Ο… «Αγών» της Γερμανίδας καγκελάριου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας της, χρησιμοποιώντας την εθελόδουλη κυβέρνηση του ΓΑΠ (έως τώρα) και τον εντολοδόχο θίασο (βλέπε κυβέρνηση Παπαδήμου) τώρα και εωσότου ολοκληρώσει το… καταστροφικό της έργο, φαίνεται να περνά μέσα από το ΕΣΠΑ και το νέο καθεστώς των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ), που οι Γερμανοί βιομήχανοι πασχίζουν να μας επιβάλλουν. Αυτό άλλωστε, πιστοποίησε και η πρώτη τριμηνιαία έκθεση του Χορστ Ραϊχενμπάχ, ο οποίος προχθές Πέμπτη διαμήνυσε ότι για να επιστρέψει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά απαιτείται να προωθηθεί άμεσα το πρόγραμμα Helios, και 5 έργα εκμετάλλευσης αυτοκινητοδρόμων.
«Επενδύσεις» με μηδενικό όφελος για την Ελλάδα
Εδώ και μήνες υπάρχει μια παραφιλολογία στα αστικά ΜΜΕ, αναφορικά με τη σημασία των γερμανικών επενδύσεων για την «αναζωογόνηση» της ελληνικής οικονομίας και πολλά παράλληλα δημοσιεύματα αναφορικά με τη «χαμηλή απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ λόγω έλλειψης ελληνικών κεφαλαίων»… Και εκεί που ο κοινός νους θα αναρωτιόταν πώς συνδέονται αυτά τα δύο, έρχεται ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομίας Στέφαν Κάπφεφερ, εν μέσω θέρους (τον περασμένο Αύγουστο συγκεκριμένα) να δηλώσει πως οι «φίλοι» μας οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για επενδύσεις στην καταχρεωμένη και δύσμοιρη Ελλάδα, αλλά με όρους, τους οποίους μάλιστα προσδιόρισε επακριβώς, χωρίς να χάσει καιρό, επισημαίνοντας παράλληλα -ώστε να τηρούνται και τα προσχήματα του περιφερόμενου θιάσου- πως ό,τι περιγράφει δεν μπορεί να εφαρμοστεί, εκτός και εάν «η ελληνική κυβέρνηση το ζητήσει και το θεσμοθετήσει!».
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι γερμανικές επενδύσεις για να ολοκληρωθούν θα πρέπει να γίνουν σε διαμορφωμένες Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, τις επονομαζόμενες ΕΟΖ, στις οποίες λίγο-πολύ δεν θα ισχύει καμία απολύτως ρύθμιση τελωνειακού -φορολογικού- εργατικού χαρακτήρα. Θα πρόκειται δηλαδή, για ατύπως περιφραγμένες τεράστιες περιοχές της ελληνικής περιφέρειας, στις οποίες οι ξένοι «επενδυτές» θα εγκατασταθούν, θα αξιοποιούν γη και εργατικό δυναμικό σε εξευτελιστικές τιμές, δεν θα υπόκεινται σε καμία φορολογική και τελωνειακή νομοθεσία και θα έχουν τη δυνατότητα επέκτασης δραστηριοτήτων, πάντα στα όρια της συγκεκριμένης Ζώνης. Παράλληλα, έχει ήδη… πέσει η ιδέα οι «φίλοι» μας Γερμανοί «επενδυτές» να αξιοποιήσουν τα προγράμματα του ΕΣΠΑ για τις επενδύσεις τους. Μια λοιπόν και το ελληνικό κεφάλαιο δεν βάζει χρήματα για να εκμεταλλευτεί αγρίως τις επενδυτικές ευκαιρίες, αναλαμβάνουν οι ξένοι μεγαλοκαρχαρίες να τεμαχίσουν την Ελλάδα σε ΕΟΖ, αξιοποιώντας μάλιστα κοινοτικό χρήμα. Ε, να μην βγάλουν και λεφτά από την τσέπη τους! Και ο ίδιος ο Ραϊχενμπάχ στις… προγραμματικές του δηλώσεις, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο γεγονός, επισημαίνοντας πως τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ θα πρέπει να αξιοποιηθούν για στήριξη των «πραγματικών» δικαιούχων. Η σύνδεση, δε, με την πολυπόθητη τοπική ανάπτυξη μόνο όνειρο θερινής νυκτός φαντάζει, καθώς οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν στις ζώνες αυτές, θα είναι κακοπληρωμένες και κυριολεκτικά με όρους δουλοπαροικίας.
