Μετά την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στον Προϋπολογισμό του 2013 που προέκυψε λόγω της σκληρής λιτότητας, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους και της εσωτερικής παύσης πληρωμών, η μνημονιακή κυβέρνηση πανηγυρίζει και για την επίτευξη πλεονάσματος στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών (ΙΤΣ) για πρώτη φορά από το 1948(!).
Η εμφάνιση πλεονάσματος στο ΙΤΣ οφείλεται στην κατάρρευση των εισαγωγών που μειώθηκαν κατά 24 δισ. ευρώ (ή 37,8%) και στην αύξηση του πλεονάσματος στο ταξιδιωτικό ισοζύγιο κατά 1,2 δισ. ευρώ (ή 13,3%) σε σύγκριση με το 2008 (τελευταία χρονιά πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης). Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2013 οι εξαγωγές αγαθών (χωρίς καύσιμα-πλοία) ήταν ουσιαστικά στάσιμες συγκρινόμενες τόσο με το έτος 2012 όσο και με το έτος 2008. Δηλαδή, μετά από πέντε χρόνια εσωτερικής υποτίμησης που είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση κατά 40% των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, την εκτόξευση της επίσημης ανεργίας στο 28% και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και όλων των θεσμών προστασίας των εργαζομένων, η επιδιωκόμενη βελτίωση της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων απέδωσε την αύξηση κατά 1,2% των εξαγωγών αγαθών. Αυτό συνέβη διότι η όποια βελτίωση προέκυψε από τη συνολική μείωση του μισθολογικού κόστους υπονομεύθηκε από:
1. Τη δραστική αύξηση του ενεργειακού κόστους που απειλεί, πλέον, με κατάρρευση την όποια βαριά βιομηχανία έχει απομείνει στη χώρα αλλά και τουλάχιστον μία μεγάλη κλωστοϋφαντουργία (επίσης από τις ελάχιστες που έχουν απομείνει από έναν κλάδο που έχει ιστορία 250 χρόνων στον ελλαδικό χώρο).
2. Την ανατίμηση της ισοτιμίας του ευρώ που καθιστά μη ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα που κατευθύνονται σε χώρες εκτός της Ευρωζώνης, ενώ περιορίζει και την ανταγωνιστικότητα του τουριστικού προϊόντος.
3. Την επιβάρυνση από τον υψηλότοκο τραπεζικό δανεισμό, καθώς οι συστημικές τράπεζες που διασώθηκαν με κεφάλαια που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος εξακολουθούν να χρεώνουν με υψηλά επιτόκια τις επιχειρήσεις, συμβάλλοντας στην επιδείνωση του συνολικού κόστους λειτουργίας τους.
Η επίτευξη του πλεονάσματος στο ΙΤΣ στηρίζεται σε πήλινα πόδια (όπως και η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στον προϋπολογισμό) καθώς:
1. Η μείωση των εισαγωγών δεν συνοδεύτηκε από υποκατάστασή τους από εγχώρια προϊόντα παρά ήταν αποτέλεσμα της κατάρρευσης της δημόσιας και ιδιωτικής κατανάλωσης. Άλλωστε, την ίδια περίοδο η βιομηχανική παραγωγή έχει επίσης καταρρεύσει (π.χ. οι βιομηχανικές πωλήσεις μειώθηκαν το 2013 κατά 6,4% σε σύγκριση με το 2012).
2. Η αύξηση του τουριστικού προϊόντος δεν συνοδεύτηκε από αύξηση των θέσεων εργασίας και
3. Η μείωση των εισαγωγών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη μείωση του ελλείμματος του ισοζυγίου καυσίμων που επιτεύχθηκε με την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και τη μεγάλη μείωση της κατανάλωσης καυσίμων κίνησης.
Η μνημονιακή κυβέρνηση, στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να βρει τρόπους διάσωσης, πανηγυρίζει τόσο για το πρωτογενές πλεόνασμα του Προϋπολογισμού όσο και για το πλεόνασμα του ΙΤΣ, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα ότι το αναπτυξιακό της πρότυπο για την πατρίδα μας είναι η μεταβολή της σε θέρετρο και γηροκομείο για τους ξένους και διαμετακομιστικό οικόπεδο για την προώθηση των προϊόντων τους.
Ερανιστής: Γιώργος Τοζίδης
