της Αριστερής Ριζοσπαστικής Κυβέρνησης, θα συνεπάγεται την άμεση παύση πληρωμών προς τους διεθνείς δανειστές και ταυτόχρονα την επανεξέταση της θέσης της χώρας μας, απέναντι στο ευρώ, την Ευρωζώνη και την ενιαία εσωτερική αγορά.
5β. Πρόγραμμα άμεσων μέτρων της καθημερινότητας των πολιτών
Το σκέλος αυτό περιλαμβάνει ζητήματα που αφορούν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, αλλά και ιδιαίτερα μέτρα που αφορούν τις καταστροφικές συνέπειες των μνημονίων και των ληστρικών πολιτικών λιτότητας, σε βάρος του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων των πολιτών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανή επίπεδα τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα και συγκεκριμένα:
• Άμεση αποκατάσταση των κατώτερων μισθών και συντάξεων στα προ των μνημονίων επίπεδα.
• Αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων, των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
•Ενίσχυση της ρευστότητας των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων. Ρυθμιστικά μέτρα για τα κόκκινα δάνεια πολιτών και επιχειρήσεων.
• Άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, των ελαστικών και άτυπων μορφών εργασίας και ενίσχυσης των ανέργων.
• Ματαίωση των ιδιωτικοποιήσεων Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών. Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και των διαδικασιών ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου. Ανάκτηση ιδιωτικοποιημένων Φορέων, Επιχειρήσεων και Οργανισμών και της ξεπουλημένης δημόσιας περιουσίας.
• Άμεσα μέτρα πολιτικής για την αντιμετώπιση οργανωτικών, λειτουργικών, πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Χτύπημα της φοροδιαφυγής και κατάργηση φορολογικών χαρατσιών και απαράδεκτων φοροεισπρακτικών επιβαρύνσεων των πολιτών.
6. Επίλογος
Στη βάση των ανωτέρω θέσεων-προτάσεων μπορεί και πρέπει να τεθεί ένα ερώτημα: Χρειάζεται να υπάρξει πολιτική και κοινωνική συσπείρωση για την εφαρμογή τους;
Οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς και οι διαφοροποιημένες από τη μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία, εφόσον συμφωνούν έχουν θέση σε μια Αριστερή Ριζοσπαστική πλειοψηφία και κυβέρνηση.
Θέση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι η συμμετοχή τους. Καλώς να έλθουν. Όσοι λένε «όχι» ας αναλάβουν την ευθύνη να το εξηγήσουν στα μέλη τους και το λαό που υποφέρει.
* Ο Γιάννης Θεωνάς είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ
