Η διεθνής «Αλ Κάιντα και τα μυαλά στα κάγκελα»
Η διεθνής δημοσιότητα που δόθηκε στη φρικιαστική επίθεση με μαχαίρια από δεκάδες ισλαμιστές Ουιγούρους στο Κουνμίνγκ της Κίνας, με αποτέλεσμα 33 νεκρούς και 143 τραυματίες, ήταν αντιστρόφως ανάλογη προς τα θύματα και την αγριότητα, εν συγκρίσει προς τους δύο νεκρούς από βόμβα στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, επίσης από ισλαμιστές. Η εξήγηση είναι λίγο πιο πονηρή απ’ όσο φαίνεται από πρώτη άποψη και δεν περιορίζεται στην «ανωτερότητα» που κρατούν για τον εαυτό τους οι του Πρώτου Κόσμου απέναντι στους Τριτοκοσμικούς. Σχετίζεται ακριβώς με την απροθυμία της Δύσης να δοθεί μεγάλη διάσταση σε ένα εσωτερικό πρόβλημα της Κίνας που, στην καλύτερη περίπτωση (η Δύση) επιθυμεί τη διαιώνισή του. Αν, εμμέσως, δεν το ενισχύει…
Ουιγούροι ισλαμιστές, Καυκάσιοι ισλαμιστές που βάζουν βόμβες σε λεωφορεία και σταθμούς τρένων και μετανάστες ισλαμιστές στη Βοστώνη, έρχονται να προστεθούν στην ισλαμιστική φρίκη του εμφυλίου στη Συρία. Εκεί όπου έχουν προστρέξει εκατοντάδες μουσουλμάνοι δεύτερης γενιάς που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ευρώπη, και όλα αυτά δεν είναι άσχετα από τη φρίκη που σπέρνει η Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία και πάει λέγοντας. Νέοι άνθρωποι, όχι τόσο από τη μεγάλη εξαθλίωση όσο από την αναζήτηση ηθικής και ταυτότητας σε έναν ανήθικο, χωρίς πυξίδα κόσμο, βρίσκουν αυτή την ταυτότητα και ηθική σε μια ιδεολογία και πρακτική που είναι σχετικά νεόκοπη βερσιόν ισλαμισμού, που έχει τόση σχέση με το Ισλάμ όση και ο Χριστιανισμός με τους ευαγγελιστές των ΗΠΑ. Νέοι άνθρωποι κόβουν, σχεδόν σε κατάσταση έκστασης, κεφάλια ζωντανών ανθρώπων, ανατινάζονται ζωσμένοι για να σκοτώσουν απλούς περαστικούς, επιτίθενται μαζικά με μαχαίρια σε επιβάτες, εκτελούν τους μαθητές σχολείου – και ο μακάβριος κατάλογος δεν έχει τελειωμό…
Όχι, είναι λάθος να σπεύσει να τους ταυτίσει κανείς με τους φασίστες. Έχουν επινοήσει και τον σχετικό όρο: «ισλαμοφασίστες»… Μόνο που οι φασίστες, κάποιοι, ως επί το πλείστον, δρουν έτσι ως εξουσιαστές, νυν ή επίδοξοι. Ενώ οι οπαδοί του παραπάνω είδους ισλαμισμού, κυρίως, δρουν έτσι ως αρνητές και ανατροπείς του κόσμου που τους περιβάλλει. Υπάρχουν τρεις αιτίες, δύο μικρές και μία μεγάλη. Η μία είναι ότι τα περισσότερα από αυτά τα κόλπα σπονσοράρονται –άμεσα ή έμμεσα– από ισχυρά κέντρα του Δυτικού κόσμου συμπεριλαμβανομένου του Ριάντ, παρά την αντι-ισλαμιστική, αντι-τρομοκρατική ρητορεία. Η δεύτερη είναι ότι ακριβώς ο Πόλεμος Ενάντια στην Τρομοκρατία ενίσχυσε τελικά, παρά ανάσχεσε την ανάπτυξη τέτοιων ρευμάτων.
Ωστόσο, η μεγάλη αιτία αφορά τη βαθιά και εκτεταμένη ιδεολογική κρίση που πλήττει τον σύγχρονο κόσμο, χωρίς από την απέναντι μεριά να έχει ξεπροβάλει μια ανταγωνιστική συνείδηση, επιρροή και κίνημα. Το μεγάλο ζητούμενο της εποχής ξανά…
Γιώργος Τσίπρας
