Από το «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα»…
του Νίκου Μάλλιαρη*
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. με το νόμο Ορφανού (άρθρο 29 παρ.12 ν. 3479/2006) και υπό την πίεση συμφερόντων, είχε δημιουργήσει ένα καθεστώς ασυλίας προς όφελος της ΕΠΟ. Ο αθλητικός νόμος που είχε θεσπίσει προέβλεπε ότι: «Ειδικά για το άθλημα του ποδοσφαίρου όλα τα θέματα λειτουργίας και οργάνωσης του αθλήματος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και των μελών της ρυθμίζονται αυτόνομα από την ΕΠΟ και τα όργανά της σύμφωνα με το καταστατικό και τους κανονισμούς της, καθώς και αυτούς που καθορίζονται από την Ευρωπαϊκή και Παγκόσμια Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου, ακόμη και αν προβλέπονται διαφορετικές ρυθμίσεις στο ν. 2725/1999, όπως ισχύει, και στην εν γένει αθλητική νομοθεσία».
Με αυτή τη διάταξη, η οποία ουσιαστικά ήταν προϊόν συνδυασμένης επίθεσης των τότε «αφεντικών» του ποδοσφαίρου Κόκκαλη και Βαρδινογιάννη, με την αρωγή σχεδόν σύσσωμου του πολιτικού προσωπικού των τότε κομμάτων εξουσίας και φυσικά με τη συνεργασία FIFA και UEFA, επιβλήθηκε στην ποδοσφαιρική κοινωνία ένα νομικά και πολιτικοκοινωνικά απαράδεκτο καθεστώς αυτοδιοίκητου της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Ένα αυτοδιοίκητο η διαχείριση του οποίου ανατέθηκε σε εντολοδόχους παράγοντες της ΕΠΟ που αντιμετώπιζαν τότε διώξεις για κακουργηματικά αδικήματα. Το καθεστώς αυτό, το οποίο με εναλλαγές στους κατά καιρούς εντολοδόχους παράγοντες διαρκεί μέχρι σήμερα, επώασε σε μέγιστο βαθμό την παρανομία και τη διαφθορά που είχαν εγκαθιδρυθεί από αρκετά νωρίτερα.
Αυτή την απαράδεκτη κατάσταση υποτίθεται ότι επιχειρούσε να ανατρέψει ο Κοντονής με τον νόμο 4326/2015. Με το άρθρο 15 του νόμου αυτού όρισε ρητά το αυτονόητο, ότι δηλαδή το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους έχουν προτεραιότητα έναντι του καταστατικού της ΕΠΟ: «Θέματα του ποδοσφαίρου και της οργάνωσης και λειτουργίας της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, ρυθμίζονται από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, στο πλαίσιο της αυτοδιοικητικής λειτουργίας της σύμφωνα με το καταστατικό και τους κανονισμούς της, τα οποία πρέπει να είναι εναρμονισμένα με το Σύνταγμα, την κείμενη νομοθεσία, με δεδομένο ότι η ΕΠΟ διαχειρίζεται τις υποθέσεις της, ανεξάρτητα και χωρίς επιρροή από τρίτους, και σύμφωνα με τους κανονισμούς της Παγκόσμιας και Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, μέλος των οποίων αποτελεί η ΕΠΟ».
Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, το 2015, έδινε στον Κοντονή τη δυνατότητα να προχωρήσει σε μέτρα αποδυνάμωσης του διεφθαρμένου ελληνικού κατεστημένου των παραγόντων, εκμεταλλευόμενος τα σκάνδαλα και τις δικαστικές διώξεις που είχαν προκύψει και βρίσκονταν σε εξέλιξη.
Προσαρμογή στη «νομιμότητα» της μαφίας
Και αυτός τι έκανε; Αντί να αξιοποιήσει την ιδανική γι’ αυτόν συγκυρία, επέλεξε να νομοθετήσει βεβιασμένα και πρόχειρα, αλαζονικά και αυθαίρετα. Αρνήθηκε τη βοήθεια και συνεργασία με πρόσωπα και φορείς με επιστημονική γνώση, εγνωσμένο κύρος και ανυπότακτη διαδρομή στα συμφέροντα των μεγαλοπαραγόντων, πέφτοντας σε μια σειρά απαράδεκτων νομικών και πολιτικών σφαλμάτων, όπως η ανεπίσημη συνεννόηση με παράγοντες του Ολυμπιακού επικείμενης της διακοπής του αγώνα του με τον Παναθηναϊκό στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας, η δημόσια παρέμβασή του στην Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού κατά τη συζήτηση της υπόθεσης Μαρινάκη (ασχέτως αν επί της ουσίας είχε δίκιο ή όχι), η επιβολή διοικητικών προστίμων με δύο μέτρα και δύο σταθμά σε πολλές περιπτώσεις, η τιμωρία των «τσιμέντων» με τον αποκλεισμό λειτουργίας των θυρών 13 στη Λεωφόρο και 4 στην Τούμπα κ.λπ.
