Να ξεκινήσουμε με μια σύντομη εξιστόρηση του κινήματός σας, της εξέλιξής του και τα κύρια αιτήματά του.
Οι διαμαρτυρίες στην ανατολική περιοχή πριν από το 2011 δεν ήταν συνεχείς, όπως τώρα. Συνοπτικά, το κίνημα, το σημαντικότερο και μεγαλύτερο στην περιοχή, ξεκίνησε στις 17 Φλεβάρη του 2011 και γρήγορα κλιμακώθηκε, με τη διοργάνωση συγκεντρώσεων και πορειών διαμαρτυρίας. Έπειτα, στο κίνημα υπήρξε ευρύτερη λαϊκή συμμετοχή μετά την είσοδο του σαουδαραβικού στρατού στο Μπαχρέιν για την καταστολή της λαϊκής εξέγερσης, κάτι που έχει να κάνει και με τη συγγένεια με την ανατολική περιοχή. Το κυριότερο σύνθημα ήταν το «ελεύθερο-ελεύθερο Μπαχρέιν – Ζυγός ο κατοχικός στρατός». Συνεχίσαμε, έκτοτε, προβάλλοντας το σύνθημα «ο λαός ζητά ανθρώπινα δικαιώματα», ζητώντας παράλληλα την αποχώρηση του σαουδαραβικού στρατού από το Μπαχρέιν. Όταν αρχίσαμε να έχουμε τους πρώτους μας μάρτυρες, ο λαός άρχισε να εκδηλώνει, ιδιαίτερα κατά τις κηδείες των θυμάτων, όλο και περισσότερο, το μίσος του για το βασιλικό οίκο, οπότε και το κυρίαρχο σύνθημα έγινε το «Θάνατος στους Σαούντ». Επόμενη αφορμή για κινητοποιήσεις ήταν οι προσπάθειες σύλληψης του (σ.σ. σιίτη) κληρικού Ναμρ Αλ Ναμρ, τον οποίο πυροβόλησαν και συνέλαβαν. Χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας την απελευθέρωσή του, με το καθεστώς να απαντά με πραγματικά πυρά, με συνέπεια νεκρούς και δεκάδες τραυματίες.
Στις 13 Ιούλη 2012, ελεύθερος σκοπευτής πυροβόλησε τον δεκαοχτάχρονο Αμπντάλα Αλ Οτζάμι, τον οποίο έσυραν στο αστυνομικό τμήμα, τεμάχισαν και εναπόθεσαν τα κομμάτια του στον καμπινέ της τουαλέτας, φωτογραφίζοντάς το γεμάτοι χαρά. Αυτή η ενέργεια κλιμάκωσε τις αντιδράσεις κάτι που φάνηκε στην κηδεία του θύματος, όπου δεκάδες χιλιάδες φώναζαν: «Ο λαός θέλει την πτώση του καθεστώτος». Από τότε συνεχίζουν ειρηνικά οι διαδηλώσεις μας.
Τα αιτήματά μας είναι τα εξής: ζητάμε να ζήσουμε ελεύθεροι και όχι υποτελείς των Σαούντ και θέλουμε τη μετατροπή του κράτους μας σε σύγχρονο κοσμικό, το οποίο θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και πρωτίστως τον πολιτικό πλουραλισμό και τις ελευθερίες. Ζητάμε, επίσης, δίκαιη κατανομή του πλούτου, σεβασμό όλων των δογμάτων, καθώς και την άμεση απελευθέρωση των αυθαίρετα συλληφθέντων, με πρώτους το θρησκευτικό άντρα Σεΐχη Νιμρ και τους 9 ξεχασμένους (σ.σ. σιίτες συλληφθέντες μετά την έκρηξη το 1996 στην περιοχή Χόμπαρ που σκότωσε Αμερικανούς στρατιώτες)
Πώς σχηματίστηκε η οργάνωσή σας; Υπάρχουν και άλλες οργανώσεις; Συντονίζεστε μεταξύ σας;
Είμαστε μια ομάδα νέων που προέβαιναν σε ειρηνικές αντικυβερνητικές δράσεις πριν από την εξέγερση του 2011 και ιδιαίτερα το 2002, κατά την πραγματοποίηση από το καθεστώς του σχεδίου επιχωμάτωσης της περιοχής Α’ Ραμς που κατέστρεψε την τοπική αλιεία, χωρίς όμως συγκεκριμένη δομή. Έκτοτε, αποφασίσαμε να ανακοινώσουμε ότι λεγόμαστε Κίνημα Ελεύθερων Νέων και από τότε οργανώσαμε πολλές πορείες διαμαρτυρίες στην περιοχή Κατίφ και ιδιαίτερα στην πόλη Αλ Αουαμία. Υπάρχουν, εξάλλου, και άλλες κινήσεις που συμμετέχουν, όπως το Κίνημα Ισλαμικής Αλληλεγγύης, το Κίνημα Αποστολικής Νεολαίας, η Νεολαία «Αξιοπρέπεια» κ.λπ. Αρχικά, συντονιζόμασταν ελάχιστα, έπειτα συμφωνήσαμε σε κοινό τόπο κατάληξης των εβδομαδιαίων πορειών μας, ώστε να καλύπτονται όλες οι περιοχές του Κατίφ. Σιγά-σιγά καταλήξαμε στη δημιουργία συντονισμού που συσπειρώνει την πλειοψηφία των κινήσεων υπό το όνομα Συνασπισμός Ελευθερίας και Δικαιοσύνης, στον οποίο συμμετέχουμε. Κάθε οργάνωση διατηρεί την οργανωτική της αυτονομία.
