Ποιο είναι το διακύβευμα των τοπικών και περιφερειακών εκλογών. Του Μιχάλη Ψύλου
Θα τρελαθούμε εντελώς! Δεκαετίες ολόκληρες αγωνίζεται ο λαός μας να διώξει από την εξουσία τους κάθε λογής πολιτικούς εκφραστές του συστήματος και την κρισιμότερη ώρα προκύπτει θέμα… Βουδούρη και Καρυπίδη.Την ώρα που η Ν.Δ. «έχει χάσει τη δύναμή της και ζητάει να συγκυβερνήσει το ζενίθ με το ναδίρ» (Μαν. Γλέζος) και οδηγεί τη χώρα στην «Πομπηία» (Νικ. Βούτσης) και το ΠΑΣΟΚ πνέει πολιτικά τα λοίσθια, με την εσωτερική του συνοχή του «κόμματος» που έχει απομείνει υπό τον Ευάγγελο Βενιζέλο να δοκιμάζεται συνεχώς, ένας Βουδούρης και ένας Καρυπίδης απειλούν να μεταφέρουν την μπάλα της κρίσης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν θα μιλήσω για την καρδάρα και το γάλα. Αυτό δα έλειπε δύο πρόσωπα να μπορούν να σκορπίσουν στο πάτωμα τις ελπίδες, τις αγωνίες, τους πόθους, τους καημούς ενός λαού που βράζει – έστω και αν δεν το δείχνει με δυναμικούς αγώνες και ζητάει κάτι καινούργιο. Δεν ξέρω αν αυτό που ζητούν «οι πολλοί» είναι η ριζική ανατροπή που η Αριστερά επιδιώκει και αγωνίζεται. Το σίγουρο είναι όμως ότι «οι πολλοί» έχουν αρχίσει και ελπίζουν ότι με μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι θ` αλλάξει στη ζωή τους. Προς το καλύτερο…
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές και οι Ευρωεκλογές θα είναι το πρώτο κρίσιμο τεστ. Ιδιαίτερα οι τοπικές εκλογές θα είναι οι πιο πολιτικοποιημένες εδώ και πάνω από μισό αιώνα: Με τους «πολλούς» στη δίνη της λιτότητας, της ανεργίας και της φτώχειας, η μάχη δεν θα κριθεί στη λακκούβα, τη σπασμένη λάμπα και στις παιδικές χαρές. Και αυτά είναι, φυσικά, προβλήματα αλλά έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Να φύγουν οι υποτελείς του Φούχτελ
Στις εκλογές αυτές θα πρέπει ο λαός να καταψηφίσει τους δήμαρχους και περιφερειάρχες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ που συνεργάστηκαν με τις μνημονιακές κυβερνήσεις άμεσα ή έμμεσα είτε υποστήριξαν ενεργά την πολιτική του μνημονίου είτε με τη σιωπή τους διευκόλυναν το πέρασμά της στους δημότες. Αυτούς που πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή του μνημονιακού Καλλικράτη και στις επιταγές του διορισμένου από την Μέρκελ Γερμανού αρμοστή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, Χανς Γιόακιμ Φούχτελ. Να απομακρύνουμε από τους δήμους και τις περιφέρειες αυτούς που εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια εργάζονται πυρετωδώς για να εκχωρήσουν υπηρεσίες των δήμων σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Να «μαυρίσουμε» εκείνους που εκμεταλλεύτηκαν το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι δήμοι από τις δραματικές μειώσεις στην κρατική χρηματοδότηση, για να προωθήσουν ιδιωτικοποιήσεις και την παράδοση της λειτουργίας της Αυτοδιοίκησης σε επιχειρηματικά συμφέροντα. Να απομακρύνουμε από τους δήμους και τις περιφέρειες αυτούς που, εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια, εργάζονται πυρετωδώς για να εκχωρήσουν υπηρεσίες των δήμων σε ιδιωτικά συμφέροντα. Να «μαυρίσουμε» εκείνους που εκμεταλλεύθηκαν το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι δήμοι από τις δραματικές μειώσεις στην κρατική χρηματοδότηση, για να προωθήσουν ιδιωτικοποιήσεις και την παράδοση της λειτουργίας της Αυτοδιοίκησης σε επιχειρηματικά συμφέροντα.
Το διακύβευμα των τοπικών και περιφερειακών εκλογών του Μαΐου είναι κατά τη γνώμη μου πολύ απλό: Οι δήμοι και οι περιφέρειες θα γίνουν εστίες αντίστασης του λαού ενόψει και των σφοδρών πιέσεων που θα ασκηθούν τόσο από έξω όσο και από μέσα ή θα αποτελέσουν «μνημονιακά αντισώματα» υπονόμευσης των προσπαθειών για μια άλλη Αυτοδιοίκηση, έστω και στο υπάρχον καπιταλιστικό πλαίσιο λειτουργίας του κράτους;
Το δίλημμα αυτό είναι πολύ περισσότερο σημαντικό ενόψει της αναμενόμενης, πλέον, νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Με τη συνεχιζόμενη επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης του ελληνικού λαού, εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, οι πιθανότητες να αναδειχθεί πρώτο κόμμα από τις κάλπες ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά αυξημένες, δήμοι-στήριγμα για μια αριστερή διακυβέρνηση
Οι αριστεροί θέλουμε φυσικά κυβέρνηση της Αριστεράς, της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα συγκρουστεί με το κατεστημένο και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να καταργήσει τα μνημόνια, την πολιτική της λιτότητας και της υποτέλειας, στηριζόμενη σε ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα που θα επιβάλει τους όρους του, αλλά και θα λειτουργήσει και ως θρυαλλίδα για τις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, τουλάχιστον.
Μόνο που αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξασφαλίσει την αυτοδυναμία και χρειαστεί «κοινοβουλευτική βοήθεια» από συστημικά κόμματα, η κυβέρνηση συνεργασίας που θα προκύψει μπορεί να μην είναι «αρκούντως αριστερή», Θα είναι, αναμφισβήτητα, φιλολαϊκή και αντιμνημονιακή στο ξεκίνημά της, αλλά οι πιέσεις από «μέσα» και κυρίως απ’ έξω θα ενταθούν.
Θα εντείνονται φυσικά περισσότερο αν το σύστημα δει ότι οι πιέσεις φέρνουν «αποτελέσματα» και κυρίως αν «οι πολλοί» χάσουν τις ελπίδες τους γρήγορα και δεν βγουν στο δρόμο για να στηρίξουν μαζικά και αποφασιστικά την κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Φανταστείτε εκείνη την κρίσιμη στιγμή οι κάθε είδους συστημικοί θεσμοί τι ρόλο θα παίξουν! Και για να επιστρέψουμε στο διακύβευμα: Οι δήμοι και οι περιφέρειες εστίες αντίστασης ή «μνημονιακά αντισώματα» παλλινόστησης κυβερνήσεων της υποτέλειας; Διαλέγουμε και παίρνουμε…
* Ο Μιχάλης Ψύλος
είναι δημοσιογράφος