Το πλαίσιο που ονειρεύεται το γερμανικό -και όχι μόνο, φανταζόμαστε- κεφάλαιο, το περιέγραψε γλαφυρά ο Ευρωπαίος επίτροπος Όλι Ρεν, απαντώντας σε ερώτηση του Έλληνα ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Χουντή, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Στο πλαίσιο της καθιέρωσης ΕΟΖ, η κυβέρνηση μπορεί να προβλέψει απαλλαγές από τους εισαγωγικούς και τους εξαγωγικούς δασμούς, να απλοποιήσει τους τελωνειακούς και διοικητικούς ελέγχους και τις διαδικασίες, να ακολουθήσει φιλελεύθερη συναλλαγματική πολιτική και να παρέχει φορολογικά κίνητρα. Αυτά είναι τα κίνητρα που προσφέρει μια κυβέρνηση για την προσέλκυση νέων επενδυτών. Στη συνέχεια είναι δυνατό να δημιουργηθούν διάφορα είδη ειδικών οικονομικών ζωνών, π.χ. ζώνες ελεύθερου εμπορίου, ζώνες μεταποίησης προς εξαγωγή, βιομηχανικές ζώνες, ελεύθεροι λιμένες κ.λπ.». Ο ίδιος, βέβαια, έσπευσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τη δήλωσή του (στις αρχές Οκτώβρη), επισημαίνοντας πως στην Κομισιόν δεν έχει γίνει κάποια αντίστοιχη συζήτηση για την Ελλάδα, αλλά αυτό θα μπορούσε να γίνει εφόσον το… ζητούσε η ελληνική πλευρά. Δεν πέρασαν 15 ημέρες από τις δηλώσεις Ρεν και η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να το… ζητήσει, προετοιμάζοντας τις ελληνικές περιφέρειες. Με επίσημο έγγραφο που έχει στα χέρια του ο Δρόμος, ο υφυπουργός ΠΕΚΑ, Γιάννης Μανιάτης, καλεί όλους τους δημάρχους της χώρας «στο πλαίσιο της καλής συνεργασίας του υπουργείου με τους ΟΤΑ» να βγάλουν στο σφυρί δημοτικές εκτάσεις που δεν αξιοποιούν άνω των 500 στρεμμάτων, ώστε να παραχωρηθούν αυτές στους επίδοξους επενδυτές του προγράμματος Helios για την παραγωγή ενέργειας από φωτοβολταϊκά πάρκα και την εξαγωγή της στις αγορές της κεντρικής Ευρώπης (βλ. και Δρόμος, φύλλο 80).