Ποιες μορφές αγώνα επιλέγετε;
Υιοθετούμε διάφορες μορφές, με κυριότερες τις πορείες και τα φεστιβάλ συζητήσεων, αλλά και άλλες: πορείες με ποδήλατα για παιδιά, και μοτοπορείες για μεγαλύτερους, πορείες γυναικών που κρατούν κεριά, απελευθέρωση μπαλονιών με φωτογραφίες των μαρτύρων και των κρατουμένων μας κ.λπ. Αξίζει να σημειωθεί η μεγάλη συμμετοχή των γυναικών στο κίνημά μας καθώς αυτές βασανίζονται περισσότερο υπό αυτό το καθεστώς.
Γιατί τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί της Δύσης σιωπούν για τον αγώνα σας;
Το καθεστώς μπορεί και εξαγοράζει δημοσιογράφους και ΜΜΕ με χρήματα απ’ το πετρέλαιο. Εξαγοράζει, επίσης, πολιτικούς και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκόσμιας εμβέλειας, ώστε να χαίρει της απαραίτητης στήριξης ή να καταγράφονται οι λιγότερες δυνατές παραβιάσεις. Όλα τα καταπιεστικά κράτη επιτρέπουν την παρουσία ανταποκριτών ξένων καναλιών εκτός της Σαουδικής Αραβίας. Αυτό δείχνει, μεταξύ άλλων, το φόβο του καθεστώτος για την αποκάλυψη σκανδάλων. Όσο για τα τοπικά ΜΜΕ, μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε επίσημα φερέφωνα του κράτους ή να αρκεστούμε λέγοντας πως δεν υπάρχουν άλλα ΜΜΕ που μεταφέρουν τα πραγματικά γεγονότα στην «αυλή» των Σαούντ. Το καθεστώς στοχεύει στον εκφοβισμό των διεθνών οργανισμών, προσπαθώντας να πείσει πως είναι το μόνο κατάλληλο για τη διακυβέρνηση της χώρας. Η αλήθεια είναι πως το καθεστώς είναι πια απαρχαιωμένο, καθώς δεν ανταποκρίνεται στη σύγχρονη εποχή. Αυτό αποτελεί ντροπή για όλους τους διεθνείς οργανισμούς που το στηρίζουν.
Εμείς προσβλέπουμε σε ένα κράτος που να έχει καλύτερες πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με τα κράτη του κόσμου, να σέβεται τις θρησκείες και να προωθεί παγκοσμίως την ειρήνη αντί της τρομοκρατίας.
Ποιες κοινωνικές δυνάμεις συμμετέχουν στον αγώνα σας;
Δυστυχώς, τα μεσαία στρώματα είναι σχεδόν ανύπαρκτα στο Κατίφ, παρά την ύπαρξη πετρελαίου στην περιοχή. Για αυτό στην περιοχή πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις οι εργάτες και οι άνεργοι. Σχετικά με την κινητοποίηση των σουνιτών, υπάρχει πλήθος οργανώσεων, όμως δεν συντονιζόμαστε μαζί τους, χωρίς να ευθυνόμαστε εμείς. Υπάρχει, επίσης, αυξανόμενο πλήθος σουνιτικών περιοχών όπου διεξάγονται διαμαρτυρίες.