Συγχρόνως, επέλεξε να λειτουργήσει ως φανατικός πολέμιος της, πράγματι αμαρτωλής, διοίκησης της ΕΠΟ και να εμφανίζεται ως συνομιλητής και υποστηρικτής της αντιπολίτευσης που ως γνωστόν καθοδηγείται από τους Σαββίδη, Μελισσανίδη, Αλαφούζο. Δεν λειτούργησε δηλαδή ως θεσμικός εγγυητής της νομιμότητας, αλλά ως σύμμαχος της μιας από τις δύο αντίπαλες παρατάξεις, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην κλιμάκωση του υπάρχοντος φανατισμού και του άρρωστου οπαδισμού που γιγαντώνονται επικίνδυνα εν όψει των επικείμενων εκλογών της ΕΠΟ για την ανάδειξη των εκλεκτών των κκ. Μαρινάκη, Μελισσανίδη, Σαββίδη, Αλαφούζου οι οποίοι στις εκλογές των τοπικών ενώσεων αλώνιζαν ανεξέλεγκτα και στις οποίες τοπικές εκλογές διάφοροι κουκουλοφόροι που χρεώνονται στους ποδοσφαιρικούς ετέρους του κ. Κοντονή, έδρασαν ανεξέλεγκτα και τραμπούκικα, όπως πχ. στη Ζάκυνθο, από όπου κατάγεται βουλευτικά ο υφυπουργός Αθλητισμού του κ. Τσίπρα. Κι όπως σοφά λέει κι ο λαός «όποιος μπλέκει με τα πίτουρα…»
Με τον τρόπο αυτό, βάλτωσε σε μια στείρα αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα για την εξουσία στην ΕΠΟ και αναλώθηκε σε μια σειρά ανούσιων και συχνά παράνομων πράξεων. Για παράδειγμα, ήταν εντελώς προσχηματική η αναβολή του πρωταθλήματος (οδεύει σε οικονομική καταστροφή η οποία μαθηματικά θα γεννήσει μια νέου είδους διαφθορά) δήθεν για λόγους τάξης και δημόσιας ασφάλειας. Με την απόφασή του έδωσε άλλοθι σε ανεγκέφαλους ή και πληρωμένους μπράβους των αντιμαχομένων πλευρών, να προβαίνουν σε απρόκλητες πλέον πράξεις βίας, όπως αυτές στην κλήρωση του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής. Κατάφερε δηλαδή να γίνει και ο ίδιος και η κυβέρνηση Τσίπρα μέρος του προβλήματος.
Ο Κοντονής επί της ουσίας παρέπεμψε στις καλένδες την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων επιβίωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως η εμπέδωση της δημοκρατίας με την θέσπιση νέου εκλογικού συστήματος, η διόρθωση των κακώς κειμένων στην αθλητική δικαιοσύνη, η θέσπιση νομικού πλαισίου για την διαιτησία, και πολλά άλλα που το κόμμα του είχε παρουσιάσει σαν προεκλογικές δεσμεύσεις.
Όμως η χειρότερη «συνεισφορά» του Κοντονή στην ανομία που μαστίζει το ποδόσφαιρο, είναι ότι ο ίδιος κάλεσε τις FIFA και UEFA ως επιδιαιτητές στην επίλυση των προβλημάτων του. Ενώ με τη νομοθετική κατάργηση του αυτοδιοίκητου έδινε την εντύπωση ότι δεν φοβόταν τον μπαμπούλα της FIFA, τώρα ο ίδιος καλεί τον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα και περιμένει από κάποιον Κουτσοκούμνη να του επιβεβαιώσει ότι ο νόμος υπερισχύει του καταστατικού οποιασδήποτε ομοσπονδίας, ώστε να αισθανθεί δικαιωμένος, έχοντας μάλιστα την αφέλεια να πιστεύει ότι μια τέτοια δήλωση θα ισχύσει και για το μέλλον.
Η βλαπτική για το ποδόσφαιρο συμπεριφορά Κοντονή αποδεικνύεται και στην περίπτωση των εκλογικών διεργασιών της ΕΠΟ, όπου αποκαλύπτεται τουλάχιστον η ανεπάρκειά του. Σύμφωνα με τον νόμο, ο νυν πρόεδρος της ΕΠΟ Γκιρτζίκης και οι φίλοι του είναι αυτοδικαίως έκπτωτοι και δεν μπορούν να μετέχουν στην εκλογική διαδικασία, ενώ σύμφωνα με το καταστατικό της ΕΠΟ κηρύσσονται έκπτωτοι μόνο αν αποφασίσει κάτι τέτοιο η Εκτελεστική Επιτροπή. Και ήδη ο Γκιρτζίκης όρισε τον αντικαταστάτη του για την προεδρία συμμορφούμενος με τον νόμο. Κατά τον ίδιο όμως τρόπο, ο νόμος προβλέπει ότι οι εκλογές στην ΕΠΟ πρέπει να γίνουν με το δημοκρατικό αναλογικό σύστημα που προβλέπει ο νόμος (άρθρο 24 Ν.2725/1999) και όχι με αυτό που προβλέπει το καταστατικό της ΕΠΟ. Γιατί εδώ ο εγγυητής της νομιμότητας Κοντονής δεν απαιτεί την εφαρμογή του νόμου; Γιατί τηρεί σιγήν ιχθύος; Και γιατί η συνεργαζόμενη με αυτόν αντιπολίτευση της ΕΠΟ δεν απαιτεί την εφαρμογή του νόμου, όταν μάλιστα κάτι τέτοιο την συμφέρει και εκλογικά, αφού διαθέτει τις μεγαλύτερες σε αριθμό σωματείων ενώσεις;
Και το κυριότερο: Γιατί η συνεργαζόμενη με τον Κοντονή αντιπολίτευση δεν δηλώνει απλά και κατηγορηματικά ότι και τώρα και στο μέλλον αποδέχεται την πλήρη εφαρμογή του νόμου σε κάθε περίπτωση; Διότι μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί η κοινωνία του ποδοσφαίρου να πειστεί για τις αγαθές προθέσεις τους. Αντίθετα, η σιωπή παραπέμπει σε ομερτά, που δυστυχώς συμπεριλαμβάνει και αυτόν που ο ελληνικός λαός έχει τάξει ως εγγυητή της νομιμότητας. Τον αρμόδιο για τον αθλητισμό υπουργό.
*Ιδρυτικό μέλος του ΠΣΑΠ
Πρώην μέλος του τομέα αθλητισμού του ΣΥΡΙΖΑ