Αρχή με δύο περιφέρειες «μοντέλα»
Τα σχέδια του γερμανικού κεφαλαίου και των τροϊκανών κυβερνήσεων, φαίνεται να συμμερίζονται και αρκετοί εκφραστές του κεφαλαίου εν Ελλάδι. Χαρακτηριστική η περίπτωση της Περιφέρειας Πελοποννήσου και του περιφερειάρχη της Πέτρου Τατούλη, ο οποίος έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ του «αναπτυξιακού μοντέλου» των ΕΟΖ, δηλώνοντας μάλιστα σε πρόσφατη συνάντησή του με εκπροσώπους της Γενικής Τράπεζας πως «μετά την αυτόνομη παρέμβασή μου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν η χώρα καταρρεύσει, η Περιφέρεια Πελοποννήσου θα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα ρευστότητας»! Όπως καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η παράταξη Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου, ο περιφερειάρχης Τατούλης εδώ και μήνες κάνει δημοσίως λόγο για το «αναπτυξιακό μοντέλο» των ΕΟΖ και πώς η περιφέρεια θα μπορούσε, αξιοποιώντας τις εκτάσεις της, να λειτουργήσει ως τέτοια. Το γεγονός ότι οι πρώτες προτάσεις για δημιουργία τεράστιων φωτοβολταϊκών πάρκων προέρχονται από τη συγκεκριμένη περιφέρεια, είναι άραγε τυχαίο;
Αντίστοιχο μοντέλο φαίνεται να επεξεργάζονται οι αυτόκλητοι «σωτήρες» της χώρας και για τη Θράκη, όπου οι παραγωγικοί φορείς, δηλαδή οι πρόεδροι των Επιμελητηρίων καθώς και οι επιχειρηματίες εργοστασίων της περιοχής όπως οι Μύλοι Θράκης, Εβροφάρμα, Pharmathen τάσσονται υπέρ της δημιουργίας μιας αντίστοιχης ζώνης. Βέβαια, κατά δήλωση της προέδρου του Χρηματοοικονομικού Φόρουμ Θράκης, οι φορείς είναι υπέρ «χωρίς αυτό να καταστρατηγεί τα δικαιώματα των εργαζομένων». Το τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό σε μια περιφέρεια που η ανεργία χτυπάει διψήφια ποσοστά και τα μεροκάματα είναι ήδη στα ίδια επίπεδα με τη Βουλγαρία, πραγματικά αποτελεί ζητούμενο… Ας σημειωθεί πως τέτοια είναι η σπουδή των τοπικών φορέων να απολαύσουν τα οφέλη των ΕΟΖ, που στην εν λόγω περιφέρεια έχει ήδη συνταχθεί και σχετική νομοτεχνική μελέτη από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Φόρουμ, που όλως τυχαίως είναι… Γερμανός.
Καθεστώς δουλείας στις ΕΟΖ
Ένα από τα βασικά ενδιαφέροντα των επίδοξων επενδυτών είναι βεβαίως να μην υπόκεινται σε καμία εργατική νομοθεσία, προκειμένου να μεγιστοποιούν το όποιο κέρδος, από τη συμμετοχή τους σε αντίστοιχα επιχειρηματικά μοντέλα. Το γεγονός ότι στις ΕΟΖ επικρατεί εργασιακό καθεστώς πραγματικής δουλείας, αποδεικνύεται από τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, σύμφωνα με τα οποία οι εργαζόμενοι αυτών των ζωνών δουλεύουν 10-12 ώρες καθημερινά, ενώ σε κάποιες περιόδους ακόμη και 16 ώρες. Πολλά εργοστάσια που λειτουργούν στις ΕΟΖ χρησιμοποιούν σύστημα ημερήσιων ή εβδομαδιαίων πλάνων παραγωγής. Πράγμα που σημαίνει ότι για να πάρει ο εργάτης το μεροκάματό του, πρέπει να πετύχει το πλάνο παραγωγής. Έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις οι εργάτες είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν πέραν της «κανονικής» βάρδιας. Σε άλλη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται ότι στις ΕΟΖ της Κίνας το μέσο ωράριο εργασίας κυμαίνεται από 54 έως 77 ώρες τη βδομάδα.
Τι προβλέπεται από την Ε.Ε. για τις ΕΟΖ
Σύμφωνα με το άρθρο 27 της ιδρυτικής συνθήκης της Ένωσης το 1957 στη Ρώμη, στα αδύναμα οικονομικά μέλη δίνονται τέτοιου είδους «εργαλεία» για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ώστε να ξαναμπούν σε τροχιά ανάπτυξης. Μια ΕΟΖ αντιβαίνει κατ’ αρχήν στην έννοια της ενιαίας εσωτερικής αγοράς, που έχει η υιοθετήσει η Ε.Ε., δεν αντιβαίνει όμως στις αρχές της, που είναι η αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών(!) και η οικονομική ισορροπία.