Γιατί δεν συντονίζεστε με τους Σουνίτες; Επειδή ισχύει πως επιδιώκετε απόσχιση;
Το καθεστώς επέβαλε ως και στα Θρησκευτικά των σιιτών να κηρύσσεται το μίσος εναντίον τους. Έχουν μείνει κατάλοιπα. Υπάρχουν αδελφοί Σουνίτες ανοιχτοί, αλλά δεν ηγούνται των κινητοποιήσεων. Είναι, όμως, η ελπίδα μας. Εμείς στέλνουμε μηνύματα αδελφοσύνης, αναδεικνύοντας την τεχνητή φύση των διαφορών, διαδηλώνοντας με τις φωτογραφίες των σουνιτών κρατουμένων, αντιπολιτευόμενοι στην απαγόρευση σε σουνίτισσες να μπουν στο πανεπιστήμιο του Βασιλιά Χάλιντ. Επιδιώκουμε δημοκρατία, παρότι μειοψηφία. Απόσχιση δεν ζητάμε, το καθεστώς τα λέει αυτά. Μάλιστα, συνειδητά ή ασυνείδητα, με τις διακρίσεις, τη διασπορά μίσους, τη διαρπαγή γαιών, και δη πετρελαιοπαραγωγικών, αυτό μας ωθεί να ζητάμε. Δεν θα εκπλαγούμε αν μελλοντικά σουνίτες ζητούν απόσχιση, αφού το καθεστώς, αρπάζοντας το βιος τους, δεν εγγυάται την ενότητα της χώρας. Επομένως, είναι επιτακτική μια ριζοσπαστική μεταρρύθμιση για να μείνει η χώρα ενωμένη, με τη μετάβαση της εξουσίας από τους Σαούντ στο λαό.
Ποιες οι ομοιότητες και οι διαφορές με τα κινήματα άλλων αραβικών κρατών;
Ζητώντας κι εμείς Ισότητα, Ελευθερία, Δημοκρατία, Διανομή του Πλούτου κ.λπ, μοιάζουμε στην τυνησιακή και την αιγυπτιακή επανάσταση στα κοινά αιτήματα και στη διατήρηση του ειρηνικού χαρακτήρα των κινητοποιήσεων, για την επίτευξη των στόχων μας. Αναφορικά με τις διαφορές, ξέρουμε πως σε Τυνησία και Αίγυπτο, δυτικά και αραβικά ΜΜΕ έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην επιτυχία των επαναστάσεων. Εδώ, αντίθετα, τα ίδια ΜΜΕ συνειδητά αποσιωπούν ό,τι συμβαίνει. Μάλιστα, κάποιες φορές, στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα το καθεστώς, δυσφημώντας το κίνημά μας, με το να μας παρουσιάζουν ως κίνημα μιας θρησκευτικής σέχτας, ώστε κανείς να μην το υποστηρίζει. Επίσης, τα άλλα αραβικά δικτατορικά καθεστώτα χρησιμοποιούσαν πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα και εκτοξευτήρες νερού για τη διάλυση διαδηλώσεων. Αντίθετα, το σαουδαραβικό καθεστώς χρησιμοποιεί μόνο πραγματικά πυρά.
Πώς αντιμετωπίζετε τις μανούβρες του καθεστώτος (π.χ. παροχή χρημάτων ή ανακοίνωση μεταρρυθμίσεων);
Το καθεστώς εξαρχής καλλιεργούσε τη διχόνοια στην κοινωνία βάσει δόγματος, φυλής, περιοχής κ.λπ., κατά το βρετανικό αποικιοκρατικό πρότυπο του «διαίρει και βασίλευε». Σήμερα, δρέπει κάποιους καρπούς από αυτή την πολιτική, καθώς εργάζεται για τον εκφοβισμό κάθε πλευράς, παρουσιαζόμενο σε όλες ως εγγυητής, παρ’ ότι είναι ο βασικός υπεύθυνος για αυτές τις διαφορές. Όμως, με την πάροδο του χρόνου ο λαός ανακαλύπτει ότι αυτές οι διαφορές είναι κατασκευασμένες απ’ το ίδιο το καθεστώς. Επίσης, το καθεστώς συνήθισε πολλούς πολίτες στο «φιλοδώρημα». Έτσι, πολλοί πιστεύουν πως προσφέρει στους πολίτες, ενώ στην ουσία δίνει ψίχουλα για να απορροφήσει τους κλονισμούς σε κάποιες περιοχές, και σε περιοχές όπως το Κατίφ, τίποτα. Όσο για τις μεταρρυθμίσεις, είναι μια συζήτηση αβάσιμη, μας κάνει να γελάμε, καθώς το καθεστώς είναι τόσο απαρχαιωμένο που οι γυναίκες αγωνίζονται για να αποκτήσουν το δικαίωμα να οδηγούν αυτοκίνητο!
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω πως δεν βασιζόμαστε στις δυτικές και αραβικές κυβερνήσεις γιατί πολλές από αυτές επωφελούνται από τη διαφθορά των Σαούντ. Εμείς πιστεύουμε στους ελεύθερους λαούς και τους παρακαλούμε να επιβάλλουν στις κυβερνήσεις τους και τα ΜΜΕ να σταματήσουν να υποστηρίζουν αυτό το καθεστώς που συνιστά ντροπή για όλο τον κόσμο, γιατί είναι ένα «ζόμπι» βγαλμένο από τον Μεσαίωνα· όμως δεν ζούμε πια σε αυτόν.
